Alienacja na życzenie

[mejson]

W momencie, w którym przestała mi się podobać moja ulubiona muzyka odtwarzana na gorszym sprzęcie znajomego, czy w samochodzie, zacząłem zastanawiać sie, czy dążąc do idealnego ustawienia coraz lepszego sprzętu nie skazujemy się na alienację?
Będziemy przecież usatysfakcjonowani tylko podczas słuchania muzyki na naszym ukochanym sprzęcie w domu, zamykając się w pokoju odsłuchowym, odcinając się od rodziny czy przyjaciół.
Przestaniemy chodzić do klubów, gdzie kaleczą naszą ukochaną muzykę, czy na koncerty.

Czy ideał jest w ogóle możliwy?
I czy dążenie do ideału jest naprawdę dobre?

Może powinno być jak z deserem, nagrodą, ucztą - rzadko, ale za to pełną piersią?

Zbyt częste przeżywanie uniesień może popsuć smak każdego powodu uniesień - nawet .... orgazmu

Może jednak zachować sobie najlepsze słuchanie na szczególne chwile, a na co dzień godzić z gorszym sprzętem, hałasem otoczenia, przerywaniem słuchania z prozaicznych, ale w końcu życiowych powodów?

Nie wyobcowywać się z otoczenia?
Nie zamieniać domu w bezludną wyspę?

Taaak sobie tylko marudzę z okazji Świąt...

[Bert]

Mejson!
Wesołych Świąt!!!
Wzięło Cię na całego! Czy aby nie przesadziłeś z świątecznym barszczykiem i pierogami???
A tak po prawdzie to i racji trochę po Twej stronie...
Po złapaniu bakcyla wius audiofilia nervosa rozprzestrzenia się w tempie zawrotnym, już nawet rodzina coraz podejrzliwiej zerka na nas i coraz to nowe klocki na stoliku ze sprzętem...
Pogoń za absolutem zaprząta myśli nasze, lektura gazet, czasopism i forów spycha na plan dalszy wychowanie dziatwy i dbanie o połowicę...
Coraz to rzadsze spotkania z przyjaciółmi, krótsze wyjazdy na narty...
No cóż...
Chyba nie jet aż tak źle, gdy, choćby czasami, przypominamy sobie o tym, że do końca "normalni" nie jesteśmy!
Alienacja postępuje...
A w świecie pędzącym z zawrotną szybkością niewiadomo dokąd taka alienacja ma rację bytu... Przywraca porządek, pozwala ułożyć horyzonty...
Za bardzo nie byłbym zmartwiony...
Świąteczne pozdrowienia

[pruci]

Tak drodzy Panowie jesteśmy skazani na alienację, tylko, ża ja ją postrzegam jako nagrodę, np. po całodziennej pracy, po wyczerpującej wizycie rodzinnej, itd. Ucieczka w nią jest dla mnie wręcz jak lekarstwo, tylko uwaga na przedawkowanie.

"Czy ideał jest w ogóle możliwy?
I czy dążenie do ideału jest naprawdę dobre?"

Tutaj podejrzewam, że niestety nie. Zawsze jesteś blisko, ale... Bo przykładowo kupujesz super najlepszy, najnowocześniejszy sprzet i co??? A to, że już praktycznie w tej samej chwili producenci wypuścli coś lepszego, no i ideału już nie ma. Jednakże dążenie do ideału jest dobre i konieczne. Czyż nie ma przyjemności gdy zmieniasz sobie np. jakiś tam kabelek i już jesteś bliżej doskonałości Co jakiś czas udoskonalając swój sprzęt dążysz do ideału i o to chodzi, przynajmniej dla mnie.

"Nie wyobcowywać się z otoczenia?
Nie zamieniać domu w bezludną wyspę?"

NIE!!! Wyobcowanie traktujmy jako najlepsze wakacje skoro o bezludnej wyspie.

Pozdrawiam wszystkich obcych.

[Józek]

Myślę że w słuchaniem muzyki, podobnie jak we wszystkim , najważniejszy jest umiar. Przy zachowaniu zasady że rozsądną część życia poświęcimy muzyce nie powinno to wpłynąć na naszą alienacje. Chyba że świadomie uciekamy od życia, a wtedy to trzeba szukać psychologa. Ja w każdym bądź razie nie czuję się wyalienowany i mam nadzieję że słusznie.
Chociaż może czasami tak jesteśmy postrzegani przez zwykłych śmiertelników.

[mejson]

Cytat

Myślę że w słuchaniem muzyki, podobnie jak we wszystkim , najważniejszy jest umiar. Przy zachowaniu zasady że rozsądną część życia poświęcimy muzyce nie powinno to wpłynąć na naszą alienacje. Chyba że świadomie uciekamy od życia, a wtedy to trzeba szukać psychologa. Ja w każdym bądź razie nie czuję się wyalienowany i mam nadzieję że słusznie.
Chociaż może czasami tak jesteśmy postrzegani przez zwykłych śmiertelników.

Nie chodziło mi o alienację polegającą na uciekaniu do własnej norki z muzyką i odwracanie sie od świata, tylko o brak satysfakcji ze słuchania muzyki na gorszym sprzęcie - w pracy, kuchni, czy klubie, bo nigdzie nie zabrzmi dobrze.

A muzyki trzeba słuchać wszędzie, nie tylko w laboratorium dźwięku.
Trzeba umieć się nią cieszyć.

[lukaszf]

Masz rację, że słuchanie muzyki na kiepskim sprzęcie,w nieodpowiednim pomieszczenie, korzystanie z kiepskiej jakości nośników powoduje że znacząco zmniejsza się przyjemność słuchania muzyki, szczególnie jak się ma z czym porównać. Ja mam na przykład sprzęt powiedzmy że przyzwoity, ale jak poslucham sprzętu kolegi który ma hi-end to przez 3 dni nie podoba mi się mój, dopiero po 3 dniach jak już trochę zapomnę to znowu jest fajnie. A MP3 czy radio w samochodzie to już zupełna lipa.

[Kibic1]

Uwielbiam słuchać muzyki w skupieniu ,doszukiwać się w niej smaczków .usłyszeć na dobrze znanej płycie jakiś dzwoneczek w tle.Nie przeszkadza to mi jednak słuchać muzyki wszędzie jako tła.Nie lubię spotkań towarzyskich gdy w tle coś tam nie brzdąka .Tylko nie telewizor.Ten ma magiczną siłę przyciągania uwagi i wtedy rozmowa się rwie.

[Fono Master]

Pogodziłem sie z tym "wyalienowaniem" i dobrze mi z tym.
Muzyki słucham 4-5 godzin dziennie i wcale mi sie nie nudzi i nie mam przesytu
a jak bym mógł to słuchabym jeszcze więcej.
Hedonizm w czystej postaci a co ,co se będę żałował .

[mejson]

Cytat

Pogodziłem sie z tym "wyalienowaniem" i dobrze mi z tym.
Muzyki słucham 4-5 godzin dziennie i wcale mi sie nie nudzi i nie mam przesytu
a jak bym mógł to słuchabym jeszcze więcej.
Hedonizm w czystej postaci a co ,co se będę żałował .

Przesyt chyba nikomu nie grozi, najwyżej ból uszu
Ale pewnie słuchasz muzyki także poza "laboratorium"?
W samochodzie, w kuchni, u znajomych?
I też Cię cieszy, czy jest tylko torturą?