Ciekawe/dobre płyty z fortepianem lub pianinem

[mateolo2]

Bill Evans - Miles Davis uważał, ze to najwybitniejszy pianista jazzowy jaki żył. Ja się zgadzam. 
 

a ze współczesnych pianistów jazzowych koniecznie do sprawdzenia - Robert Glasper i jego albumy Black Radio 1 i 2

[Grzesiek202]

Agnes Obel i album "Aventine".

 

[Adi777]

Nie dla każdego, ale wspomnieć wypada.

[AudioTube]

Czy ktoś wie, zna tą panią?

Może nawet był na koncercie?

Koniec maja, stałem 4 metry od niej. Dla mnie niezwykłe przeżycie. To już 5ty koncert na którym byłem. 

[AudioTube]

Dnia 6.09.2022 o 10:19, AudioTube napisał:

Czy ktoś wie, zna tą panią?

Hania Rani.

 

Średnio raz w tygodniu odpoczywam przy tej płycie.

Według mnie świetna realizacja, podobnie jak wszystkie tego label.

Bart Koop, solowy projekt. Poniżej zdjęcia z realizacji tej płyty.

[AudioTube]

I jeszcze jedna płyta Bart Koop

Nagranie, wydane przez ten sam label jak wyżej.

U mnie w salonie brzmi zjawiskowo. Spokój we mnie, jakby spełnienie. 
Niby jeden instrument, a ilość barw, długość wybrzmień i dynamika utworu sprawiają mi niezapomniane przeżycia.

[MarekPijowczyk]

Mnieto z utworami fortepianowymi kojarzy się tylko Chopin czy Mozart

[sonique]

Ostatnio poleciłem mojemu koledze Finowi poniższą płytę. I się nieco uśmialiśmy, że Polak poleca Finowi fińskiego pianistę, którego on zresztą nie zna, choć ten pianista całkiem znany. No i niby ten kolega się podobną muzyką interesuje… hmmm…

Chyba już kiedyś prezentowałem ją w innej rubryce (nie jestem pewien). Ale do działu z płytami fortepianowymi pasuje mi jak ulał. Iiro Rantala - My Finnish Calendar. Płyta zawiera dwanaście utworów noszących nazwy poszczególnych miesięcy i w tych miesiącach aurze stylistycznie zanurzonych. Mamy tu więc radość, zabawę, smutek, melancholię… Wszystko mistrzowsko zagrane i nagrane. Gwoli ścisłości dodam, że Iiro nie stroni od niekonwencjonalnego używania swojego instrumentu (fortepian preparowany) co dodaje płycie klimatu a artyście raz po raz pomaga stworzyć efekt „wow”

Istnieje też wersja płyty z dopiskiem „track by track commentary” rozszerzonej o humorystyczny komentarz autora dotyczący życia Finów na przestrzeni zmieniających się miesięcy.

Obie wersje w dobrych serwisach streamingowych. Polecam.

Edytowano 29 października 2022 przez sonique

[sonique]

Dzisiaj będzie patriotycznie, a jakże by inaczej w takim dniu…

Płyta wybitna. Płyta ciekawa. Z bogactwem nastrojów i emocji orbitujących jednak wokół wspólnego tematu bezkresnej zadumy. A jakże. Wyprodukowało to przecież ECM to na „smuty” miejsce znaleźć się musi. W zasadzie to nawet dużo miejsca…

Dominik Wania - Lonely Shadows

Recenzja AUDIO: https://audio.com.pl/muzyka/recenzje/jazz/28058-dominik-wania-lonely-shadows

Polecam!

 

Edytowano 11 listopada 2022 przez sonique

[Rafał S]

35 minut temu, sonique napisał:

Wyprodukowało to przecież ECM to na „smuty” miejsce znaleźć się musi. W zasadzie to nawet dużo miejsca…

Dominik Wania - Lonely Shadows

Fajnie, że Stańko wprowadził do ECM swoich muzyków. Najpierw Wasilewskiego z zespołem, potem Wanię.

[sonique]

1 godzinę temu, Rafał S napisał:

Fajnie, że Stańko wprowadził do ECM swoich muzyków. Najpierw Wasilewskiego z zespołem, potem Wanię.

Tak, miło, że przypominasz. Między nimi „wcisnął się” jeszcze Maciej Obara… też warto aby to jasno wybrzmiało…;)

Edytowano 11 listopada 2022 przez sonique

[Rafał S]

48 minut temu, sonique napisał:

Maciej Obara

Ale nie jest pianistą, więc się ne liczy. A serio, to podchodziłem kiedyś do płyt Obary i nie mogłem się przekonać. Nie potrafiłem określić, co mi nie pasowało. Aż trafiłem na wywiad z nim w radiu. Obara powiedział tam, że gra najprostszym tonem, bo taki się dobrze sprawdza we wszystkim. Wtedy mnie oświeciło, że chodzi między innymi o ton. Podziwiam saksofonistów, którzy operują bogatym tonem nawet wtedy, gdy grają trudne rzeczy. Estetyczne pogodzenie tego jest trudne, ale osiągalne. Upraszczanie brzmieniowe dla uzyskania większej komunikatywności w improwizacji to kompromis, który dla mnie jest nie do przyjęcia, odbieram to jako pójście na "łatwiznę". Od muzyki od razu wieje mi wtedy chłodem. Nie znajdę ad hoc przykładów alcistów, ale z tenorzystów, którzy łączyli piękny ton z zaawansowanym graniem, to choćby Joe Henderson, czy George Coleman. Generalnie (tutaj zgadzam się ze Stańką), starsi muzycy grają ciekawszym tonem. W erze swingu i później aż do hardbopu to w ogóle był priorytet, żeby ton był znakiem rozpoznawczym. A dziś - dominuje wyrafinowanie formalne, ale brzmieniowo - bieda.

(Ja, jak wiesz, mam gust niedzisiejszy i każdy pretekst jest dla mnie dobry, żeby ponarzekać na kierunek, w jakim wyewoluował jazz. )

Miłośników fortepianu przepraszam za offtop.

[sonique]

54 minuty temu, Rafał S napisał:

Obara powiedział tam, że gra najprostszym tonem, bo taki się dobrze sprawdza we wszystkim.

Toż to kwintesencja obecnej filozofii ECM! Ma być metroseksualnie, klata ogolona, ciuchy unisex, kraina łagodności…;)

54 minuty temu, Rafał S napisał:

Miłośników fortepianu przepraszam za offtop.

Udobrucham ich nieco jak Ty nabałaganiłeś…;)

Sławka Jaskułke śledzę już od jakiegoś czasu. W zasadzie to nie wiem dlaczego nie nagrywa dla ECM bo to ich klimat. No cóż. Przyznaję się bez bicia, że wpasowuje się w moje potrzeby estetyczne…

Sławek Jaskułke - Sea

Edytowano 11 listopada 2022 przez sonique

[Knoxs]

Witam. Jeśli chodzi o płyty z fortepianem to ja bardzo polecam nasza Polską Hanię Rani. Jak ktoś jeszcze nie zna, to z zachęcam się do zapoznania z twórczością młodej polskiej pianistki i kompozytorki. Muzyka na najwyższym poziomie. 
w serwisie yt dostępny tez jest półtora godzinny koncert z wakacji tego roku, który odbył się w Paryżu. 
zachęcam oogromnie