pKot

To prawda, ale nadal będzie opcja skoku jeśli nie wyłączymy tamtej opcji. Tak czy siak - sytuacja opanowana i można się spokojnie atomizować

Proszę mnie wpisać do klubu. Atom+Oberon 7 (stosunek cena/jakość oraz brak nisko usytuowanych membran, w które moja córka mogłaby wjechać jeździkiem zdecydowały o tym wyborze). Za kilka lat będzie zmiana na coś o szerszym paśmie informacji Jestem póki co bardziej niż rad

Z Atomem poznałem się 5 lat temu i bardzo mi przypadł do gustu (pracował wtedy z Quad 22L). Od kilku dni jestem zadowolonym posiadaczem Atoma i sparowałem go z Oberonami 7. Pewnie niejeden tu splunie, a ja po odsłuchaniu Oberków, Opticonów (słabo), dwóch par Focali (wg mnie wymagają nieco wiekszego pomieszczenia niż 22 m2), Sonus Fabre Lumina 5 oraz Monitor Audio postawiłem na Oberki. Dlaczego? Powody są dwa: Bo mam 3 letnią córkę która nie wjedzie w dolną membranę jeździkiem oraz podoba mi się ich brzmienie. Jestem bardzo rad, a za kilka lat jak mała podrośnie zmienię na coś bardziej wyrafinowanego jeszcze. Jedna uwaga - jak ktoś zaczyna przygodę z tym, to nich od razu wyłączy w apce sterowanie głośnością poprzez przyciski telefonu, no chyba ze chce obudzić cały blok, tak jak ja - nagłym skokiem na 100 %

Jeśli chodzi o Herbie Hancock'a, mój ulubiony kawałek to: A to z podwójnej przyczyny. Raz, że wspaniała muzyka i świetnie nagrana, a dwa że gdy zdarza mi się jakaś "podróż" to też lubię, gdy przy tym kawałku już "wiem, gdzie dotarłem" 🚲 ;-)

Nie widzę aby ktoś wspominał o tej pani na forum, więc się podzielę. Zeena Parkins i jej świetny projekt na trzy harfy, kamertony i nieco elektroniki. Zgrzyty kamertonu przyłożonego do strun harfy? Tak. Ostre jak brzytwa, delikatne jak muśnięcie wiosennego wiatru, ze wspaniale ułożonymi niskimi dźwiękami. Baardzo polecam

Może niekoniecznie cały album, ale ten utwór mogę szczerze polecić jako bardzo ciekawy eksperyment wokalny. Artystka o japońskich korzeniach rezydująca w Londynie. To jak płynnie przechodzi pomiędzy stylami śpiewu, urzekło mnie do głębi. Piękny głos, pełen życia i głębi, a dziewuszka nie boi się chyba niczego.

Myślę, że to może być mało znany album. Muzyka Tony'ego Scotta z reguły jest dla mnie mocno zgrzytliwa i chaotyczna, jest jednak kilka sporych wyjątków od tej reguły. Należy do nich album "Meditation", który zawiera cztery improwizowane utwory. Pięknie brzmienie jak na 1977 rok, wyśmienicie wg mnie nagrane, soczysty bas i wspaniały wodzący za nos klarnet Scotta. Czwarty utwór, "Under the bo tree" to podróż w gęstą i mroczną dżunglę dźwięku. Serdecznie polecam https://open.spotify.com/album/0JSDPdBfLDLbKSbdSwS9ND?si=s_DxV7cCQR6Wy6BQa3apyg

Zachęcony przeróżnymi znaleziskami na tym forum, sam również chcę się trochę podzielić tym co "w duszy gra". Zacznę od albumu, który najprościej mógłbym określić jako "wdech-wydech". Elaenia - Floating Points, jest albumem kompletnym, pełnym zarówno dynamiki jak i subtelności, tytułowy utwór "Elaenia pokaże Wam, na co stać Wasz sprzęt jeśli chodzi o wydobycie tego co prawie niewydobywalne. Poczujecie jak artysta dosłownie wlewa potencjometrami muzykę w Wasze uszy. Przestrzeń, oddech. Zapraszam, jeśli ktoś jeszcze nie zna. https://open.spotify.com/album/7rVCUeALk18LDSTP1X2msh?si=pvOBh4w9RaCYImifeBh11w

Dzięki. Zmontuję, opiszę i wzucę.

Tylko gdzie to wrzucać? Nie chciałbym śmiecić (na forum jestem od dosłownie chwili, wcześniej tylko czytałem) a też niektóre rzeczy mogą być właśnie nie do końca rasowym jazzem, więc nie chciałbym zostać w tym wątku zamordowany

A ja to bym się chętnie powymieniał, zwłaszcza nowym jazzem, także na styku z elektroniką. Trochę perełek mam ale głód nowego zawsze występuje. Może ktoś by był chętny na jakąś skromną grupkę na FB z podrzutkami? Co do klasyki - tutaj szanuję wszelkie dokonania, jednak nie jestem fanem słuchania na siłę. Pewne rzeczy już dla mnie nie brzmią, dziś jednak produkuje się inną jakość dźwięku w nagraniach, a ja lubię, gdy coś lubię