czy high-end do współczesnych nagrań ma sens?

[Melo-man]

Wielokrotnie pisałem, że nie mam w swojej kolekcji za dużo płyt wydanych po roku 2000 r. 

Niedawno miałem "przyjemność" odsłuchać jednej z nich. Chodzi o The Jesus and Mary Chain "Damage and joy" z roku 2017. Płyta ma bardzo niski DR, jeżeli nie tragiczny. Średnia to 5, min. 4, maks. 5. Ta płyta brzmi momentami katastrofalnie. Co ciekawsze - ten zespół to popularny w pewnych kręgach w latach 80-tyc, czy 90-tych grający muzykę nazwijmy to alternatywną. Widać więc, że komercja (loudness war) zawitała także do muzyki niezależnej.

Jeżeli większość współczesnych płyt jest podobnie nagrywanych i docelowo ktoś słucha tylko nowej muzyki, to jak dla mnie ładowanie kasy w high-end nie ma kompletnie sensu.

ps. Żeby było ciekawie ich pierwsze płyty brzmią świetnie. Świetna dynamika, czystość (czarne tło). Czuć energię, ale i przestrzenność w nagraniach.

[Karaluch]

Odpowiadając na pytanie zadane w tytule wątku: właściwie nie, choć zdarzają się wyjątki [potwierdzające regułę]. Swego czasu czytałem o tym kompleksowo w innym temacie... O, tutaj jest.

Edytowano 22 grudnia 2021 przez Karaluch

[Melo-man]

16 godzin temu, Karaluch napisał:

Odpowiadając na pytanie zadane w tytule wątku: właściwie nie, choć zdarzają się wyjątki [potwierdzające regułę]. Swego czasu czytałem o tym kompleksowo w innym temacie... O, tutaj jest.

Dziękuję. Bardzo dobry tekst. Jak bym sam był jego autorem. Podpisuję się pod nimi obiema rękami.

Jak ognia unikać wznowień. Kupować tylko pierwsze wydania.