Książki o muzyce

[Fono Master]

Dostałem na urodziny wydawnictwo :"1001 albumów muzycznych " Historia muzyki rozrywkowej, od lat 50-siątych po dzień dzisiejszy.
Z konieczności opisy w dosyc lakonicznej formie ale dużo informacji i zdjęć.

"Kanon muzyki popularnej. Na kartach tej książki prezentujemy 1001 albumów muzycznych od czasów ich powstania do chwili obecnej. Historia powstania albumów muzycznych, informacje o zespołach i ich chimerycznych gwiazdach. Chronologiczny układ oraz indeks muzyków i zepołów ułatwią znalezienie najbardziej interesujących nas informacji"
.

[Pboczek]

„Zasłuchany mózg. Co się dzieje w głowie, gdy słuchasz muzyki.” Daniel J. Levitin, WUJ.

Autor jest neurobiologiem który metodą kognitywistyczną opisuje to jak człowiek odbiera muzykę. Jako niegdysiejszy muzyk rockowy i realizator dźwięku, osoba zakochana w muzyce, ma sporo ciekawego do powiedzenia. W swojej opowieści przypomina dawno zadane już pytanie: Czy przewracające się drzewo w lesie wydaje dźwięki, jeśli nie ma w pobliżu nikogo, kto mógłby je usłyszeć?

Wstęp: Kocham naukę i kocham muzykę – po co je łączyć?

Podtytuły rozdziałów:

1. Od wysokości dźwięku do jego barwy.

2. Rozpoznawanie rytmu, głośności, harmonii.

3. Muzyka a machina umysłu.

4. Czego spodziewacie się po Liszcie a czego po Ludacrisie.

5. Jak kategoryzujemy muzykę.

6. Muzyka, emocje i mózg gadzi.

7. Dogłębnie o biegłości.

8. Dlaczego podoba nam się muzyka, która nam się podoba.

9. Największy przebój ewolucji.

 

Edytowano 18 sierpnia 2018 przez Pboczek

[Pboczek]

„Please kill me. Punkowa historia punka”. Legs McNeil, Gillian McCain

Grają w niej w niej m.in.: MC5, The New Jork Dolls, Velvet Underground, Iggy Pop, The Stooges, Patti Smith, Lu Reed, Ramones, Televison, The Clash, Sex Pistols, i sporo innych... towarzystwo jak się okazuje zdecydowanie zdegenerowane. Kluby, koncerty, trasy, branża, życie...

Sex, Drugs and Rock`roll z mocnym naciskiem na drugs, wyuzdaną rozwiązłość i spinająca to muzyka. W początkach tej opowieści (połowa lat sześćdziesiątych XX w. USA) pojawia się jeszcze jakieś zaangażowanie ideologiczne, później liczą się tylko sex, drugs, rock`roll w dowolnej kolejności.

Intensywność historii opisywanych przez różnych uczestników tych samych zdarzeń jest duża i wciągająca. Książkę tworzą rozmowy, anegdoty i opowieści. Po za członkami zespołów występują m.in. Andy Warhol, Nico, Keith Richards, M. Maclaren, Elvis Costello, Brian Eno, Dawid Bowie.

Pod koniec lektury coraz częściej zastanawiałem się jak to możliwe że bohaterom tej opowieści udało się przeżyć jazdę po takiej bandzie (niestety nie wszystkim).

Do teraz punk był dla mnie czymś co narodziło się w Wielkiej Brytanii, aktualnie mój obraz jest inny. Lekturę polecam a z nią opisaną w niej rasową muzykę wg własnego wyboru.

Edytowano 20 października 2018 przez Pboczek

[Pboczek]

„Jazz i fizyka”, Stephon Alexander.

Stephon Alexander jest prof. fizyki na Uniwersytecie Browna i saksofonistą jazzowym. Książka opisuje jak jego rozwój naukowy splata się z muzycznym i w jakim związku pozostają ze sobą te dwie pasje. Autor obrazuje czym są inspiracja i siła analogi. Tłumaczy strukturę wszechświata i niektóre zasady fizyki, nawiązując do teorii muzyki i jazzowych kompozycji.

„...A więc co takiego było w stwierdzeniu Marka Turnera o improwizacji, że zmieniło mój sposób postrzegania zasady nieoznaczoności? Powiedział on, że im bardziej jest pewny, jaką powinien zagrać nutę, tym więcej otwiera się przed nim możliwości zagrania następnych nut. Spróbujmy inaczej wyrazić zasadę nieoznaczoności: im bardziej jest pewny pęd cząstki, tym istnieje więcej możliwych jej położeń. To oddaje cały sens mechaniki kwantowej; nasza nieokreśloność jest po prostu stwierdzeniem tego, że dana własność fizyczna cząstki kwantowej jest coraz mniej precyzyjnie określana. ...”

Książka przywołuje powiązania wielkich ludzi o ścisłych umysłach z muzyką: „Podpowiedzi udzieliła mi intuicja, a siłą sprawczą intuicji była muzyka. Moje odkrycie było rezultatem percepcji muzyki.” - Albert Einstein gdy pytano go o teorię względności, „Muzyka to przyjemność, jakiej dusza ludzka doświadcza poprzez liczenie, nie zdając sobie sprawy, że ma do czynienia z liczeniem.” - Gottfried Leibniz.

Opowieść S. Alexandra niejako spaja bliski mu John Coltrane, który żywo interesował się fizyką i poprzez próby jej unifikacji, starał się inaczej spojrzeć na muzykę. Diagram Coltrane to zagadkowe opis tego co chciał, czy też osiągnął ten muzyk, a co również stara się zgłębić autor.