Z pewnością jest tu ogromny rozrzut jakości. Poza tym, nasze ucho to nie mikrofon nagraniowy. Dlatego, paradoksalnie, "wierne" odtworzenie zarejestrowanego dźwięku niekoniecznie da wrażenie realizmu. Może przy tych najwybitniejszych realizacjach płytowych, ale cała reszta podana neutralnie wypadnie po prostu biednie. I w tym momencie pojawia się pytanie: do czego chcemy się maksymalnie zbliżyć? Do dźwięku, który mamy zapisany na płycie, czy też tego, który znamy ze słuchania na żywo? Ostatnio przysłuchuję się uważnie nadmorskim grajkom produkującym się solo z kapeluszem czy otwartym futerałem na ziemi. Nie są to oczywiście wirtuozi, ale plusem jest to, że mogę ich posłuchać z odległości kilku metrów i do tego niektórzy z nich grają bez wzmacniaczy. Saksofon, skrzypce, gitara, klarnet... I moje wrażenie jest następujące: nawet jeśli wzmacniacze o znaczącym THD wciąż nie potrafią dość realnie oddać brzmienia prawdziwych instrumentów, to te niby neutralne wcale nie są pod tym względem lepsze. Może niektóre z nich sprawniej radzą sobie z dynamiką i transjentami. Ale co do bogactwa barwy, gęstości i masy dźwięku (tego, co dla mnie składa się na namacalność), to uważam, że zostają w tyle za konkurencją stawiającą na harmoniczne dopalacze.  Oczywiście opieram się tylko na skromnej próbce (nie przerobiłem tyle sprzętu, co niektórzy forumowi weterani) i na tym, co mi mówią własne uszy.

Niepotrzebnie się tak starasz o tym jest dużo w TV trąbią non-stop. Nie to forum wybrałeś człowieku!!!! Pozdrawiam Paweł  P.S  Nie odpowiadaj na mój post!  Bez odbioru!   

A cóż to takiego? 😋 

„nie próbując zupy, posolił ją zdrowo” 😉