Adi777

Lubię, lubię 😁

Aha, pominąłem Steve Reich & Musicians - "Music for 18 Musicians", bo to nie jazz No i zdecydowanie Stephan Micus - "Implosions" - uwielbiam takie natchnione, mistyczne granie. Ponad dwudziestominutowy utwór "As I Crossed a Bridge of Dreams" przenosi mnie w inny świat. Cudo.

Mam na myśli album z 1979 roku, ten z 1977 jest pod takim samym tytułem, ale nie z ECM 🙂 Bardzo dobrze wspominam też "Odyssey" i "After the Rain" Rypdala, Deer Wan Wheelera, "New Directions" DeJohnette, Ketil Bjørnstad, David Darling, Jon Christensen & Terje Rypdal - The Sea - pamiętam brzmienie tego albumu, bardzo przestrzenne, ambientowe - podobało mi się.

Moim skromnym zdaniem warto Dwie kompozycje Ornette Colemana, reszta to autorski materiał. To trochę hardkorowe granie, tym bardziej jak na ECM Obstawiam, ze sporo osób tego nie zna, a szkoda, bo bardzo ciekawie to brzmi. Wolfgang Dauner gra tu na klawinecie nadając całości oryginalności i świeżości. Ja też jakimś wielkim fanem nie jestem, bardziej doceniam niż lubię. Szczerze mówiąc, nie jestem fanem całego Return to Forever.

Poza tym, lubię i cenię: Eberhard Weber - "Yellow Fields" - może zastąpić dowolną pozycję od 5 do 10 Jan Garbarek - Bobo Stenson Quartet - "Witchi-Tai-To" Codona - "Codona" John Surman - "Upon Reflection" Keith Jarrett - "The Köln Concert" Bengt Berger ‎- "Bitter Funeral Beer" Jan Garbarek / Bobo Stenson / Terje Rypdal / Arild Andersen / Jon Christensen - "Sart" Kenny Wheeler - "Gnu High" Dave Liebman - "Lookout Farm" Chick Corea - "Return to Forever" Tomasz Stańko - "Balladyna"

Moja dziesiątka. Pierwsza czwórka praktycznie stała. Kolejność przypadkowa. Eberhard Weber - "The Colours of Chloë" Dave Holland - "The Conference of Birds" Manfred Schoof Quintet - "Scales" Keith Jarrett - "The Survivors' Suite" Barre Phillips ‎- "Mountainscapes" Old and New Dreams - "Old and New Dreams" Julian Priester Pepo Mtoto - "Love, Love" Circle - "Paris Concert" Nils Petter Molvær - "Khmer" Robin Kenyatta - "Girl From Martinique"

Zaskoczyłeś mnie brakiem "The Colours of Chloë". Mnie urzekła całkowicie 🙂

@sonique Myślałem o Love, Love, ale nie wiedzieć dlaczego ubzdurałem sobie, że nie jest z ECM 😅

Phillips to dla mnie przede wszystkim Mountainscapes. Abercrombie, wiadomo jaka płyta 😉 Lubię, aczkolwiek gdyby usunąć utwór tytułowy - Boże broń!!! 😁, to mówiąc szczerze album byłby dość daleko w moim rankingu. Oczywiście nic nie umniejszam Lungs, Love Song, Ralph's Piano Waltz, Red and Orange i Remembering, to wszystko bardzo ładne, równe granie na wysokim poziomie, no ale tytułowy to inny poziom. Ralph Towner - hmm, nie kojarzę jego albumów 😅 Tylko "Solstice", ale chyba nie słuchałem, nie pamiętam nawet 😁 Jan Garbarek - dawno temu słuchałem "Afric Pepperbird", podobało się, ale też "Sart" - takie zwiewne i okiełznane free - tak tą muzykę zapamiętałem. Zrobiła jeszcze lepsze wrażenie niż Afric Pepperbird. Muszę sobie odświeżyć, głównie Sart. Innych nie znam. Pat Metheny - nie znam gościa 😅 To znaczy znam oczywiście, ale muzyki już nie 😁

Ciąg dalszy o ECM-owym jazzie. Odświeżam sobie klasyki, ale też mniej popularne płytki. Old and New Dreams - "Old and New Dreams" (1979) - fantastyczny album. Zróżnicowany - jest egzotycznie, ekspresyjnie ale też subtelnie, intrygująco - partie Hadena w "Song for the Whales". Dave Liebman - "Lookout Farm" (1974) - prawdopodobnie najbardziej znany album Liebmana, nie znam innych. Dość standardowe fusion, świetnie zagrane. Abercrombie gra piękne partie, szczególnie w otwieraczu, w latynoskim stylu. John Surman - "Upon Reflection" (1979) - mój drugi odsłuch tej płytki Surmana. Nie powiem, niebanalne granie. Jazz, elektronika, folkowe klimaty. Świetnie się tego słucha, choć osobiście leszcze lepiej wspominam "Morning Glory" i "How Many Clouds Can You See?" Innych płyt Surmana dla ECM nie znam.

Za ciężko? 😁 Masz jakichś swoich faworytów? Na przykład na pierwszą jazzującą dziesiątkę ECM? @sonique Twoja lista również byłaby bardzo mile widziana 😉 U mnie na pewno Weber i "The Colours of Chloë". Mus, choć "Yellow Fields" też świetne, ale trochę bardziej wolę jednak Kolory Chloë. Terje Rypdal - album "Terje Rypdal" z 1971 albo "Whenever I Seem to Be Far Away" z 1974, oba piękne. Ciężki wybór. Keith Jarrett - wielu jeszcze nie słuchałem, ale wątpię, żeby coś pobiło "The Survivor's Suite". Z trębaczy Manfred Schoof i płyta "Scales" - genialne granie. "Gnu High" Wheelera to ten sam, wysoki poziom, ale Scales odpowiada mi bardziej pod względem klimatu. Jest jeszcze Rava i The Pilgrim and the Stars, ale nie zachwycił mnie na tyle, by równać się z tymi dwiema powyższymi. Rava - "Katcharpari" (1973) z pamięci troszkę wyżej cenię, ale to nie ECM. Tomasz Stańko. Osobiście wolę i cenię sobie najbardziej jego wcześniejsze płyty, ale Balladyna to również światowy poziom. Dave Holland i Konferencja Ptaków - arcyklejnot. Robin Kenyatta - "Girl From Martinique" (1971) - niezbyt znana rzecz, ale muzyka znakomita. Świetną robotę wykonuje tu Wolfgang Dauner, który gra na klawinecie. Reszta na później 😉

A to moja czołówka ECM-owego jazzu. Piękna sprawa, i dość oryginalna, bo z elektronicznymi dźwiękami.

Tego albumu Hendersona jeszcze nie słuchałem. U mnie na pierwszym miejscu niezmiennie "The Elements" z Alicją Coltrane. Zapewne znasz. Mistrzostwo spiritual jazzu.

Trzecia i zarazem ostatnia płyta angielskiego duetu Fuck Buttons. Electronic, Neo-Psychedelia, Drone, Progressive Electronic, Post-Industrial, Electro-Industrial.

Bardzo interesująca artystka wiolonczelistka i wokalistka z Gwatemali.

Na chłopski rozum to właśnie takie nagrania wydają się być tymi z wysoką dynamiką. Ciekawe.

Całkiem niedawno: Jeśli ktoś chce czegoś dość oryginalnego i z wokalem, to można sprawdzić 😉 Teraz:

Wakacje czas zacząć 🙂

To i ja coś polecę: Natalie Rose LeBrecht - Holy Prana Open Game

Oddaliśmy go, czekamy na zwrot pieniędzy. Kupi się coś innego.

Bardzo dobra, choć bez utworu tytułowego spoooro by straciła. Perła.

Jak ktoś ma świra na punkcie polityki, czy też raczej konkretnej partii/polityków, to tak to później wygląda.

Znam to...

Powodzenia 🙂💪

Oo, zaciekawiłeś mnie tym opisem nowej płyty King Gizzard. Trzeba sprawdzić 🙂