Usher Compass BE-718 - Kraftest Vintage

[Kraft]

Czas dokończyć sprawozdanie z testów Usherów.

Wsad technologiczny - 7/10

Trochę trudny do oceny. Na papierze świetny, ale przy bliższym spojrzeniu budzący pewne wątpliwości co do rzeczywistej jakości i oryginalności zastosowanych rozwiązań. Dodatkowo ocenę utrudnia to, że kolumny już nieprodukowane, o trudnej do oszacowania cenie. Oceniając jednak wstecz, czyli na podstawie odsłuchu starając się wnioskować o jakości komponentów, na plus.

Wzornictwo/wykonanie/detale - 10/10

Wzornictwo kontrowersyjne. Mało oryginalne, by nie powiedzieć zerżnięte, a do tego skopiowane z bez szczególnego smaku. Wykonanie jednak pierwsza klasa. Dbałość o jakość materiałów i detali robi wrażenie. Na niczym nie żałowano. Bizancjum. Mi się to podoba. Czuję się dopieszczony. -2 punkty za podpatrywanie, ale +2 za jedyne w swoim rodzaju terminale głośnikowe. Razem 10/10.

Balans tonalny - 10/10

Neutralny... i tyle. Może powinienem napisać idealny? Czemu nie.

Stereo - 9/10

Bezproblemowa. Ushery odtworzą prawidłowo wszystko, co jest w nagraniu. Lokalizacja, separacja, efekty fazowe – z niczym nie mają problemu. Odejmuję jednak punkcik - ale zdaję sobie sprawę, że może niesprawiedliwie – za brak odrobiny magii.

Bas - 10/10

Jeden z najlepszych jakie słyszałem z monitorów. Nie za ciężki, nie za lekki. Ma zejście, akuratną masę i szczegółowość. Przyjemny, ale bez ciągot do przymulania. W kategoriach monitorowych - 10/10.

Wokale/średnica – 8/10

Tu zaczynają się schody. Niby wszystko Ok. Jest namacalność, artykulacja, przejrzystość, oddech, ale z tych obiektywnych zalet nie wyłania się dźwięk w którym można się zakochać od pierwszego wejrzenia. Od drugiego i kolejnych też nie. A czym byłby świat bez miłości? I za to – 2 punkty.

Wysokie/detaliczność - 9/10

Bezproblemowe. Klarowne, szczegółowe, z blaskiem, bez niepotrzebnego wyostrzenia. Jakby były jeszcze jakieś takie bardziej zwiewne, eteryczne... Parę innych kolumn potrafi pokazać, że można jeszcze smakowiciej zaprezentować ten zakres.

Muzykalność/komfort odsłuchu - 8/10

Z początku w tej kategorii miałem najwięcej zastrzeżeń do Usherów. Cokolwiek by to znaczyło, ich granie wydało mi się bezwzględne. Nieaudiofilskie określenie, ale lepsze nie przychodzi mi do głowy. Tajwańskie kolumny nigdy nie odpuszczają, nie wybaczają i nie zapominają. Powoduje to trudne do opisania napięcie, które towarzyszy odsłuchom. Mimo, że nie grają bardzo ostro, to nie sposób się przy ich brzmieniu zrelaksować. Z czego to wynika, nie mam pojęcia. Nie potrafię rozebrać tego na czynniki pierwsze. W dalszej części testów ustawiłem je nieco bardziej rozchylone (zamiast skierowane dokładnie w punkt odsłuchu) i mam wrażenie, że było trochę lepiej (albo się po prostu oswoiłem z tym brzmieniem). Ale w sumie można Usherów słuchać przez dłuższy czas. Nie męczą (bardzo).

 

Podsumowując. Z jednaj strony świetne kolumny. Wszystkie aspekty brzmienia na wysokim poziomie. Całość zdecydowanie ponadprzeciętna. Z drugiej, nie są to kolumny o których będę marzył, czy za nimi tęsknił. Nie prowokują do słuchania kolejnych i kolejnych płyt. Grają z klasą, ale bez tej ostatecznej magii, której wielu z nas poszukuje.

 

Podsumowanie zabrzmiało to trochę dołująco, więc dla równowagi dodam, że jakbym miał wybierać z wielu innych kolumn, które ostatnio przesłuchałem, to i tak Ushery pokonałby by wiele z nich (może nawet większość – nie chce mi się liczyć). Nie są więc słabe. Po prostu nie są najlepsze.

Edytowano 6 lipca 2021 przez Kraft