Cała aktywność

Od... się, bo Ci ubliżę 😁  Cóż winny jest fotel ustawieniu kolumn przy ścianie? 😉

Zgadzam się. ECM jest mocno „ograniczoną” wytwórnią. Myślę, że popularność - poza innymi oczywistymi i niepowtarzalnymi zaletami - zawdzięcza również temu, że często wydaje muzyków jedynie lekko ocierających się o jazz a przez to proponujących muzykę stosunkowo przystępną dla szerokiego grona i, nie zawaham się stwierdzić, komercyjną. Szczególnie dotyczy to działalności wytwórni od lat 90-tych, lub nawet połowy 80-tych. ECM jest idealna na początek przygody z jazzem a w szczególności muzyką wokoło jazzową. Wielu zatrzymuje się na tym etapie - co też dobre - ale wielu żegluje dalej. Dla tych drugich ECM pozostaje wspomnieniem wspaniałej, ale początkowej przygody z „jazzem”. To co napisałem powyżej nie dotyczy oczywiście wczesnych wydawnictw wytwórni, bo to absolutnie światowa pierwsza liga. Poza niezaprzeczalnymi zaletami i przystępnością, ECM zarzucam promowanie… nudy. Nie znam drugiej takiej wytwórni, która „w kółko Macieju” powiela jeden i ten sam pomysł. Ci zachwyceni mawiają wtedy „co za wspaniały ECM house sound!”. Opozycja zaś: „odgrzewanie w kółko tego samego kotleta”. Obie grupy mają rację! 😉 Konkludując, nie samym ECM człowiek żyje. Ba! Nie samym jazzem wielbiciel jazzu żyć musi! Nie wiem co się dzieje ale od dwóch tygodni nie słucham jazzu. Nie, że nie próbuję. Ale i owszem. Jazz mi jakoś ostatnio nie wchodzi. Ale wchodzi mi coś co kiedyś szczerze uwielbiałem a co lata całe przeleżało na półce. W czasach studenckich prowadziłem w szczecińskim Domu Kultury „Słowianin” wieczory muzyczne. Najczęściej z muzyką U2 i pokrewną, ale zdarzały się również wieczory The Cure - a nawet raz, co prawda w zastępstwie, wieczór The Doors. Co do U2, moją absolutnie ulubioną płytą była „Rattle and Hum” z 1988r. Wpadła mi po latach niebytu na tackę odtwarzacza. Jak to świetnie brzmi nawet dzisiaj! Czysta uczta! Przy okazji, jest to jedna z moich pierwszych płyt CD jakie w życiu nabyłam… jakieś tysiąc lat temu… 😉 w latach 90-tych ubiegłego millennium. „Le singe bleu” to jeden z dwóch moim zdaniem najlepszych utworów Vangelisa… a ta płyta to jego #1. Gratuluję wyboru! 🙂

https://www.tophifi.pl/glosniki/glosniki-aktywne/elac-connex-dcb61.html Dołączam Ci nowy projekt od Elaca,model Connex DCB61 który zauważalnie przebija debiutanta z tej rodziny, czyli Connexa.  

Zdecydowałeś się na to rozwiązanie? Zastanawiam się też nad tym.

Możemy tą końcówkę mocy Tobie wypożyczyć do oceny. To bardzo mocna konstrukcja cyfrowa, grająca precyzyjnie i stanowczo, co jest potrzebne B&W. Z pewnością dostaniesz wzrost jakości dźwięku, posłuchaj.

Panowie dzięki za podpowiedzi,czyli wychodzi na to że jednak mogę spać spokojnie

I te wymienione przez Ciebie zalety są najmocniejszym argumentem

W takim razie to juz moze nie choroba? Epidemia albo nowa normalnosc☺️

Sam wyciągnij wnioski, tak się nie da słuchać.

Kolejny egzemplarz ma u siebie ,ale zaklepany przez chętnego.  Moim zdaniem "chętny" wie tyle ,że kupuje wznak lampowy i tylko to. Z kolei kolega obdarowany ,jak już  pisałem, zupełnie zielony i też nie wie ,co dostał 😁.  Może mamy geniusza,a może to garażowa dłubanina? Trza sprawdzić 😁 Wszystko zależy od perspektywy,a z perspektywy Krakowa ,tak😁 @pairtick ojciec gościa, który wypożycza sprzęt wodny ze zdjęcia mieszkał  na stancji u mojej teściówki- uroki życia na prowincji😁

Jarek ma same mini-maxi rozmiary ale ostatnio idzie z rozmiarem we właściwym kierunku.  

Czego byś nie znalazł i tak będziesz zmuszony kupić dodatkowego DACa jesli to będzie amplituner stereo sprzed wielu lat. 

Widzę, że nie tylko mnie pogięło z ilością kolumn😜. Chyba to coraz bardziej pospolita choroba (patrz np  @Kraft lub ja)

Tak, Harbeth to zdecydowanie przyjemność.  

Tym utworem rozpocznę jutro przygodę ze Spendorem.    https://tidal.com/browse/track/73078099?u