Stereo
Wzmacniacze, przedwzmacniacze, końcówki mocy, amplitunery, odtwarzacze CD i plików, przetworniki, kolumny.
17 954 tematów w tym forum
-
- 0 odpowiedzi
- 994 wyświetleń
-
- 2 odpowiedzi
- 994 wyświetleń
-
- 5 odpowiedzi
- 993 wyświetleń
-
- 2 odpowiedzi
- 993 wyświetleń
-
- 5 odpowiedzi
- 993 wyświetleń
-
- 0 odpowiedzi
- 992 wyświetleń
-
- 3 odpowiedzi
- 992 wyświetleń
-
- Gość
-
- 0 odpowiedzi
- 992 wyświetleń
-
- 2 odpowiedzi
- 992 wyświetleń
-
- 2 odpowiedzi
- 991 wyświetleń
-
- 0 odpowiedzi
- 991 wyświetleń
-
- 0 odpowiedzi
- 990 wyświetleń
-
- 2 odpowiedzi
- 990 wyświetleń
-
- 0 odpowiedzi
- 990 wyświetleń
-
- 2 odpowiedzi
- 989 wyświetleń
-
- 1 odpowiedź
- 989 wyświetleń
-
- 0 odpowiedzi
- 989 wyświetleń
-
- 2 odpowiedzi
- 988 wyświetleń
-
- 1 odpowiedź
- 988 wyświetleń
-
- 1 odpowiedź
- 988 wyświetleń
-
- 0 odpowiedzi
- 987 wyświetleń
-
- 2 odpowiedzi
- 987 wyświetleń
-
- 0 odpowiedzi
- 986 wyświetleń
-
- 5 odpowiedzi
- 986 wyświetleń
-
- 2 odpowiedzi
- 986 wyświetleń
-
-
Ostatnie posty
-
Pewnie! Vangelis na chwilę „pożyczył” Andersona koledze po fachu;) Kompletnie inny Kitaro. Bardziej oldfieldowy momentami… -
Czepiasz się, wszak Główny Recenzent PL z nich korzysta. -
A ten albumik lubicie ? -
Ten utwór JMJ z koncertu China jest absolutnie wybitny. Pełna zgoda. W ogóle brzmienie wykreowane na koncertach w Chinach bardzo mi odpowiada: sprężyste, soczyste, lepkie. Spiral lubię, tak, w zasadzie mógłbym wymienić więcej płyt niż te powyżej. Zdecydowanie całościowo wyżej cenię Albedo 0.39 ale to właśnie na Spiral znajduje się jeden z moich ulubionych utworów artysty: To the Unknown Man, a w innym (Ballad) śpiewa, a raczej próbuje, sam Vangelis.;) Poza tym, że To the Unknown Man jest moim zdaniem naprawdę świetny, to jeszcze mam z nim osobiste wspomnienie. Jako właśnie ten 12-13 letni „bąbel” poszedłem do kuchni, w której moja mama przygotowywała obiad i spytałem się jej co to znaczy „unknown man”. Był to pierwszy rozszyfrowany przeze mnie tytuł Greka, z tych nieoczywistych (jak np. tytułowy Spiral.;) ). Blade Runner… hańba, że Vangelis nie wrócił z Oscarem… Uwielbiam tę płytę. Pominąłem bo… chyba dlatego, że tak długo… za długo (kilkanaście lat!!!) pozostawała niewydana i… dzieciństwo już minęło a z nim umiejętność chłonięcia muzyki jako fenomenu, bez rozbierania na składowe, bez włączania myślenia, porównywania, analizowania. Ale tak, obiektywnie ta płyta to arcydzieło. Mam trzypłytowy album i go bardzo cenię. Płyty Vangelisa dzielę na trzy grupy: ścieżki dźwiękowe (nieprzewidywalne), artystyczne zabawy (te lubię najbardziej), oraz typowo programową muzykę elektroniczną, jak Direct, The City, Spiral (spore fragmenty), Oceanic - te lubię odrobinę mniej.
-
-
-
Ostatnio poruszane tematy
-
