Czego słuchasz??

[fp74]

2 godziny temu, pairtick napisał:

A ja dalej funeral doom, fajne klimaty. 

Muszę przyznać, że jak sprawdzam na wiki cóż to jest funeral doom, to od samego czytania mam depresję... 😯.To ja z innej beczki. Blue Note Records 2022, UHQCD, made in 🇯🇵.

[pairtick]

2 godziny temu, fp74 napisał:

Muszę przyznać, że jak sprawdzam na wiki cóż to jest funeral doom, to od samego czytania mam depresję... 😯

Wszystko zaczął wypadek w fabryce, a reszta to już historia. 

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Tony_Iommi#Factory_accident

 

 

[fp74]

4 minuty temu, pairtick napisał:

Wszystko zaczął wypadek w fabryce, a reszta to już historia. 

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Tony_Iommi#Factory_accident

 

 

Nie znałem historii!!! 👍!

[fp74]

Esoteric Recordings 2010, made in 🇬🇧. Jak podaje info wewnątrz "Remastered from the original master tapes". Dzisiaj wszystko mi brzmi jak kryształ...

[pairtick]

 

[Jarek Ch.]

Dnia 20.08.2025 o 20:56, sonique napisał:

 

Widzę, że wydeptujemy te same azjatyckie ścieżki. Wymienieni przez Ciebie artyści są prawdziwymi geniuszami. A powyższa płyta to chyba nawet opus magnum Masabumi Kikuchi’ego, zdecydowanie moja ulubiona.

Japoński jazz jest niezwykle ciekawy!

Polecę artystę, którego nie wymieniłeś, a który do ścisłego panteonu jazzmenów japońskich bez wątpienia należy: Isao Suzuki.

Dla mnie zdecydowanie w top 10 tego artysty, co jest świetnym wynikiem biorąc pod uwagę fakt, iż nagrywano go czy w studio czy na estradzie ponad 100 razy.

Dziękuję za przypomnienie! Trafi na talerz całkiem rychło…

W tym temacie, dla mnie prawdziwy mistrz Ryo Fukui muzyczny samouk 

[fp74]

6 minut temu, Jarek Ch. napisał:

W tym temacie, dla mnie prawdziwy mistrz Ryo Fukui muzyczny samouk 

Dołączam się. To wspaniała płyta! Zresztą inne też ale ta chyba najlepsza. Właśnie wyszło w Japonii nowe wydanie na sacd. Mam wszystkie jego płyty wydane przez We Release Jazz. 

[Adi777]

Dnia 19.08.2025 o 23:06, fp74 napisał:

Mam od kilku tygodni zajawkę na japoński jazz i fusion...

Ja też kiedyś miałem 😉 W wolnej chwili podrzucę kilka tytułów moim zdaniem wartych uwagi.

[fp74]

Dzisiaj przechodzę swoiste muzyczne katharsis. Pusta chałupa więc odświeżam pierwszą 10 wszech czasów.  Powrót do korzeni i na full!!!!!😁

Wrong Records 2007, made in 🇬🇧. Kiedy kolega puścił mi na walkmanie w 1990 Brother Rat/What Slayde Says, zrozumiałem od razu, że cała muzyka jakiej dotąd słuchałem jest po prostu do dupy. Tak zaczął się burzliwy - nie tylko muzycznie okres kiedy słuchaliśmy wyłącznie HC/Punk. To były złote czasy 👊!!!! W Poznaniu co tydzień był koncert, a rządziły zespoły z Piły!!! Ja prdl, się działo. Wydawnictwa QQRYQ, Nikt Nic Nie Wie - wszystkie kasety przepadły zalane... Ciarki na plecach....

Edytowano 8 godzin temu przez fp74

[fp74]

Wytwórnia Dischord Records jest jedną z najbardziej zasłużonych w historii muzyki prawdziwie alternatywnej. To było wcielanie może naiwnych ale szlechetnych idei, dziś zupelnie dla wielu niezrozumialych: non profit, sXe, pacyfizm, squotting... A zespół Fugazi to był symbol muzyki HC/Punk i pewnej filozofii życia. 

Ogromną niespodzianką było dla mnie niedawno, jak w salonie Audioplaza w Poznaniu usłyszałem podczas zakupów, na super wypasionym sprzęcie, ten niedawno wydany, tragicznie brzmiący koncert Fugazi, a na mój komentarz na temat jakości nagrania, jeden z pracowników odparł z uśmiechem - ale Fugazi słucha się mimo to...! Samo sedno... Chociaż plyty studyjne to oczywiście pierwsza klasa. Zazwyczaj wydawane we Francji.

Już więcej nie nudzę. Tego dzisiaj słucham może i do rana...🤘

Ps. Tylko dodam, że dwaj muzycy Fugazi - basista i perkusista grają obecnie w fenomenalnym zespole jazzowym The Messthetics. Polecam.

[Adi777]

Kiyoshi Sugimoto Quintet – Babylonia wind (1971) - drugi album gitarzysty, klimaty Bitches Brew.

 

Terumasa Hino/Mal Waldron – Reminicent suite (1972) - jeden z moich japońskich faworytów. Współpraca na tym albumie z Malem Waldronem jest znakomita. Fantastyczny jest szczególnie utwór tytułowy, a końcówka z trąbką po prostu cudowna.

 

Toshiyuki Miyama & His New Herd : Masahiko Sato ‎– Yamataifu (1972) - awangardowy big-band z kosmicznym brzmieniem i nutką grozy

Edytowano 5 godzin temu przez Adi777

[fp74]

48 minut temu, Adi777 napisał:

Kiyoshi Sugimoto Quintet – Babylonia wind (1971) - drugi album gitarzysty, klimaty Bitches Brew.

 

Terumasa Hino/Mal Waldron – Reminicent suite (1972) - jeden z moich japońskich faworytów. Współpraca na tym albumie z Malem Waldronem jest znakomita. Fantastyczny jest szczególnie utwór tytułowy, a końcówka z trąbką po prostu cudowna.

 

Toshiyuki Miyama & His New Herd : Masahiko Sato ‎– Yamataifu (1972) - awangardowy big-band z kosmicznym brzmieniem i nutką grozy

Album Hino/Waldron właśnie w tym tygodniu słuchałem i jest już zapisany do listy kolejkowej... Inne jego albumy zresztą też. Pozostałe pozycje z chęcią posłucham jak skończę dzisiejszą epopeję hardcorową 😁

[rafau]

Podoba się, nawet bardziej niż oryginał.

 

[Rafał S]

U mnie Neal Casal. Gitarzysta i songwriter znany chyba głównie z Chris Robinson Brotherhood i Cardinals -zespołu Ryana Adamsa. Od kilku dni słucham po kolei jego dyskografii solowej z sieci. Wszystko co najmniej bardzo dobre. Basement Dreams - ujmujące, może pomijając żartobliwe wstępy.

Kurczę, miał tylko 50 lat gdy pokonała go depresja i odebrał sobie życie. 

@tomek4446 i @maxredaktor: lubicie?