sonique

"Lepiej późno niż później". Bo gdybym jeszcze zwlekał parę lat to "później" mogłoby zamienić się na "wcale". Tak mi się od kilku lat dzieje, że nie wysiedzę przy muzyce rozrywkowej zbyt długo bo się po prostu dość szybko nudzę. Pojedyncze utwory - tak, całe płyty - "no way". Nie jest to fajne ale jest. Nie walczę z tym. Akceptuję. Może kiedyś ta tendencja się zatrzyma. A może nawet zawróci. Na szczęście jest w czym wybierać aby tym stanem rzeczy się zbytnio nie smucić. Dlatego po mainstream sięgam bardzo rzadko. Zaraz zaraz, mainstream? No tak... mainstream lat 80-tych powinienem dodać (ewentualnie 70-tych lub maksymalnie 90-tych) bo do tego obecnego nie mam odwagi podejść. Byłem w piątek w EMPIK-u i kilka osób jedynie przy HipHop-ie. Pozostałe aleje płytowe wypełniał przeciąg. I ja. Tears For Fears - The Seeds of Love (1989). Pierwsze w życiu przesłuchanie w całości. To "w całości" jest istotne bo na singlach promujących krążek pojawiła się dokładnie jego połowa czyli cztery utwory. No ale druga połowa, niczym niewidoczna strona Księżyca, nigdy nie była mi znana. A i w sumie te znane, singlowe utwory, kurz demencji przyprószył i chętnie je odświeżyłem. Płyta - zaskoczenie. Jest świetna! Bardzo dobrze zrealizowana, ciekawie zaaranżowana i zagrana. Ze świetnymi i rozbudowanymi partiami instrumentalnymi ale i wokalnymi. Jest gęsto. Te utwory świetnie się bronią po latach... aż 34. Byłem nastolatkiem gdy płyta została wydana, i choć kilka utworów zawsze mi się podobało, to fanem Tears For Fears nigdy nie byłem (ktoś w ogóle był?). Nie wiem czy zespół osiągnął sukces komercyjny po jej wydaniu ale czytałem (piszę z pamięci), że sesja kosztowała milion Funtów vs kilkadziesiąt tysięcy wydanych przy nagrywaniu poprzedniej. Przy tak starej płycie, którą już pewnie wszyscy słyszeli oprócz mnie głupio mi jest napisać "polecam". Tak samo głupio by mi było polecać Batmana, z tego samego zresztą 1989 roku...

Wiesz… ciągłe sięganie po smartfon czy tablet jest uzależniające… ja tego nie lubię. Poza tym - jak myślę większość - lubię słuchać w półmroku. Smartfon jedynie rozprasza nie mówiąc już o tym, że łatwiej jest mimowolnie spojrzeć na ekran stramera niż co chwila wybudzać smartfon. Dla mnie ekran CXN nie jest bardzo ważny ale zdecydowanie wolę jak jest. Znacznie podnosi komunikatywność sprzętu. Tak to ujmę… Chociaż tak sobie myślę, że wolałbym ekran w pilocie niż na froncie streamera…;)

Zgadzam się z Tobą, że nie powinno się przeceniać roli wyświetlacza CXN ani pokładać zbyt wielkich w nim nadziei. To nie Rose, którego ostatnio widziałem w Top HiFi.. A jednak, ja - człowiek ze średnią wadą wzroku (okulary obowiązkowo w samochodzie po zmroku) - widzę z miejsca odsłuchowego (2.5m) okładkę płyty (nie dokładnie ale do prawidłowego jej rozpoznania wystarczy), głośność (0-30), oraz to w którym momencie utworu właśnie się znajduję (długa gruba linia, której przybywa w miarę trwania kompozycji). I to są dla mnie ważne informacje i w zupełności wystarczające. Na tyle istotne, że brakuje mi ich podczas słuchania CD z CXC bo on to już ma literki jak na teście dla pilotów…;)

Używam CXN 2v2 ponad trzy lata. Nigdy nie zawiódł ani sprzętowo ani software’owo (działa codziennie). Na przestrzeni lat aplikacja StreamMagic ewaluowała znacznie awansując z wystarczającej na bardzo dobrą (kiedyś była jednak zauważalnie słabsza). CXN jest centrum mojego systemu i w tej roli sprawdza się bardzo dobrze. Nie gorzej wygląda. Mam do niego podłączone wszystko: CD, wzmacniacz słuchawkowy, wzmacniacz stereo. Takiego go rekomenduję. Jeżeli jednak zamierzasz korzystać tylko z funkcji streamujących (masz już dobry DAC) to wydaje mi się, że znajdziesz dużo tańsze a też cieszące ucho rozwiązanie. Np. BlueSound lub Wiim.

B&W 702 to raczej bardzo duże paczki. Coś jak MA Silver 500… Sądzę, że nawet 706-ki by w tamtej salce dały radę. Moje obecne AP to niewiele ponad 60% objętości poprzednich MA Silver 500 i się w mój salon 28m2 wpasowują dużo lepiej. Pamiętaj, że 702 to już sam szczyt rodziny „7” a niektórzy mają też 80-cio metrowe salony i większe. Myślę, że dla nich właśnie powstały…

W HiFi Klubben słuchałem nie w salce odsłuchowej i głowy nie dam, którego modelu. Tamten sklep był dobrze zaaranżowany akustycznie (podłoga i sufit) więc pomimo, że nie była to salka to brzmienie przekonywało. Ale nie odniosę się do niego bo wtedy oferta B&W nie była mi dobrze znana a poszczególne modele, będąc jednak mocno podobnymi, zostały nieco zatarte przez ulotną pamięć i ich teraz nie zidentyfikuję. Co nie znaczy, że uleciało mi ogólne wrażenie i aura brzmienia B&W, które zapamiętałem jako wielce obiecujące. Potem było spotkanie u @Grzesiek202 i tam mogłem do woli cieszyć się tym brzmieniem, chociaż w jego mniejszej edycji bo to model 706… Pomieszczenie u Grześka średniej wielkości i bardzo dobrze zaaranżowane akustycznie co w połączeniu z jego monitorami dało bardzo dobry a czasem wręcz świetny rezultat. Tak, lubię takie brzmienie. Co więcej, no bo jak się zacząłem kręcić w okół tematu po sprzedaży poprzednich kolumn to jeszcze nawet po zakupie, niejako „z rozpędu”, wciąż się dalej kręcę i zatrzymać nie potrafię - odwiedziłem w zeszłą sobotę TOP HiFi w Szczecinie. Tam bez słowa protestu dałem się wciągnąć do salki odsłuchowej bardzo miłemu i rzeczowemu gospodarzowi (pozdrowienia dla Pana!). Salka 21m2 bardzo dobrze zaaranżowana akustycznie. Wygodna skórzana sofa. A przede mną czarne i piękne B&W 702 S3. Napędzał je efektowny i jak się domyślam efektywny Rose z frontem-ekranem. To co usłyszałem też mieściło się w definicji „mojego brzmienia”. Góra nieco bardziej strzelista niż w moich AP a bas obszerniejszy. Ale sygnatura, którą z powodzeniem mogę określić „podobną szkołą grania” zachowana. Szczerze - wolę moje Tempo 6 ale te Bowersy ponoć jeszcze nie wygrzane no i moim zdaniem do 21m zdecydowanie za duże. Prawdą jest też iż gospodarz przyznał, że w tej salce 703-ki brzmią lepiej na basie. Co za dużo więc to niezdrowo. Ogólnie doświadczenie jak najbardziej pozytywne i B&W wciąż na mojej liście ulubionych marek;)

Niż B&W u forumowego kolegi Grześka?

@Bebop, zabrakło oryginału z 1957r, a też niezły:

Zawsze się zastanawiałem co kryje się za skrótem AGD a tu proszę…;)

A znasz Dikandę? Jeżeli nie to ma szansę Ci się spodobać. Byłem wiele lat temu na ich koncercie w Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie i zapamiętałem ich jako bardzo ciekawy zespół grający szeroko rozumianą muzykę folkową. https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Dikanda

Po śmierci Kurta C. pomagali mi przetrwać… Szczególnie Siamese Dream i Gish.

Wszystko w Waszych rękach: jak sklepy zaczną zwracać uwagę klientów na akustykę i nie będą namawiać do leczenia jej niedostatków nowym wzmacniaczem czy kablem - to reszta sama się zrobi;) Chociaż wiem, że to też utopia. Bo sklep musi zarabiać:)

Dobrze posłuchaj QR3 w salonie i koniecznie wypożycz do domu. Gdy ich słuchałem w ok. 20m2 świetnie zaadoptowanej sklepowej salki to nawet wtedy wysokie tony potrafiły być ostrawe (ale jeszcze do zaakceptowania). W domu jednak zapewne góra okaże się jeszcze mocniejsza ze względu na brak (aż takiej) adaptacji. QR3 to kolumny ciekawe i świetnie wykonane. Bardzo zgrabne. Mi też się podobają. Ale są dość specyficzne (lekkie, jasne, niezwykle przestrzenne brzmienie). Przemyśl czy jednak nie nazbyt specyficzne i czy z nimi długo pomieszkasz;) Możesz wypróbować też podstawkowe QR1. Słuchałem w tym samym salonie (w innym czasie). Dawały spokojnie radę. I wysokie tony były moim zdaniem mniej fatygujące. Ale dla Ciebie te monitory najpewniej za małe.

Świetnie! W Twoich jest HHCT 1, czyż nie? Jak go odbierasz?

Faktycznie. Dobrze, że nie widziałem… bo zdopingowało mnie to do dalszej lektury i poszukiwań…;) Dzisiaj spędziłem z Tempo kilka godzin. Każde słuchanie kończy się tym samym wnioskiem: „Tak, o to mi chodziło, mam to!”. Masz jeszcze Sitary?

Jeżeli dobrze pamiętam to APC8 kosztowały koło ósemki, mam rację? Patrząc jednak na ruchy w ofercie AP to zdecydowanie większą wagę firma przykłada to produktów dla klientów z konkretnym portfelem zaniedbując tańsze konstrukcje. Nie zdziwię się jak za jakiś czas zniknie cała seria Classic bo już dzisiaj pasuje do reszty nie specjalnie…

Skłamałem. Od tego basu w B&W bardziej jednak pamiętam smak świetnego ciasta rabarbarowego…;) Dzięki za polecenie kolejnego Czyżykiewicza. Sprawdzę całą „Allez”;)

Miło się czyta ale to utopia. Odsetek audiofilów i melomanów w ogóle społeczeństwa jest jednak niewielki i dlatego temat nie jest zbyt ważki. Aby pomysł zadziałał trzeba zaadresować potrzeby to szerszej grupy. Ja bym to ukrył pod hasłem „przestrzeni przyjaznej do życia”. Nie od dzisiaj wiadomo, że pomieszczenia o długim czasie pogłosu są nieprzyjemne i nieprzytulne. Wielu kupujących nie wie, że ich piękny salon z betonu i szkła z glazurą na podłodze stanie się grobem ich dobrego nastroju. Przez ostatnie pół roku odwiedziłem ponad 50 różnych różnych przestrzeni biurowych w Danii. Zauważyłem, że bez względu na wiek biurowca czy budynku, prawie wszystkie mają cechę wspólną: ich sufity pokryte są białymi panelami wykonanymi z jakiegoś sprasowanego materiału posiadającego perforację. Akustyka w takich pomieszczeniach jest bardzo przyjazna. Nic nie kłuje w uszy, jest „ciepło” i przytulnie. Kilka razy czekając na kawę i będąc pozostawiony sam strzeliłem cicho z palców aby sprawdzić pogłos i był bardzo krótki. Bardzo mnie ten fakt zainteresował. Wygląda na to, że duńska filozofia „hygge” ma wpływ na wszystkie aspekty życia i przez Duńczyków stosowana jest wszędzie gdzie się da. Myślę, że w naszym społeczeństwie, które tak ochoczo ulega skandynawskiem wpływom sprzedanie „hygge” poszłoby łatwiej niż rozmowy o przestrzeni dla audio. Szczególnie gdy w podejmowaniu decyzji uczestniczy niezainteresowana tematem audio druga połowa;)

Jako nie-tester APC5 też tak uważam;) Niewykluczone, że kupiłbym APC5 nowe gdyby wciąż były w ofercie (i w adekwatnej cenie) bo lubię niewydumane konstrukcje. A tak… zacząłem węszyć… Uważam również, jako tester Tempo 25;) , że ich inkarnacja z numerem 35 (zmiany względem T6 i T25 ewolucyjne ale nie rewolucyjne) też te prawie 35 tys. kosztować nie powinna. T25 kosztowały 10 lat temu połowę tej kwoty lub nawet nieco mniej… A T6 12-13 lat temu ok. 12 tys…

Audio Physic staje się producentem coraz bardziej elitarnym. Na przestrzeni ostatnich lat oferta firmy zmieniła się diametralnie. Moim zdaniem szkoda bo coraz mniej audiofilów stać na produkty tej znakomitej firmy. Po pierwsze oferta modelowa. AP stopniowo wychodzi z modeli tańszych. Dodaje natomiast te najdroższe. Przykład? Seria Classic została uszczuplona. Model 5 wypadł z oferty. Zwróciłem na niego uwagę po ciekawej recenzji @Kraft-a i właściwie wtedy po raz pierwszy przyjrzałem się firmie bliżej. Linia Reference też straciła ważny dla klientów model a mianowicie Virgo. Oferta referencyjnych podłogówek firmy zaczyna się od Tempo aby przeskoczyć od razu na kolejny model Avanti. Nie ma Virgo ale też wycofanego wcześniej Scorpio i Sitara. A Yara to już w ogóle pieśń przeszłości. Po drugie ceny. Te wprawiają w osłupienie. Spójrzmy (ceny za parę): Classic 3: 7850,- Classic 8: 12999,- Tempo 35: 34500,- Avanti 35: 38 500,- Hmmm… nie dziwię się teraz, że gdy dzwoniłem do salonów audio to prawie żaden nie miał AP w sklepie…

Nie będę obiektywny. Za mało kolumn słuchałem. A jak już to zazwyczaj w obrębie jednej szkoły grania. Mogę się odnieść jedynie do tweetera w Monitor Audio serii Silver szóstej generacji. (Artysta / płyta / utwór) Chris Isaak / Hear Shaped World / Wicked Game - 00:36 - wchodzi hi-hat, który w MA brzmiał sztucznie i irytująco. W AP tego nie ma. Dominique Fils-Aime / Nameless / Birds - klaskanie które wybrzmiewa w równych interwałach przez cały utwór. W MA ostrawo (ale do zaakceptowania), w AP idealnie. Sting - Fields Of Gold-The Best of Sting - It's Probably Me (wersja z Claptonem) - trzask, "click" zapalniczki Zippo (wg tego jak to zostało pokazane w teledysku). W MA dość ostro. W AP idealnie. k.d. lang - Watershed - I Dream Of Spring - Cała płyta jest dość jasno zrealizowana. Weźmy pierwszy utwór z brzegu. W MA na prawdę ostro. Za ostro. Za jasno. Za ofensywnie i za dobitnie. Aż prosi się o przyciemnienie dźwięku gitar akustycznych. Wokal za ostry. W AP żadnej fatygi. Dzisiaj poeksperymentowałem z odsuwaniem kolumn od ściany tylnej (120cm od membran). Poprawia się scena (na boki i w głąb) ale bez spektakularnych zmian. Sceną jestem najbardziej zafascynowany bo już byłem niemal pewien, że przy takiej liście wymagań i ograniczonym budżecie to tę scenę względem naprawdę niezłej w MA będę musiał poświęcić. A tu niespodzianka. Jest jeszcze lepiej. W każdym aspekcie. Zawsze chciałem je mieć. Bardzo. W akcie desperacji, jak pewnie Rafale pamiętasz, chciałem nawet zdradzić "moje" brzmienie aby się osłuchać w tym po drugiej osi muzycznych wrażeń. Napiszę Ci, że miałem już nawet Jaspery monitory wrzucone na tapet, obok Spendorów i Amphionów. Po wizycie u Grześka jednak zakusy na wyjście z "mojej sygnatury" zostały pogrzebane z kretesem. Jego B&W ewidentnie uświadomiły mi, że na drzemanie w fotelu przyjdzie jeszcze czas...;) Ten "drobiazg' to akustyka;)

CD. Po sprzedaży poprzednich kolumn zapanowało błogie bezkrólewie. Ze słodkim balastem kilku srebrników w kieszeni i setką myśli w głowie przystąpiłem do leniwego typowania następcy. Wakacje. Upał. W salonie pożyczone monitory Acoustic Energy Aegis EVO One, które dzielnie walczyły aby zapanować nad kubaturą mojego pomieszczenia nie dając oczywiście w pełni rady ale i tak bardzo miło zaskakując... Słowem, nie spieszyło się... W poprzednich kolumnach nie miałem satysfakcjonującej średnicy. Zapragnąłem mieć kolumny grające ładnym i obfitym środkiem i to głównie zmotywowało mnie do zmiany. Nie sądziłem jednak, że na końcu mojej drogi za tak niewiele zyskam tak wiele. Plan był trudny. Bo jednocześnie chciałem mieć też detaliczną i rozdzielczą górę oraz bardziej kontrolowany ale mniejszy niż dotychczas i bardziej jakościowy bas. Wstępny wybór padł na monitory. Niestety doszedłem szybko do wniosku, że nie mogę ich mieć bo wcześniej czy później groziłoby to zrzuceniem ze standu (taki układ salonu - obok wyjście na taras). Zainteresowałem się małymi podłogówkami. Tak dużych kolumn jak poprzednio już mieć nie chciałem. Wykonałem mnóstwo telefonów. Poznałem wielu ludzi, którzy bezinteresownie i szczerze doradzili. Przeczytałem wiele opinii i recenzji. Zdecydowałem, że w ramach ograniczonego budżetu pójdę wyżej i kupię kolumny używane. A używane, wiadomo, problem z odsłuchem, ryzyko, i często problem w ogóle aby znaleźć takie jakie się chce, o takich detalach jak ulubiony kolor już nie wspominając. Powoli zacząłem zawężać grono kandydatów aż na końcu zostały tylko AP: Tempo 6, Tempo 25, i Virgo 5. Brak u mnie możliwości odsunięcia kolumn od ściany za nimi na więcej niż ok 80-85cm licząc od ich membran przyczynił się do decyzji o skreśleniu ostatniego, głębszego o 10cm kandydata (bałem się o bas). Wybór ostatecznie padł na T25. Szukałem ich w całej Europie. Wreszcie przyjechały. Zakupione w sklepie hifi z 3-miesięczną gwarancją i możliwością zwrotu (pierwszy właściciel kupował inne AP i oddał w rozliczeniu). Taniej niż w PL i w "mint condition". Nie wierzę w zbiegi okoliczności: od razu widać, że były mi pisane...;) Dlaczego T25 a nie T6? Trafiłem na kilku fajnych ludzi. Szczególnie jeden mi bardzo pomógł. Posiadał obie wersje i kilka innych ze stajni AP. Napisał, że 25-ki mają górę mniej efektowną ale zdecydowanie lepszą. Nie taką ofensywną i "na twarz". Pokrywało się to z tym co o nich czytałem na forach. Moje słuchawki Grado RS1e to dla mnie koniec drogi. To mój dźwięk. W tym życiu zostaję z nim do końca. Ani ich nie sprzedam, ani nie kupię innych. Nie ma potrzeby. W głośnikach jednak nie potrafiłem się nawet zbliżyć do tej sygnatury. Aż do teraz. AP T25 to niemal to samo, o ile przekaz z kolumny można w ogóle porównać do tego z "nauszników". Także droga do niemieckiego Brilon wiodła w moim przypadku przez nowojorski Brooklyn. Może później, jak znajdę czas, opiszę trochę dźwięk T25 na przykładach utworów, których używam do testowania poszczególnych aspektów brzmienia. Mogę tylko napisać, że słyszałem trochę różnych kolumn, głównie w salonach, i pierwsze co poczułem po podłączeniu to nieodparte wrażenie obcowania z dźwiękiem z półki wyższej niż dane mi jest zazwyczaj. Takim jak np. wtedy gdy w HiFi Klubben w Vejle słuchałem wysokich modeli małych podłogówek B&W... T25 to dla mnie bomba! Kolumny "bananogenne"... Jestem bardzo zadowolony i teraz wreszcie mogę zająć się już wyłącznie dokańczaniem akustyki - i niczym innym. Plan zrealizowany z nawiązką. Trochę za wcześnie na deklaracje ale kto wie... może nawet T25 to moje "endgame"... nie lubię sprzedawać, kupować, zmieniać, zamieniać... eh, przywiązuję się...:) Nowy tweeter HHCT II - można go poznać również po wyglądzie HHCM - średniotonowiec jeszcze pierwszej generacji. Po Tempo 25 wyszlo 25 Plus a potem po prostu Tempo Plus. Dopiero w tej wersji HHTM zastąpiono HHTM II

Napiszę i pokażę, obiecuję drobną kontynuację inaugurującego posta. Potrzebuję chwili czasu. Co do porównania HHCT w T6 vs HHCT II w bezpośrednim następcy, czyli T25 się nie wypowiem bo osobiście nie porównywałem. Jest to zresztą trudne jeśli nie niemożliwe bo obie kolumny musiałbym mieć na raz w tym samym pomieszczeniu a obie nieprodukowane. Ale… się z tym i z tamtym porozmawiało i wybrałem 25-ki. HHCT 1 się trochę bałem bo po poprzednich kolumnach chciałem jednak mieć górę detaliczną ale nie ofensywną. Odpowiedzią na tak sprecyzowane żądanie są HHCT II (lub III). Choć tak teraz myślę, że po berylowej kopułce Monitor Audio z rodziny Silver 6g nic mnie już nie zaskoczy i z takim HHCT 1 też bym się najpewniej polubił;) CDN…

Nosiło mnie już od dawna… ale odsłuch u kolegi przypomniał mi jakie jednak brzmienie bezgranicznie lubię, i że nie warto odchodzić od niego za daleko kierując się jedynie ciekawością spróbowania potraw innej kuchni. Bo miałem przez chwilę ochotę na eksperyment…;)

Klopf, klopf, jemand da? Niniejszym wpisuję się do klubu tej interesującej niemieckiej marki z modelem Tempo:)