fp74

Bowers

Jak coś jest nam pisane.... Wczoraj wrzuciłem największy wg mojej rodziny hardcore jakiego czasem słucham czyli Wacława z Szamotuł.... Dziś na forum dźgnęło mnie nazwisko Lisy Gerrard, wiec poszly z Tidala 2 jej solowe płyty... A teraz Dead Can Dance, jakoś mi z tym Wacławem i Lisą domyka koło przeznaczenia... 😁

Przypuszczam, że tak to trochę działa, kto ma muzga, tomanka, tagę czy nostromo (żeby tylko nasze manufaktury przywołać), a się nie zawiódł, będzie polecał. No i dobrze. W tym kręgu spodziewałem się kręcić. A ktoś podzieli się uwagami na temat listw i gniazd z filtrem, bez filtra... Czy to w ogóle ma sens, czy darować sobie i kupić po prostu porządne coś. Polecano tu na forum np WW Matrixa 2...?

Wysłałem maila to się obaczy.

No właśnie dostałem od nostromo odp, że się nie da z uwagi na zbyt dużą różnicę w zapotrzebowaniu obu urządzeń więc zaproponowali dwa zasilacze o różnych specyfikacjach. Więc w tych pieniądzach się nie da chyba inaczej.

Może ktoś przerabiał np coś takiego? https://www.tagaharmony.com/pl/products/3655/elektronika/product/9145/pf-1000lps

A co konkretnie masz MuzgAudio?

Cześć Czy ktoś poleci zasilacz liniowy, do dwóch urządzeń : ifi zen stream (9V/1.8A - 15V/0.8A) oraz Dacmagic 200m (12V/2A) ? oraz listwy : jedna do owego zasilacza oraz odtwarzacza cd i ewentualnie routera i laptopa oraz druga wyłącznie do przedwzmacniacza i końcówki mocy. Jakby ktoś coś polecał, to może jakieś konkretne modele. Co do zasilacza, to myślałem o jednym z dwoma wyjściami, listwy muszą być raczej dwie. Budżet ok 1k jakby się dało to spoko, no ale jak trochę więcej, to wiadomo...🤔 się pomyśli

Fanów basu ta płyta nie ucieszy, co więcej duet fortepian-perkusja doskonale sobie radzą bez basowego instrumentu. Fortepian schodzi do 30 Hz, podobnie jak bęben basowy, z kolei w górę, fortepian leci na 4-5 kHz, a np talerze perkusyjne do ponad 16 kHz!!! Także wszystkie pasma wypełnione. Czasem trudno uwierzyć, że tu grają tylko dwa instrumenty.

Ale mnie jakoś też w końcu naszło .... Gadżeciarze z tych Japończyków... Kopia pierwszego japońskiego wydania winylowego, dodali nawet takie same plakaty i naklejki. Wszystko proporcjonalnie zmniejszone...

Z Sonusa to raczej Olympica Nova I...

Nie wiadomo co ładniejsze - kolumna czy stand...

A tu płyta wydana skromnie ale jak brzmi!!!! Rekomendacja magazynu Rolling Stone mówi wszystko. Daty wydania tej płyty nie udało mi się ustalić. Patrząc na cenówkę (kto pamięta denominację!? 420.000 zł, drogo😜) była sprzedawana między 1.01.95 a 1.01.97. Przed 1997 było tylko jedno europejskie wydanie na CD we Francji z 1992 ale nie zgadza się okładka i kod ifpi na matrixie... Na pirata za dobrze brzmi 😁 bo tu grają jakby dosłownie stali przede mną 😲 A nie wiem, czy wiecie, że jeden z moich dzisiejszych bohaterów - Larry Coryell pierwotnie grał w tym trio z Paco i Johnem i dopiero potem zastąpił go Al Di Meola i to ostatecznie w tym skladzie nagrano ten niezwykly koncert w San Francisco. Tak mi się skojarzyło Ps. 2 koncerty...

Lubię gdy komuś po prostu chce się wydać nie tylko dobrą ale i ładną płytę. W środku info o wydawnictwie w formie komiksu na kilka stron... Pomysłowo.

Pokażesz? Jak wygląda procedura dostarczania własnej grafiki, tzn jaki format plików potrzebują?

..... czekamy, bo wieje nudą....

Ta płyta swym brzmieniem poraża, plastyczność dźwięku, scena, nasycenie nie wiem co jeszcze, jest nie do opisania. O tym jak ta płyta jest zrealizowana, z jaką dbałością niech świadczą fotki z książeczki - obrazują ustawienie instrumentów podczas nagrania każdego duetu oraz informują jakich mikrofonów użyto, jakiej konsoli, taśmy...

Niektóre plyty brzmią mi lepiej na słuchawkach ale ta akurat potrzebuje mniej dosłowności sluchawek, a więcej przestrzeni jaką dają kolumny. Wzorowa dynamika, bogactwo dźwięków zwłaszcza garów i klawiszy. Pierwsze nie-japońskie wydanie z 1992. Niby wspólna przeszłość Softów i Gongu, niby ten sam gatunek ale ciężar muzyki jednak inny.

Takie trochę niedzielne melodie 😃

Wg mnie, jeżeli problem nie wynika z charakterystyki kolumn, to można go rozwiązać po pierwsze ustawieniem kolumn właśnie. U mnie w małym pomieszczeniu nie mam za bardzo manewru ale w osi poziomej mogę przecież robić co chcę. Zauważyłem, że jak miałem glosniki skierowane wprost na siebie, to scena była dużo gorsza, niż gdy skierowałem je prawie na wprost. Czasem niewiele potrzeba .

W kolejności wpływu na scenę odsłuchu: 1. Sposób realizacji nagrania muzycznego (odsyłam do ciekawych uwag jakie poczynił Maskun w temacie o Purifi, gdzie temat zasygnalizowal) 2. Szeroko rozumiana akustyka pomieszczenia, w tym Twój taniec z kolumnami 😁 (pewnie zastosowanie w odpowiednich miejscach dyfuzorów, zmiana kierunku ustawienia kolumn) 3. Sama charakterystyka kolumn (może zmiana na inne) 4. Wpływ wzmacniacza (ale on nie zmieni charakterystyki kolumn, nie naprawi akustyki i nie wpłynie na samo nagranie jako źródło dźwięku) 5. Wpływ kabli (no ale tu już są kontrowersje więc się w ogóle nie wypowiadam)

Pan Wojtek strasznie "mię podchodzi". Polecam dodatkowo takie banalne wydanie jak poniżej, gdzie Pan Wojtek, jak sam o sobie mawiał, podczas recitalu opowiada genezę kolejnych utworów oplatając to dziesiątkami zabawnych anegdot. To powinna być lektura obowiązkowa na Polaku w szkole.

Udało mi się odkupić kilkadziesiąt klasyków wydanych w latach 80 i 90 od pana, który likwidował płytotekę. A tu już są nowe remastery na CD, a dla miłośników winylu narazie pre-order tylko. Np: Nie ma jednej odpowiedzi. Ale od 3 do 6 uważam że można przebierać, równy poziom i stylistyka, którą najbardziej lubię. dzis wybralbym Fourth... Jakoś nie mogę trafić dobrze nagranego koncertu. Mam 2 i tak bez szału (mam na myśli samą realizację). Są dwie takie serie koncertów, każda czteroplytowa ale ciągle coś innego mi wyskakuje. A oni mają nagranych tych koncertów od groma, łatwo się naciąć bo to czasami bardzo amatorski poziom nagrań.

No ja rozumiem, że o gustach się nie dyskutuje....Na szczęście.

Kolejna płyta, której pierwsze wydanie było w Japonii (oczywiście chodzi o CD) - 1992, a tu mamy drugie wydanie - US 1995. Czasami nie ogarniam z tymi wytwórniami, bo tu się podpisało Sony Music Special Products, że niby jakieś extra specjalne wydania ale zarazem One Way Records, wyspecjalizowane w wydawaniu budżetowych wersji w latach 90.... Mała sprzeczność chyba. Wydanie rzeczywiście bidniutkie ale jaka dynamika !!!! Na loudness-war ta wersja dochodzi do 16, średnia 12 (czyli na zielono). Miło, bo ta muzyka bez dobrych realizacji nie ma racji bytu. Wizualnie wg mnie paskudztwo.