Kraft

A co mają zrobić, jak Yamaha wyjaśnia, a Hegel sterylizuje. A co to za płyta? Może jest po prostu genialnie nagrana?

Chyba liczy się też to, co znajduje się za perforacją.

Czy dobrze widzę perforowane ściany? Czy to taka tapeta w kropki?

Półaktywne z DSP. Ciekawy wybór do analogu.

I co to za kolumny?

Uważasz, że vbr jest lepsze niż mp3 320kbs?

Żeby ludziska w necie napisali, że dla nich dźwięk wystawy to były Bowersy.

Nie do końca. Już po wpisach w tym temacie widać, jak powstają pewne narrację, oceny, które później będą krążyć w środowisku. Na własne życzenie z tego pozytywnego szumu trochę rezygnujecie. Ale może macie marketingowo rację. Może prawidłowo rozpoznajecie swoje grupy docelowe i budujecie przekaz dokładnie pod nie. Z audiofilskiego punktu widzenia, to jednak szkoda. Ja bardzo lubię wyroby Bowersa i chciałbym, żeby miały szansę zaprezentować się w jak najlepszych warunkach.

Nie mówię, że nie są. Tylko dlaczego nie dacie im szansy zmierzyć się z innymi w równej walce? Sam sobie odpowiem. Inna grupa docelowa. Ktoś kto kupuje serię 800 nie zamierza zagracać sobie designerskiego salonu panelami akustycznymi. Stawia na szyk i elegancję. Panele na stoisku targowym mogłyby go tylko odstraszyć. Trafiłem?

Czy to aby nie rozwiązanie zagadki, dlaczego vintage, DIY, manufaktury brzmią dla zwiedzających lepiej niż mainstreamowy hi-end?

Między emocjami i kognicjami;).

A czy to nie jest problem, który zadowalająco rozwiązano już na przełomie lat 70- i 80-tych?

Bo ja wiem. Myślę, że bez problemu da się znaleźć lampy o niższych zniekształceniach niż mają niektóre wzmacniacze w klasie D.

Lampy wcale nie muszą mieć dużych zniekształceń. Zależy, jak się je zaprojektuje i wykona.

A co to za kolumny?

Na ile to zasługa kolumn, a na ile adaptacji Bartka? Oto jest pytanie.

Nie wiem, co z R3 robi system korekcji Lyngdorfa, ale Dirac znacznie poprawiał ich brzmienie. Likwidował bułę na basie i pozwalał cieszyć się niewątpliwymi zaletami tych kolumn, przestrzennością i namacalnością.

Ciekawy koncept logiczny. Załóżmy, że firma produkuje pięć wzmacniaczy. Od najtańszego: A, B, C, D, E. D nie da się odróżnić od C i E. C nie da się odróżnić od B i D. B nie da się odróżnić od A i C. To skoro tak, to czy da się odróżnić B od D? Skoro D gra jak C, a C jak B. Idąc dalej, czy da się na odróżnić A i E?

Już Ci "elektrostaty" spakowali?

Grają te 'elektrostaty"? Jak masz okazję to posłuchaj!

Bo to chodzi o rozdzielczość zmysłów. Do TV możesz podejść. A jak zwiększyć rozdzielczość słuchu w przypadku próby rozpoznania niższego jittera? No nie "podejdziesz". Czy to będzie 5psec czy 50psec nie rozpoznasz tego. Natura nie dała nam na to szans. Dlatego właśnie parametry nie przekładają się wprost na to co słyszymy. Do pewnego momentu ich poprawa daje słyszalne efekty, ale po przekroczeniu pewnego progu przestaje już mieć znaczenie. I dlatego dwa wzmacniacze, które różnie mierzą, mogą brzmieć tak samo (c.n.u.).

Wygląda na pokój w którym można oddać pod opiekę dzieci.

A mówili, że szału nie ma.

A jak blisko musisz usiąść żeby rozpoznać jitter 55psec od 65psec?

Jest jeszcze coś takiego, jak próg czułości naszych zmysłów. To, że coś mierzy inaczej wcale nie oznacza, że dla naszych uszu także inaczej brzmi. Różnica między 50" FHD i 4K jest pomiarowo oczywista. Ale co z tego, jak z 5 m tego nie widać. Śrubowanie parametrów poza granicę możliwości naszej percepcji nie ma sensu*. Dobrym przykładem może tu być legendarny jitter. * Może inaczej. Sens może ma, ale techniczny. Jak można coś zrobić lepiej, to czemu nie;)