Kraft

Nie. Nawet w sprzętach jednego producenta czułości poszczególnych modeli się różnią. Raz 2,0 V, innym razem 2,1 V. A już przy porównywaniu łącza analogowego z cyfrowym różnice będą na bank.

Ja obstawiam, że za słyszenie różnic odpowiada niedopasowanie poziomów głośności różnych wejść;)

Czy to jest zaraźliwe?

Najbardziej skrajami pasma to grają Włosi: Sonus faber i nade wszystko Chario.

Nie pisałem ironicznie. Przyjmuję Twój wpis za dobrą monetę.

Prawie nie słucham klasyki i rocka (a także klasyki rocka), więc chyba mogę sobie gonienie króliczka odpuścić. Człowiek wstaje rano i od razu dobra wiadomość.

Tak, ale jest to tak nieaudiofilskie, że zastanawiam się, czy nie zgłosić Twojego posta moderacji;)

Nie wierzę. W zależności od poziomu głośności, zmienia się wrażliwość naszego słuchu na poszczególne zakresy pasma (człowiek ma wbudowany taki antyloudnes). Dlatego, żeby porównanie było jak najbardziej rzetelne, trzeba poziomy głośności jak najdokładniej wyrównać. Sposób z różowym szumem zajmie 30 sek. Nie warto dla świętego spokoju? Idealnie byłoby wyrównać z dokładnością do 0,2 dB, bo tyle mniej więcej wynosi wrażliwość naszego słuchu, ale i 0,5 dB będzie w miarę.

@seba3002, nie zapomnij o wyrównaniu głośności obu wzmacniaczy, np. różowym szumem i miernikiem dB w komórce. Bo wiesz - krzywe izofoniczne.

@Przemysław Żydyk nie masz wyjścia cyfrowego w źródle? Jeśli masz, to konwersja będzie tylko jedna, D/A. * podwójna konwersja to zresztą też nie tragedia. Ludziska słuchają i się zachwycają, jaka jakość (patrz LP, które są tłoczone z nagrań cyfrowych, a potem zgrywane przez piratów do jakości 24/192;)

Sprawdziłem. Średnia dla wersji 24/44 to DR6 (najlepszy kawałek ma DR9, najgorszy DR4).

Tekst ze strony Yamahy (tłumaczenie googla) GŁOŚNO KONTRA GŁOŚNIEJ Przed pojawieniem się usług przesyłania strumieniowego do dostarczania muzyki — w czasach, gdy płyta CD była jeszcze dominującym formatem — świat muzyki popularnej doświadczył czegoś, co nazywano „ wojną głośności ”. Aby ich muzyka wyróżniała się w radiu lub klubowym nagłośnieniu (w porównaniu z innymi utworami granymi przed i po), utwory zostały zmasterowane z dużą dozą kompresji, aby uzyskać jak najwyższe średnie poziomy. Niezamierzoną konsekwencją było zmniejszenie dynamiki tych nagrań, przez co muzyka była zgnieciona, mniej mocna i często męcząca dla uszu. W tamtych czasach nie było niczym niezwykłym, że piosenki miały zakres dynamiki od 4 dB do 6 dB. Album Metalliki Death Magnetic z 2008 roku był jednym z najbardziej skompresowanych, a przez to kontrowersyjnych wydawnictw ery „loudness war”. Na szczęście usługi przesyłania strumieniowego wprowadziły funkcję o nazwie Normalizacja głośności, która automatycznie ogranicza głośność utworu; bez względu na to, jak głośne jest nagranie, zostanie ono automatycznie wyciszone, aby nie przekraczało tego pułapu. W rezultacie podczas masteringu do streamingu inżynierowie nie odczuwają już potrzeby zmniejszania zakresu dynamiki, aby piosenki były głośniejsze. Zaowocowało to wyższymi zakresami dynamiki w muzyce popularnej, które obecnie mieszczą się średnio w zakresie 10 dB. To wciąż dość wąskie, ale sprawy się poprawiają i mam nadzieję, że era wyciskania życia z muzyki w większości dobiegła końca.

A bolid F1? Konstrukcje dwóch zespołów są zbudowane z tysięcy różniących się części i według różnych założeń, a na mecie różnica między nimi to czasem ułamek sekundy. Zycie pokazuje, że dwie zupełnie różne konstrukcje mogą działać dokładnie tak samo. To nie jest niemożliwe.

Wręcz przeciwnie. Jesteś typowym audiofilem. Nic w audio nie jest pewne, niezbadane są wyroki, magia i te sprawy. No i oczywiście tabu* na technikalia. Tabu – głęboki i fundamentalny zakaz kulturowy, którego złamanie powoduje spontaniczną i niejednokrotnie gwałtowną reakcję ze strony ogółu przedstawicieli tej kultury, gdyż jest przez nich odbierane jako zamach na całą strukturę tej kultury i jej integralność, czyli jako zagrożenie dla dalszego istnienia danego społeczeństwa. (Wiki)

Takie mi się nasunęło porównanie hobbystów audio z hobbystami auto. Ci od auto mają w małym paluszku, jak rodzaje i nastawy zawieszenie wpływają na prowadzenie, a wtryski, wydechy i tym podobne na osiągi silnika. Gdyby ktoś chciał się do nich zapisać, ale powiedział, że interesuje go tylko, jak szybko samochód jeździ (ale bez mierzenia stoperem i sprawdzania na liczniku!!!), a ma w nosie, z czego te osiągi wynikają, to popatrzyliby na niego z pewnością, jak na dziwaka. A u nas? "Ty się synek tak nie interesuj, to dłużej pożyjesz".

A Ty nie jesteś ciekaw, co wpływa na różnice w brzmieniu wzmacniaczy? Nie chcesz poznać odpowiedzi? Taka wiedza znacznie ułatwiłaby nam życie. Można by już na wstępnym etapie eliminować pewne konstrukcje z odsłuchów, wiedząc, że nie wpasowują się w nasze wymagania. Oszczędność czasu i środków. Nie warto?

Ponoć jest właśnie odwrotnie. Ponieważ w usługach streamingowych jest wbudowana normalizacja, nie trzeba już kompresować płyt na etapie produkcji. Może streaming uratuje dynamikę nagrań.

Żeby pchnąć dyskusję na właściwe tory. Może napiszesz Adamie łaskawie, jakie to cechy konstrukcyjne lub parametry powodują, że Marantz jest tak kiepskim według Ciebie wzmacniaczem*? Co w Twoim mniemaniu konstruktorzy zrobili źle? Dla większego efektu możesz też napisać, jakie to rozwiązania techniczne powodują, że Twój wzmacniacz zjada Marantza na śniadanie. Ale coś konkretnego poproszę. Mogą być nawet techniczne przypuszczenia. Byle to nie było tylko "ja słyszę" (albo co gorsza "słyszałem, że inni słyszeli") Piszmy proszę na temat. To wątek techniczny, nie filozoficzny typu "Jak żyć, by trafić do nieba". * i to samo możesz od razu napisać o Node w temacie "Czy streamery mają brzmienie?".

A ja się nie godzę, że Ty się nie zgadzasz. Pierwsza płyta ma DR 8, ale kolejne 5 lub 6. Dlatego napisałem, że pierwsza ma lepszy (choć i tak słaby).

No nie. Tu się nie zgodzę. Jak słucham w nocy koncertu rockowego, to do jakiego "cichego dźwięku na żywo" mam go odnieść. Do cichego koncertu rockowego? Loudnes to świetna sprawa. Urealistycznia dźwięk, a nie zakłamuje. Oczywiście jeśli stosujemy go zgodnie z przeznaczeniem. Czy lepiej "nienaturalne" ale poprawne, czy z ubytkami, ale zgodne z przyzwyczajeniem? Myślę, że można dyskutować. Wypadła mi teraz nazwa firmy produkującej pewne oprogramowanie odtwarzające, ale jest w nim opcja wprowadzenia do programu swojego wieku. Program automatycznie wprowadza wówczas korektę pasma, by skorygować statystyczny ubytek słuchu dla danej grupy wiekowej (w wysokim pasmie). Ma to chyba sens.

Dyskutowało sobie w tym temacie merytorycznie paru forumowiczów. Chyba zainteresowanym, bo inaczej by przecież nie pisali. Aż tu nagle wpada kilka osób deklarujących, że ich takie rozważania kompletnie nie interesują i domagają, by wszyscy zaprzestali zajmowania się tym tematem. No dziwne (łagodnie mówiąc).

Wątek ma spróbować odpowiedzieć na pytanie, gdzie (konstrukcyjnie lub parametrycznie) te różnice w brzmieniu mają swoje źródło, przyczynę. Uważam, że to całkiem sensowne pytanie. Godne hobbysty. Nawet więcej. Godne człowieka myślącego. Kogo to nie interesuje, to niech nie czyta i nie komentuje.

Proponuję skupić się na meritum, a darować sobie wycieczki sprzętowo-personalne. Mnie i tak nie dotkniecie wyśmiewaniem Marantza, bo nie mam do niego stosunku uczuciowego. Wzmacniacz, jak wzmacniacz, tyle tylko, że solidny, ładny, funkcjonalny i niebrumiący. 3. Myślę, że może wpłynąć. Podkolorować. 4. Prawie wszystkie wzmacniacze mają go na wystarczająco dobrym poziomie, żeby pominąć go w naszych rozważaniach. 5. Wpłynie. Podkoloruje. 7. Przy tak niskim poziomie, nie będzie. 8. Jeśli będą prawidłowo skonstruowane różnicy nie powinno być słychać.

Mi się żadna jej płyta nie podobała, ale pierwsza miała chociaż lepszy DR.

Sprzeciw, Wysoki Sądzie! To jedynie niepoparte niczym spekulacje.