Kraft

KEF-y są często wymieniane w tym temacie, jako konkurent dla Diamondów, grający odmiennie od nich. Tak się składa, że porównywałem bezpośrednio Diamody 25 i 28 z R500 i nie powiedziałbym, że prezentują odmienny charakter grania. Raczej zbliżony, z dość obfitym basem i spokojnymi wysokimi tonami. To kolumny grające podobnie, a nie przeciwstawnie do Pylonów. Przynajmniej takie odniosłem wrażenie przy godzinnym porównywaniu. Obie konstrukcje wpasowały się w mój gust.

Nie w każdej. W poniższej autor chwali je właśnie za neutralność: "Diamondy są po prostu „przezroczyste” dla systemów jakie do nich dopniemy. Przekazują materię muzyczną w taki sposób jak została zrealizowana. Jeśli to dobra realizacja przekaz będzie również dobry. Jeśli słaba, głośnik nie omieszka was o tym poinformować." http://audiofezzowanie.pl/diamond-monitor-glosniki-ktore-naprawde-brzmia/

Spokojnie. Oczywiście, że pozytywny (przejrzyj sobie moje tematy, to wszelkie wątpliwości prysną;).

Pomysł z kablami profesjonalnymi bardzo mi się podoba. W razie kontroli jakiegoś znawcy tematu nie będzie obciachu, jak przy kablach z elektromarketu. Powiem więcej - można nawet zabłysnąć. No wiecie, że wiemy, iż coś jest na rzeczy, czego inni nie wiedzą. Taka ekstrawagancja w środowisku może zostać dobrze odebrana, a nawet wzbudzić niepokój niektórych, że profesjonalne kable są może jeszcze lepsze od audiofilskich. Kable niedrogie, bez audiofilskiej akcyzy, do tego wyglądają przyzwoicie, a jeszcze możemy zaistnieć w środowisku. Same plusy.

Jeśli chodzi o "namacalność", to moim zdaniem Diamondy radzą sobie w tej dziedzinie bardzo dobrze. Czasami aż ciarki przechodzą.

Ponieważ w kinie nie ma się zamkniętych oczu, to ten temat tu raczej nie pasuje. Koniec OT.

To bardziej złożona kwestia. Kolumny nie grają same. Na równi z nimi liczy się akustyka pomieszczenia. Po dodaniu w moim pokoju absorberów bas Diamondów bardzo się zmienił na plus. Myślę, że jak dodam jeszcze pułapki basowe nastąpi kolejna poprawa. Ale fakt, kolumny grają różnie i papierowe woofery Diamondów są raczej wolniejsze niż szybsze, szczególnie w porównaniu z metalowo-ceramicznymi membranami BX6. Podobnie metalowo-ceramiczna kopułka BX6 to też inne granie niż tekstylny wysokotonowiec Pylonów. Co kto lubi.

Tak się składa, że sam przesiadłem się z BX6 na Diamondy 25. Co do tego, że zabrakło Ci niskiego zejścia basu i że BX6 wypadają w tym elemencie lepiej, to miałem zupełnie inne odczucia. Być może za braki na basie w utworze który podałeś odpowiadała akustyka pomieszczenia. Rezonanse potrafią czasem dodać basu w pewnym wąski pasmie częstotliwości (może tak Ci dodają przy odsłuchu na BX6), ale mogą go i zabrać (być może to przypadek z odsłuchu w salonie Diamondów). Opieranie się na analizie jednego konkretnego utworu może być mylące. Może akurat basowe nutki trafiły w nim na mody pomieszczenia. Daj Pylonom jeszcze szansę. Może w innym salonie i w innym pomieszczeniu. Albo wypożycz je do domu na testy.

Link do kolejnej recenzji Diamondów. Tym razem modelu Monitor. Na końcu tekstu znajdziecie małą niespodziankę - opinię o Diamondach wyrażoną przez pewną szyszkę. http://audiofezzowanie.pl/diamond-monitor-glosniki-ktore-naprawde-brzmia/

Myślę, że ważne jest skupienie. Nie jesteśmy w stanie wszystkich dźwięków słuchać równie uważnie. Podczas kolejnych odsłuchów, bardzo starając się przy tym wychwycić jakieś różnice, dostrzegamy po prostu różne aspekty tego samego brzmienia. One wszystkie zawsze tam były, tyle, że umykały naszej uwadze. Jak skupimy się na jednym, to tracimy drugie. Przy powtórnym odsłuchu - odwrotnie. W ten sposób "słyszymy" różnice pomiędzy identycznymi brzmieniami.

Obawiam się, że przy takiej metodologii, odsłuchy cztery razy tego samego kabla dałyby zbliżone wyniki. W temacie "Czy słychać różnicę? Mp3 vs. FLAC i inne ślepe testy" kilka razy były wspomniane przypadki, że słuchacze "słyszeli" różnicę mimo, że grało to samo.

Testuje się, gdzie dany konstruktor uważa. W komorze bezechowej (a i to niekoniecznie) mierzy się parametry.

Jak sobie podane wartości podzielisz przez 100, to będziesz miał stratę dla 1 cm;)

O strojeniu do stropów wiem niewiele. Różnice, które pokazałem dotyczą jedynie odchyłek w produkcji poszczególnych egzemplarzy danego modelu. Konsekwencje tego faktu mogą być daleko idące. Załóżmy, że ktoś odsłuchał dane kolumny i podzielił się swoimi wrażeniami na forum. Nie możemy mieć pewności, czy kolumny, które kupimy na podstawie takiej rekomendacji będą tak samo brzmiały, jak opisane (pomijam oczywiście inne czynniki - akustykę pomieszczenia itd). Poszczególne egzemplarze mogą przecież dzielić kilkudecybelowe różnice na charakterystyce pasma przenoszenia.

Ja sprawdziłem. Im dłuższy kabel tym sprzęt gra ciszej. Przykładowe straty mocy sygnału dla metrowych odcinków IC: Furutech NanoFlux - 0.0052dB, QED Supremus - 0.0062dB, Transparent Ultra - 0.01dB. Jak widać zabierają niewiele, ale jednak.

Nie wiem ilu forumowiczów zdaje sobie sprawę z tolerancji parametrów produkcyjnych sprzętu audio. Czy wiecie, że nawet w przypadku drogich kolumn opartych na wysokiej klasy przetwornikach różnice pasma przenoszenia między poszczególnymi egzemplarzami mogą sięgać kilku decybeli? Dla przykładu kilka zmierzonych wartości: B&W 702 S2 - ±2.1dB różnicy między kolumną prawą i lewą, ELAC Adante AS-61 - ±2.2dB, Franco Serblin Accordo - ±1.3dB, Vivid Audio Kaya 90 - ±1.2dB, Boenicke W8 - ±4.7dB. W przypadku Magnepan Magneplanar 20.7 jest to nawet ±5.5dB! ±5.5dB na papierze brzmi groźnie. Zobaczmy jak prezentują się wykresy nałożonego na siebie pasma przenoszenia pary kolumn (linie czerwona i czarna). Szczególnie w przypadku trzeciej konstrukcji (niedopasowanie egzemplarzy ±3.2dB) można sobie zadać pytanie, czy to jeszcze ten sam model, czy już zupełnie inna konstrukcja. Dlaczego o tym piszę? Choćby dlatego, żebyśmy mieli punkt odniesienia do porównywania innych elementów toru audio. Jakie różnice są nam np. w stanie wnieść do systemu kable audio? Nawet trudno to zmierzyć. Wartości są zbyt małe. Dla przykładu straty na mocy sygnału dla metrowych odcinków kabli RCA to 0.0052dB/m (Furutech NanoFlux), 0.0062dB/m (QED Supremus), 0.01dB/m (Transparent Ultra). Podobnie znikome lub wręcz niemierzalne są różnice wnoszone do pasma przenoszenia przez kable głośnikowe. Jakie wnioski? Wnioski są chyba jasne. Jeśli mamy doskonały słuch i chcemy precyzyjnie dopasować nasz system do własnych preferencji powinniśmy w sklepie poprosić o wyjęcie z kartonów kilku sztuk tego samego modelu kolumn i dokonać osobiście (na słuch) doboru pary, której przebieg charakterystyki najbardziej nam odpowiada. Jeśli uważamy, że to zbyt dużo zachodu, to trudno... podmienianie kabli możemy sobie w takim razie tym bardziej darować. Ich wpływ jest bowiem o rzędy wielkości mniejszy.

Nie dobrze. Ja tego nie napisałem. Wręcz przeciwnie. Doceniam chęć posiadania konstrukcji wyjątkowych pod względem technicznym, estetycznym, czy też takich za którymi stoi zacna historia firmy. Nic co ludzkie nie jest mi obce. Jestem jedynie przeciwnikiem dorabiania do tego legend, że brzmieniowo nic nie może się z takim sprzętem równać.

Myślę, że problem leży w tym, że część użytkowników czuję silną potrzebę wyróżnienia się z tłumu. Czy to sprzętem drogim, czy też rzadkim (np. vintage), czy wreszcie robionym na zamówienie w małych manufakturach. To normalna (by nie powiedzieć pospolita;) ludzka cecha. Wielu z nich nie wystarczy jednak sama radość z posiadania ekskluzywnego, pięknego, solidnie zbudowanego przedmiotu czy możliwość chwalenia się nim. Muszą zgarnąć całą pulę. Myśl, że ich sprzęt, mimo całej swej wyjątkowości konstrukcyjnej, wcale nie musi brzmieć lepiej niż sprzęt bardziej dostępny jest dla nich nie do zniesienia. Nie może być przecież tak, że "byle komu" muzyka brzmi tak samo dobrze, jak komuś uważającemu się za wyrobionego audiofila, kto poświęcił na rozwijanie swojej pasji mnóstwo czasu i pieniędzy. To, że istnieje droga prostsza niż ta, którą sami obrali jest dla części środowiska absolutnie nie do zaakceptowania.

Choćby po to, by padła taka deklaracja, że kable odpowiadają z 1-2 procent końcowego efektu.

Ale rozdzielczość/szczegółowość analogowego sprzętu była wystarczająca. I tak większa niż czułość ludzkiego słuchu. Zupełnie niepotrzebnie się ograniczasz. Pewne przewagi współczesnej techniki i tak przeważnie niweczy loudness war.

Co do starych nagrań, to się nie zgodzę. Często są one znacznie lepiej zrealizowane niż współczesne i przez to jak najbardziej nadają się do porównań. Takiej ładnej przestrzeni o oddechu, jak na produkcjach Quincy Jonesa z lat 70-tych, to teraz ze świecą szukać. To że były nagrywane i miksowane na szumiących szpulowcach nie ma znaczenia. I tak słucha się ich rewelacyjnie.

Nasz zagorzały przeciwnik pianek popełnił już co najmniej trzy obszerne artykuły w których starał się udowodnić, że wełna jest cacy, a pianki są be. W każdym z nich - nie wiem, świadomie, czy nieświadomie - manipulując danymi tak, by pasowały do jego tezy i w rezultacie potykając się o własne nogi. Mi też nasuwa się refleksja. Jak się za bardzo chce, to wtedy, jak na złość nie wychodzi.

Autor materiału, który sprowokował mnie do założenia tego tematu opublikował w internecie kolejne porównanie mające dowodzić, że poliuretanowe pianki akustyczne są złym materiałem na absorbery akustyczne - że ich parametry dzieli "przepaść" w stosunku do bardzo cenionej przez autora wełny PT80. Swoją tezę autor udowadnia porównując zmierzone parametry pianki melaminowej (nie poliuretanowej, którą chce skrytykować) z parametrami wełny PT80. I rzeczywiście. w niskich częstotliwościach parametry absorpcji pianki melaminowej ustępują tym wełny PT80. Autor konkluduje: "Jak można mówić, pisać, opowiadać, [.,.] że pianka "akustyczna" (poliuretanowa) działa tak samo jak wełna mineralna o tej samej grubości ???? [...] skoro pianka melaminowa, otwartokomórkowa (dużo lepsza akustycznie od pianki poliuretanowej otwartokomórkowej - oczywiście też dużo droższa) w tej samej grubości cechuje się o wiele słabszymi współczynnikami pochłaniania." Niestety, autor w swoim rozumowaniu po raz kolejny popełnia błąd. Zakłada, że skoro pianka melaminowa jest droższa od pianki poliuretanowej, to tym samym wszystkie jej parametry muszą być od pianki poliuretanowej lepsze. Tak jednak nie jest. Najważniejszym parametrem materiałów wykorzystywanych do budowy absorberów akustycznych jest tzw. oporność przepływu. W przypadku pianki melaminowej (Basotect G) oporność ta wynosi 12400 [Pa*s/m2]. Dla pianki akustycznej PG-1 32 000 [Pa*s/m2], a dla wełny mineralnej ok. 38 000 [Pa*s/m2]. Właśnie niższa oporność przepływu pianki melaminowej powoduje, że jej współczynniki w niskim pasmie są takie, a nie inne. Pianka PG-1 wypada tutaj lepiej. Rozumowanie autora, że skoro pianka melaminowa wypada gorzej niż wełna PT80, to tańsza od niej pianka PG-1 musi wypaść jeszcze gorzej jest błędne. Poniżej symulacja pokazująca różne właściwości absorpcyjne pianki melaminowej i poliuretanowej. W wyższym paśmie przewagę ma melamina, ale w niższym poliuretan (symulacja w kalkulatorze http://www.acousticmodelling.com).

@nowy78 uważaj z tymi eksperymentami na żywym organizmie, bo jeszcze Ci pacjent zejdzie. Tym niemniej podzielam tok Twojego rozumowania. Od dawna mam wrażenie, że audiofilizm jest jednym wielkim eksperymentem socjologicznym (pytanie, kto go przeprowadza?). Jeśli w ogóle audio w wydaniu audiofilskim ma coś wspólnego z techniką (niby powinno), to jedynie z socjotechniką. Inżynier społeczny, nawet jeśli jest tylko samoukiem, ma tu znacznie większe pole do popisu niż dyplomowany absolwent polibudy. Do Poznania? Jeśli tak, to z chęcią skorzystam z zaproszenia.

Kolejna ciekawa strona. Możecie dzięki niej posłuchać, jak wybrane dźwięki zabrzmią w zależności od rodzaju adaptacji akustycznej pomieszczenia. Można wybrać pomieszczenie niezaadaptowane, pomieszczenie z samymi dyfuzorami, pomieszczenie z dyfuzorami i absorberami i wreszcie pomieszczenie z samymi absorberami. https://hofa-akustik.de/hoerbeispiele/