michaudio

Miałem cztery lata cd-s2100, krótko testowałem cd-s3000. Oba czytały hybrydowe płyty CD/SACD bez problemu. Przejście między poszczególnymi warstwami trwało 2-3 sekundy. Natomiast oba odtwarzacze nie czytały warstwy audio z jakichkolwiek płyt CD z multimedialnymi dodatkami, videoklipów, czy choćby z odnośnikiem do strony http wykonawcy. Każdorazowo wysuwały kieszeń, z komunikatem "unknown disc". Poza tym, były bardzo ciche mechanicznie podczas pracy, solidnie wykonane.

Są podświetlone zielonymi ledami.

Dziś, w wieku 66 lat zmarł Stanisław Sojka...

Father Teddy is the Real Deerhunter... No doubt. 😁😁😁

Taka sytuacja...

Mam takie jedno skojarzenie... https://youtu.be/SnkZGN_xIVs?si=njf0BDMfjLueahJX Koterski podsumował to bezbłędnie...

Użytkownik @S!N! nie potrafi zrozumieć jednej prostej rzeczy: Ludzie mają różne preferencje brzmieniowe, więc to co jednemu brzmi wybitnie, innych może zwyczajnie nudzić. Zrozumienie tej prostej prawdy, pozwala przestać napinać się jak plandeka na Żuku.

Pod warunkiem, że lubi się studyjne brzmienie, pokazujące w starszych, słabszych jakościowo nagraniach, cały syf niedoróbek realizacyjnych niczym mikroskop. W sam raz dla masochistów...

Mam do nich słabość, na każdej płycie od "The World" począwszy odnajduję harmonię i piękno melodii. Jedyne co trochę męczy, to jakość nagrań. Ale od tego mam Vintage...

"Not of This World" też niczego sobie...

Wszystkie płyty Stockfisha brzmią identycznie, mają nienaturalnie napompowane brzmienie. Puść sobie cokolwiek, Allan Taylor, Sara K. Wszystko zabrzmi megaefekciarsko, tyle że na tych nagraniach brzmienie instrumentów akustycznych nie przypomina już brzmienia prawdziwych instrumentów. Brzmienie Stockfisha to taki odpowiednik obrazu telewizora w trybie demo na sklepie, zabija barwnością i kontrastem, tylko na dłuższą metę nie da się na to patrzeć/słuchać, bo męczy nadmiarem wszystkiego. Natomiast każdy sprzęt na tych płytach brzmi pozornie lepiej, dlatego mają swoich entuzjastów. Problem następuje kiedy wracasz do zwykłych nagrań, po Stockfishu wszystkie inne brzmią płasko i bez życia. Nawet te japońskie wydania.

Nadmiar informacji o niedoróbkach nagrań, potrafi odebrać całą radość że słuchania muzyki... Odpowiedz sobie na pytanie, co jest dla Ciebie najważniejsze? Frajda że słuchania muzyki?, czy brutalnie szczera prawda o jakości nagrań? Ja tam wolę radość z muzyki.

Też nie mam fejsa, ale możesz to obejrzeć bez logowania. Kliknij w link, potem kliknij w krzyżyk w górnym prawym rogu białej planszy, i normalnie obejrzysz film, czy cokolwiek innego.

To zatrzask zabezpieczający wtyk przed wysunięciem, możesz wsuwać kabel bez wciskania zapadki. Musisz go nacisnąć żeby wyjąć wtyk z gniazda. To zwykła mechanika.

Niezależnie od domniemanej wspaniałości tego wzmacniacza, trzeba pamiętać o tym, że ludzie mają bardzo różne preferencje dotyczące brzmienia sprzętu. To co jednych doprowadza do ekstazy, u innych spowoduje co najwyżej wzruszenie ramion. Więc nie da się ustalić jednego wzorca brzmienia, który podobał by się wszystkim. Dlatego wszelkie opowieści o wspaniałych sprzętach traktuję z rezerwą, niech każdy dobiera sprzęt do swoich potrzeb. Dla mnie moje graty są najlepsze, ale nigdy nie zaryzykowałbym stwierdzenia, że są najlepsze dla wszystkich.

Na YouTube macie według mnie bardzo ciekawy film na kanale Reduktora szumu o naprawie piecyka Cyrus 3i https://youtu.be/ro6BE8T00nM?si=RzpNwLNmXUq20Wbz

Jest szybka, jak na seta. Z szybkimi kolumnami o łatwej impedancji w zakresie basu potrafi kopnąć znienacka w podroby. I jak to single ended, dodaje parzyste harmoniczne, co uwielbiam, ale dla niektórych jest nie do przyjęcia. W wokalach czary, podkręcona chrypka, instrumenty akustyczne brzmią cudownie, buduje sporą, co tu kryć nieco przerośniętą scenę. Taki czaruś, zdecydowanie nie dla miłośników prawdy w audio. Ale nie przestaje mnie bawić, z lekko zdjętą (o 1dB filtr półkowy powyżej 10kHz) górą, mogę tego słuchać godzinami bez zmęczenia. Oczywiście różnicuje nagrania, ale do słabo zrealizowanych płyt mam zdecydowanie mniej rozdzielcze piece vintage.

Posłuchaj sam, bo moje upodobania nie muszą Ci się podobać. Źródła: streamer Yamaha NP-S303, Cd Onkyo C-7030, oba po tuningu u Mudy. DAC: Rme Adi 2 pro fs. Piec to A-klasowy single ended Line Magnetic km 518ia z Audiovectorami QR5. Słuchałem też nowszej wersji wzmacniacza z lampami sterującymi 300B. Ale wnioski nie są jednoznaczne, bo nowszej wersji nie słuchałem w domu. Choć testowa lista utworów była taka sama. Jak dla mnie nowszy 845 ze sterującymi 300B był lepszy w wokalistyce jazzowej i pitoleniu ale do rocka wolę mój set, moim zdaniem jest nieco zadziorniejszy, i przez to bardziej uniwersalny.

A z polskich filmów mogę polecić film " Nie cudzołóż, nie kradnij" na Netfliksie. Czarny humor + klimaty Tarantinowskie z dużym przymrużeniem oka.

@SimonS najwyraźniej słyszałeś tylko tanie lampiaki. Bo gdy ktoś siada przed moim lampowym setem Czaj-fi, to każdorazowo słyszę to samo... O .urwał! Ale to zapier.... Ale dopóki sam nie usłyszałem, to też myślałem, że mając w pełni zbalansowany cały tor audio i wzmocnienie na tranzystorach AB, jestem królem świata. Potem usłyszałem... I zmieniłem zdanie. I tak już czwarty rok leci. Ale oczywiście, to tylko kwestia o posobistych upodobań.

Moje lampy mocy 845, rozgrzane są wyczuwalne na skórze twarzy/góry rąk z blisko półtora metra. Nawet mi przez myśl nie przeszło, żeby ich dotykać. Poparzenia przerobiłem już dwa razy, raz wrzątkiem za dzieciaka, raz parą w dorosłości, więc na poparzenia od lampy nie mam ochoty...

Zaczęło się niewinnie... Gdy wychodziłem na stojąco spod stołu, moi rodzice nagrywali koncert Abby w Studio 2 (z playbacku) na ZK140 (mono). Ale do dziś ABBA nie daje mi spokoju, "Dancing Queen" urywa mi łeb dwugłosem wokalistek, i całokształtem popowej doskonałości. Ale po blisko 50 latach, jeden kawałek Abby ciągle nie daje mi spokoju, nazywa się "The Day Before You Came". Prosty tekst, opakowany atmosferycznym brzmieniem, nie daje mi o sobie zapomnieć... Ale podobnych "problemów" mam więcej. Z niemieckiego epizodu mojego życia mam kolejną muzyczną pamiątkę: to "Mensch" Herberta Grönemeyera, dowód na to, że niemieccy muzycy potrafią rozbujać, jednak nie mają fantazji. Jak zagrali na singlu, Tak zagrali i na koncercie... Ale, fani potrafią się bawić. Na w/w koncercie niestety mnie nie było. Natomiast byłem na Oktoberfeście pod namiotem, na 2000 gości, który zaczął się niewinnie, od włosko-niemieckich szlagierów, granych przez dziesięcioosobowy band, a skończył się na "Highway to Hell" AC/DC. I wiecie co? Zatańczyliśmy do tego kawałka AC/DC na stole, z kelnerką noszącą po 12 browców naraz, a ochrona mam klaskała... Bez dwóch zdań, Niemcy potrafią się bawić. Tych kawałków, co mnie ciągle nawiedzają jest więcej. Ale mam nadzieję, że inni użytkownicy forum też się pochwalą. Zapraszam do dzielenia się nie oczywistymi zajawkami... Co tam komu w duszy gra...

Wycieraczki są fajnym gadżetem który potrafi rozpraszać. Miałem ponad cztery i pół roku Yamahę a-s2100, jednym z wabików do jej zakupu były właśnie wycieraczki. Jednak około miesiąca po zakupie je wyłączyłem, bo mnie cholery hipnotyzowały, odciągając od muzyki. Potem odpaliłem je raptem kilka razy na prośbę gości, i ostatni raz dla przyszłego właściciela wzmaka. Mam nadal niewyłączalne wycieraczki w piecach vintage, ale są na tyle małe, że mi nie przeszkadzają w odbiorze muzyki.

Adam Hall Connectors 4 STAR A GROUND LIFTER 43,00 z Na przykład taka przelotka jak wyżej. Albo zapytaj Googla o xlr ground lifter, wyjdzie Ci tego sporo

Każdy przypadek jest inny, w dwóch pokojach mam kolumny przy dłuższej ścianie, w sypialni na krótkiej i też jest dobrze. W kwadratowych pokojach zazwyczaj najlepiej wpakować sprzęt do jednego z rogów, a kolumny na dwie sąsiednie ściany. Najlepiej każdorazowo popróbować samemu.