Czego słuchasz??

[Adi777]

6 minut temu, sonique napisał:

Które kolejne?

Oraz zamykająca trylogię:

 

[sonique]

4 minuty temu, Adi777 napisał:

Oraz zamykająca trylogię:

 

Hmmm… a trylogia to nie:

1. Mwandishi

2. Fat Albert Rotunda

3. Crossing

?

Mogę się mylić. 

[Adi777]

20 minut temu, sonique napisał:

Żeby nie było: ja wprost uwielbiam nurzać się w jazzie tamtych lat. Kompozycje, szczególny sposób miksowania utworów, urokliwe niedociągnięcia techniczne (przestery, sybilacje). Ale mimo wszystko i na całe szczęście mamy jazz współczesny. W przeciwnym razie ten gatunek pozostałby jedynie osobliwym obskurantyzmem wyciąganym od czasu do czasu z przykurzonej szafy historii muzyki. Jak art-rock. Albo rock progresywny, które dzisiaj kuleją, że hej… (parę niszowych kapel tego nie zmieni).

Nie rozumiem. Gdyby nie jazz współczesny, to jazz pozostałby "jedynie osobliwym obskurantyzmem wyciąganym od czasu do czasu z przykurzonej szafy historii muzyki. Jak art-rock. Albo rock progresywny, które dzisiaj kuleją, że hej… (parę niszowych kapel tego nie zmieni)." 

Co masz dokładnie na myśli? 

 

3 minuty temu, sonique napisał:

Hmmm… a trylogia to nie:

1. Mwandishi

2. Fat Albert Rotunda

3. Crossing

?

Mogę się mylić. 

Nie.

1 - Mwandishi

2 - Crossings

3 - Sextant

Dla mnie wszystkie genialne, i na tym samym poziomie.

Dobra, idę w kimono, bo będę spał w pracy 😆

Edytowano 21 lutego 2022 przez Adi777

[sonique]

9 minut temu, Adi777 napisał:

Nie rozumiem. Gdyby nie jazz współczesny, to jazz pozostałby "jedynie osobliwym obskurantyzmem wyciąganym od czasu do czasu z przykurzonej szafy historii muzyki. Jak art-rock. Albo rock progresywny, które dzisiaj kuleją, że hej… (parę niszowych kapel tego nie zmieni)." 

Co masz dokładnie na myśli? 

 

Byłby martwym reliktem przeszłości. Muzyką bez postępu. Symbolem minionego. Wobec braku świeżego narybku - zostalibyśmy nim zanudzeni na śmierć… Jest kilka takich gatunków. Podałem ich moim zdaniem przykłady.
 

Zobacz jakim rozwojowym nurtem był rock progresywny, art rock. Dzisiaj to niszowa nisza w zaułkach niszy. Tak to widzę. 

Edytowano 21 lutego 2022 przez sonique

[Dzik]

1 godzinę temu, sonique napisał:

Zobacz jakim rozwojowym nurtem był rock progresywny, art rock. Dzisiaj to niszowa nisza w zaułkach niszy. Tak to widzę. 

No nie wiem. TOOL, przykładowo, wzbudza ogromne zainteresowanie.

[KrólKiczu]

6 godzin temu, Dzik napisał:

No nie wiem. TOOL, przykładowo, wzbudza ogromne zainteresowanie.

Jest też riverside, opeth, porcupine tree i wiele innych. Ostatnio bardzo fajną art rockową/prog rockową płytę nagrał Maciej Meller, obecny gitarzysta właśnie wspomnianego riverside. Także ja nie widziałbym tego aż w tak czarnych kolorach.

[sonique]

6 godzin temu, Dzik napisał:

No nie wiem. TOOL, przykładowo, wzbudza ogromne zainteresowanie.

Masz rację. Ale oni i garstka innych to za mało aby utrzymać niegdysiejszą popularność gatunku.

To, że Mother Love Bone i kilka innych wciąż coś tam czasem nagra to nie znaczy jeszcze, że grunge ma się dobrze…

Ale tak. Dla tych co poszukują, wciąż jeszcze coś się znajdzie. Na szczęście.

I tu polecam radio internetowe z Krakowa prowadzone przez człowieka legendę, Piotra Kosińskiego: Rockserwis FM. Prowadził swego czasu Noc Muzycznych Pejzaży - bodaj najbardziej magiczną audycję w nocnej Trójce. To w temacie Art-Rocka, Rocka Progresywnego.

Edytowano 22 lutego 2022 przez sonique

[MarcKrawczyk]

coverów cd,

nawet nie spodziewałem się, że niektórych utworów znam tylko wersję oryginalną , a cover jest mi obcy... 

 

[Fafniak]

35 minut temu, sonique napisał:

I tu polecam radio internetowe z Krakowa prowadzone przez człowieka legendę, Piotra Kosińskiego: Rockserwis FM.

dziękuję, nie wiedziałem 

A "oddział geriatryczny" - kupiło mnie od razu

[sonique]

9 minut temu, Fafniak napisał:

dziękuję, nie wiedziałem 

A "oddział geriatryczny" - kupiło mnie od razu

Człowiek zapadł mi w pamięć. Geniusza radia dość łatwo poznać.

Dodatkowo prowadzi(ł?) wydawnictwo o takim samym tytule. Jako jedni z pierwszych wydawali teksty znanych płyt z tłumaczeniem na polski. Pamiętasz może te małe srebrne książeczki? Powinieneś

[Fafniak]

6 minut temu, sonique napisał:

Jako jedni z pierwszych wydawali teksty znanych płyt z tłumaczeniem na polski. Pamiętasz może te małe srebrne książeczki? Powinieneś

Chyba nie. Jedyne wydawnictwa które kupowałem to tylko rock(?) I metal hammer (?)

Nie mam pamięci do nazw.

Pokaż fotę o ile masz jeszcze.

[sonique]

19 minut temu, Fafniak napisał:

Chyba nie. Jedyne wydawnictwa które kupowałem to tylko rock(?) I metal hammer (?)

Nie mam pamięci do nazw.

Pokaż fotę o ile masz jeszcze.

Coś takiego:

[Fafniak]

No nie..  Nie widziałem tego ani razu (tak mi sie wydaje)

[Adi777]

Porcupine Tree nie lubię, Opeth jeszcze nie słuchałem, Toola coś tam kiedyś przesłuchałem, ale też średnio.

[Chyba Miro 84]

No to spore zaległości w temacie

[Rafał S]

1 godzinę temu, Adi777 napisał:

Porcupine Tree nie lubię, Opeth jeszcze nie słuchałem, Toola coś tam kiedyś przesłuchałem, ale też średnio.

Miło, że mamy coś wspólnego. Przy czym ja słuchałem trochę wszystkich trzech i nie polubiłem żadnego z nich. Opeth i Tool dla mnie za ciężkie lub za mroczne. Porcupine Tree - tu już sprawa robi się bardziej złożona, powiedzmy, że dla mnie to jest mało rockowe i zdecydowanie za mało organiczne.

Edytowano 22 lutego 2022 przez Rafał S

[Kraft]

Z dyskografii Opeth polecam płyty "Damnation" (rewelacyjna) i "Heritage" (bardzo dobra). Obie bez "warczenia" (dla mnie ważne;).

 

[Rafał S]

4 minuty temu, Kraft napisał:

Z dyskografii Opeth polecam płyty "Damnation" (rewelacyjna) i "Heritage" (bardzo dobra). Obie bez "warczenia" (dla mnie ważne;).

Rzecz gustu. Znam "Damnation" - dlatego właśnie napisałem, jak wyżej. Nawet jak Opeth nie gra ciężko, to i tak jest mrocznie.

Edytowano 22 lutego 2022 przez Rafał S

[Kraft]

Przed chwilą, Rafał S napisał:

Rzecz gustu. Znam "Damnation" - dlatego właśnie napisałem, jak wyżej. Nawet jeśli nie grają ciężko, to i tak jest mrocznie.

To nie było do Ciebie Rafał. To była podpowiedź dla Adiego.

[Rafał S]

2 minuty temu, Kraft napisał:

To nie było do Ciebie Rafał. To była podpowiedź dla Adiego.

Jasne. Ale zauważ, że jeśli Adi nie lubi Porcupine Tree, to Opeth produkowane przez Stevena Wilsona też niekoniecznie musi mu przypaść do gustu. Niemniej zgadzam się, że posłuchać warto, żeby wyrobić sobie zdanie, bo Opeth jest dobre w tym co robi (choć ja akurat tego nie trawię).

[Kraft]

3 minuty temu, Rafał S napisał:

Jasne. Ale zauważ, że jeśli Adi nie lubi Porcupine Tree, to Opeth produkowane przez Stevena Wilsona też niekoniecznie musi mu przypaść do gustu

Może włączył nie te płyty. Moim zdaniem liczą się "In Absentia", "Coma Divine" i ewentualnie "Voyage 34".

[Rafał S]

28 minut temu, Kraft napisał:

Może włączył nie te płyty. Moim zdaniem liczą się "In Absentia", "Coma Divine" i ewentualnie "Voyage 34".

Może Adi w końcu sam się odezwie.  

Na razie patrzę po sobie. Problem w tym, że klasycy proga / artrocka z lat 70-tych niesamowicie wysoko ustawili poprzeczkę. Kompozytorsko, aranżacyjnie, instrumentalnie i wokalnie. W ramach tego gatunku King Crimson jest jednak gitarowo nie do przeskoczenia. A jeśli spojrzeć na klawisze, to umówmy się, że Barbieri to przedszkolak w porównaniu z Emersonem, Morazem, Wakemanem, Lordem czy Aireyem. Sekcja rytmiczna - znów klasycy górą. Bębny - kto dziś zagra jak Bill Bruthord? Bas - Chris Squire, John Wetton... Wokale - tu już jest chyba największa dysproporcja. Wetton, Lake, Jon Anderson... Bodaj Wojtek Kapała na artrock.pl napisał kiedyś, że we współczesnym progu wokalistą zostaje ten z instrumentalistów, który najmniej fałszuje. Złośliwe, ale czasem faktycznie można odnieść takie wrażenie.

Przy okazji - ciekawie dowiedzieć się, że słuchasz też takich rzeczy.

Edytowano 22 lutego 2022 przez Rafał S

[Adi777]

Z Porpucine Tree słuchałem "The Sky Moves Sideways" - niezła nawet, "Signify" - smęty, i "Deadwing" - smęty numer 2. Oprócz tego solowy Wilson, ten z księżycem na okładce, nie chce mi się szukać nazwy płyty. Przyzwoity album. Czyli ogólnie średnio.

[sonique]

@Rafał S Mało optymistyczne to porównanie starych muzyków do nowych, ale niestety w punkt. 

Edytowano 22 lutego 2022 przez sonique

[Rafał S]

5 minut temu, sonique napisał:

Mało optymistyczne to porównanie starych muzyków do nowych, ale niestety w punkt. 

Co nie zmienia faktu, że przy okazji każdej mojej zmiany sprzętu kumpel przychodzi do mnie z płytą  Glass Hammera i zawsze miło nam się tego słucha, szczególnie jeśli śpiewa akurat Susie Bogdanowicz, a w tle Steve Babb pogrywa na Rickenbackerze.