Czego słuchasz??

[Adi777]

Dźwięk marimby lub/i wibrafonu niesamowicie mnie uspokaja, a ponadto jest tu jeszcze Eberhard Weber, czyli w skrócie - trzeba posłuchać 

[MarcKrawczyk]

W takich oto okolicznościach posłucham belgijskiego popu… 

[Bebop]

@Fandiscopolo ta nuta to mocne uderzenie, więc lepiej usiądź.

Specjalnie dla Ciebie  - ELENI - na skórze z niedźwiedzia 😜 no, czy tam z innego dzika 🤣

Wymiękam kiedy facet z obrazu zaczyna solo na gitarze 🤣🤣🤣

Edytowano 16 sierpnia 2023 przez Bebop

[Rafał S]

Specjalnie dla @sonique , choć myślę, że i inni też mogą tu znaleźć coś dla siebie.

 

[Bebop]

11 minut temu, Rafał S napisał:

myślę, że i inni też mogą tu znaleźć coś dla siebie.

Inni też znaleźli. Bardzo fajne granie, dziękuję. 

[MMarek]

16 godzin temu, MarcKrawczyk napisał:

W takich oto okolicznościach posłucham belgijskiego popu… 

Co, gdzie, jak? Oczywiście Dani Klein, z Vaya Con Dios znam. i lubię.

 

[Adi777]

@sonique, @Grzesiek202 - ku Waszej uwadze  Sonique pewnie zna 😉

[Adi777]

 

[Fandiscopolo]

@Bebop Eleni to dla mnie za duzy chardkor,jednak dziekuje ze o mnie wspomniales.

Plumka sobie z powietrza T O N

 

[audiowit]

Kiedyś był boom na Type o negative.

Pozatym smutow słuchacie ;). A ja kupiłem sobie 40 nowych plytek z czego większość to kolekcjonerskie. Was raczej nie zainteresują. Drą się i hałasują. 

Edytowano 17 sierpnia 2023 przez audiowit

[sonique]

22 godziny temu, Rafał S napisał:

Specjalnie dla @sonique , choć myślę, że i inni też mogą tu znaleźć coś dla siebie.

Prześladujesz mnie tym banjonistą czy tam banjomanem. To już drugi raz!

Przyznam, że jestem pełen podziwu ile klimatu można wyczarować z tamburyna na kiju…;)

[Fandiscopolo]

12 minut temu, audiowit napisał:

Kiedyś był boom na Type o negative.

Pozatym smutow słuchacie ;). A ja kupiłem sobie 40 nowych plytek z czego większość to kolekcjonerskie. Was raczej nie zainteresują. Drą się i hałasują. 

T O N sie kocha albo nienawidzi.

Chyba jakies Black Metale widze i/lub Industriale.

[audiowit]

Wszystko co związane z kolorem czarnym

[Fandiscopolo]

4 minuty temu, audiowit napisał:

Wszystko co związane z kolorem czarnym

Alkerdeel 'Slonk' polecam popaczec uszami.Nie lubie zbytnio BM jednak ten album ma TO COS.

[audiowit]

Zanotowałem, bo nie znam.

Oj mrocznie i ciężko dziś u mnie w chałupie. Cała wieś zabunkrowała się dziś w kościele;).

[sonique]

Jeszcze nie byłem w Stanach choć ciągnie mnie tam okropnie. Choć powiedzieć „Stany” to jak powiedzieć „Europa”: to spory kawał lądu i stwierdzenie mało precyzyjne. Czym innym będzie pikantny i spocony Texas a czym innym spokojne i trawiaste Wisconsin. Kentucky rozkołysane w rytm country czy zmrożony stan Waszyngton gdzie rozgrzewać się trzeba Bourbonem i ostrymi gitarowymi riffami. Itd, itp.

Jadąc na południe od umownego centrum US natrafimy na mały stan Oklahoma. Za sprawą niejakiego J. J. Cale’a, pochwalić się on może tzw. „Tulsa Sound”, który jest luźną mieszanką bluesa, nowoczesnego rock’n rolla (rockabilly), country, a nawet jazzu. Słowem: pachnie to Stanami jak nie wiem…

Póki co nie mogę tam być fizycznie ale od czego mam wyobraźnię gdy w tle przygrywa Cale…

Ależ to brzmi… czysta przyjemność.

J. J. Cale - To Tulsa and Back (2004)

Edytowano 17 sierpnia 2023 przez sonique

[Bebop]

3 godziny temu, audiowit napisał:

Pozatym smutow słuchacie ;).

Weź nie gadaj, że taka Eleni smutno śpiewa. Jeśli już ją komuś polecam, to mam swoje powody. Lubię prześladować i katować tym metalowców (tych którzy innej muzyki nie uznają) 😆  Mam jeszcze w magazynku do strzelania The Kelly Family - ale tej broni używam w ostatecznych porachunkach. 

[Rafał S]

1 godzinę temu, sonique napisał:

Choć powiedzieć „Stany” to jak powiedzieć „Europa”: to spory kawał lądu i stwierdzenie mało precyzyjne.

Też nigdy tam nie byłem i też postrzegam USA przez pryzmat muzyki (no i parków narodowych). J.J. Cale nagrał sporo świetnej muzyki w tym przywołaną przez Ciebie płytę, która lubię i będę musiał sobie przypomnieć po powrocie z urlopu.

Sam nie wiem, co mnie najbardziej kusi muzycznie w Stanach. Zarówno stereotypy skojarzeniowe, jak i pewne anomalie i paradoksy. Np. chcicagowski jazz, czy teksańskie country lubię za mocne wpływy bluesa, a samego bluesa wolę z okolic Bostonu, czy LA, za sprawą domieszki swingu. Ale oczywiście Tulsa, czy ogólnie Oklahoma kojarzy się jednoznacznie z J.J. Calem, tak jak Georgia - z southern rockiem i jam bandami. Z kolei Nowy Orlean i reszta Luizjany, aż oszałamia mnogością skojarzeń, jeszcze silniejszych od czasu serialu "Treme". Memphis - kolebka rockendrola i rhythm'n'bluesa jednocześnie. Można by tak wymieniać...

I pomyśleć, że z kolei taki Londyn wydał większość gwiazd rocka, a przełomie lat 60-tych i 70-tych można tam było sformować supergrupę nie opuszczając jednej ulicy...

Edytowano 17 sierpnia 2023 przez Rafał S

[Bebop]

16 minut temu, Rafał S napisał:

Sam nie wiem, co mnie najbardziej kusi muzycznie w Stanach. Zarówno stereotypy skojarzeniowe, jak i pewne anomalie i paradoksy. Np. chcicagowski jazz, czy teksańskie country lubię za mocne wpływy bluesa, a samego bluesa wolę z okolic Bostonu, czy LA, za sprawą domieszki swingu.

Mnie w "stanach" nie kusi nic poza odmienną amerykańską przyrodą i widokami. 

Natomiast, jeśli chodzi o muzykę, to jestem fanem wydawnictwa Blue Note - i całej historii związanej z jego powstaniem.  

[sonique]

9 godzin temu, Rafał S napisał:

Sam nie wiem, co mnie najbardziej kusi muzycznie w Stanach. Zarówno stereotypy skojarzeniowe, jak i pewne anomalie i paradoksy.

Mnie też ale nie tylko muzyczne. Poniżej moje ulubione zdjęcie jednego z najwybitniejszych fotografików, Tomasza Tomaszewskiego, które za pomocą jednego kadru ukazuje to co w Stanach najważniejsze: różnorodność.

Stany to przecież rebelia. I bezgraniczne, czasem na granicy groteski ukochanie wolności. Oraz bodaj drugi po Nowej Zelandii tak liberalny system z niemal zerowym interwencjonizmem ze strony państwa.

Zaczęło się przecież od Boston Tea Party - właśnie od buntu, zrzucania brytyjskich kajdan. Wybrania swojej własnej drogi i wizji Ameryki. Gdyby nie ten incydent, to dwa wieki później Sting z pewnością nie zaśpiewałby „I don’t drink coffee, I take tea, my dear…”.

Edytowano 18 sierpnia 2023 przez sonique

[Kraft]

19 minut temu, sonique napisał:

Stany to przecież rebelia. I bezgraniczne, czasem na granicy groteski ukochanie wolności.

Ja ich postrzegam jako niewolników. Niewolników konsumpcjonizmu. Są gotowi się zaharować, byle tylko kupić sobie wszystko to, do czego namawiają ich reklamy.  

[sonique]

18 minut temu, Kraft napisał:

Ja ich postrzegam jako niewolników. Niewolników konsumpcjonizmu. Są gotowi się zaharować, byle tylko kupić sobie wszystko to, do czego namawiają ich reklamy.  

Uogólnienie, ale do pewnej warstwy społeczeństwa pasuje jak ulał. Nie tylko zresztą w US;)

[Kraft]

4 minuty temu, sonique napisał:

Nie tylko zresztą w US;)

Bo The American Way of Life eksportują na cały świat.

[sonique]

1 godzinę temu, Kraft napisał:

Bo The American Way of Life eksportują na cały świat.

W przeważającej mierze to sami importerzy zabiegają o amerykański towar. Szczególnie w Europie.

[Kraft]

Bardzo mi się ta piosenka podoba. Już od 20 lat.