Czego słuchasz??

[Chmarski]

Dzisiaj obchodzimy Dzień Bez Prezerwatywy... dodatkowo mamy dzisiaj też Dzień Higieny Podczas Miesiączki... 

Jakieś propozycje?

 

[Kraft]

5 minut temu, Chmarski napisał:

Jakieś propozycje?

Nie ma sprawy. 

 

[Chmarski]

Trochę mi się z tym drugim świętem nie do końca zgadza, ale kto kobietę i jej organizm zrozumie?

Dzięki @Kraft  

[tomek4446]

Dnia 23.05.2024 o 19:47, AutoPirat napisał:

Przetestuj to

Sorry , chciałem , ale na tym cholernym Tidalu nie ma tej płyty.

[AutoPirat]

11 godzin temu, Chmarski napisał:

Dzisiaj obchodzimy Dzień Bez Prezerwatywy... dodatkowo mamy dzisiaj też Dzień Higieny Podczas Miesiączki... 

Jakieś propozycje?

 

Może to...  

 

 

[rpm]

 

[AutoPirat]

Wisienki - jak na Czarnym Lasie     

Cierpliwość została wynagrodzona? Pierwsze większe i udane zakupy od kolekcjonera. I zupełnie przypadkiem wpadły w ręce pośród tysięcy płyt. Od razu wszystkie 3 przytuliłem, czekają na końcu kolejki do odsłuchu...

 

[MarcKrawczyk]

Zapowiedź nowej płyty The The…

 

[Dzik II Wielki]

Klasyczny heavy metal jest jak stary przyjaciel, na którego zawsze można liczyć.

Idealne brzmienie perkusji.

[rpm]

 

[Pitt39]

Trzeba się naładować.

[MarcKrawczyk]

Nieco chilloutu w długi łikend…

Czy to nie Tina?

[MarcKrawczyk]

i dalej w tym nastroju…

 

 

[Dzik II Wielki]

Niesamowicie seksowny kawałek.

 

[AutoPirat]

No dobra dzisiaj Dzień Dziecka. Wszystkiego najlepszego dla Melomanów!

Może z tej okazji zapodajcie pierwsze skojarzenie muzyczne z tym dniem  ...ja pierwszy!   

 

 

[AudioTube]

Słucham i nie potrafię przestać. Dwa dni bez „normalnego” posiłku. 
Kto lubi strunowe a szczególnie smyczkowe i szarpane. Do tego w szaleńczym tempie i audiofilskiej realizacji. No lepiej się nie da. Jako wisienka, jedna skrzypaczka ma tatusia urodzonego w Polsce. 

[Rafał S]

16 godzin temu, AutoPirat napisał:

Może z tej okazji zapodajcie pierwsze skojarzenie muzyczne z tym dniem  ...ja pierwszy!  

Z opóźnieniem. Nic nie poradzę na to, że mam przewrotny umysł. Pat Benetar.

 

[sonique]

Quartet. Wszak dość dziwny: perkusja (Aldo Romano), klarnet i saksofon sopranowy (Louis Sclavis), kontrabas (Henri Texier), oraz aparaty Leica M6 oraz R6 (Guy Le Querrec). A co szczególnie ciekawe: to nie żadne ECM, Blue Note, Impulse! czy inna Columbia. Ale mała, dość niszowa, choć dzisiaj już całkiem w pewnych kręgach znana, francuska wytwórnia Label Bleu założona w 1986r w Amiens.

A więc nie powieje ani skandynawskim chłodem od nadwornego inżyniera dźwięku ECM Jana Erika Konshauga, ani dużymi pieniędzmi i stosowną reklamą jak w wypadku amerykańskich produkcji. Będzie dla odmiany ciepło, gęsto, nawet parno, ekscentrycznie, ale przede wszystkim nowatorsko. Francuzi zawsze muszą po swojemu: i w motoryzacji, w modzie, w kuchni, a jak się okazuje również w muzyce.

Muzycy i artysta fotografik, prywatnie świetni kumple, wybrali się na trzy muzyczne wyprawy do Afryki, każda kolejna po kilkuletniej przerwie. Aldo, Louis i Henri przygrywali, a Guy fotografował. Powstał z tego interesujący tryptyk: „carnet de routes” wydany w 1995, „suite africaine” z 1999 i „AFRICAN FLASHBACK” z 2005.

A muzyka? Oryginalna. Wciągająca. Zaskakująca. Delikatna i agresywna zarazem. Jak afrykańska przyroda. Choć kompozycje z afrykańską muzyką mają wspólnego niewiele, jeżeli cokolwiek. Nie przeszkadza to jednak wcale. Bo muzyka broni się sama.

Komu się ten projekt ma szansę spodobać? Z pewnością komuś nieco znudzonemu znanymi wytwórniami jazzowymi i ich przewidywalnym „house soundem”. Z pewnością też wielbicielom „Afric Pepperbird” Jana Garbarka czy „Conference of Birds” Dave’a Hollanda. To takie pierwsze skojarzenia z brzegu. Oraz tym słuchaczom, którzy mając duszę muzycznego poszukiwacza nie obawiają się wyprawy w nieznane. W tym wypadku do serca Czarnego Lądu.

Na zakończenie nie można pominąć projektu plastycznego trzech wydawnictw. Każda płyta wydana została w kartonowej obwolucie (pierwsza) lub pudełku (dwie kolejne) i każda zawiera wielostronicową poligrafię z całkiem niezłymi, monochromatycznymi zdjęciami Guy Le Querrec’a dokumentującymi te niezwykłe wyprawy.

Płyty poznałem podczas ponurego, przymusowego, pandemicznego „home office”. Próbę czasu wytrzymały rewelacyjnie. Wciąż do niech często wracam. „Efektem ubocznym” jest moja niesłabnąca  po dziś dzień fascynacja klarnetem w jazzie jak i osoba Henri Texiera, basowego samouka, który skradł moje uszy do tego stopnia, iż kupiłem jego dwie pierwsze płyty, które należą do najdroższych w mojej kolekcji.

Dla mnie bomba. Polecam.

Edytowano 2 czerwca 2024 przez sonique

[coyote]

12 minut temu, sonique napisał:

Quartet. Wszak dość dziwny: perkusja (Aldo Romano), klarnet i saksofon sopranowy (Louis Sclavis), kontrabas (Henri Texier), oraz aparaty Leica M6 oraz R6 (Guy Le Querrec). A co szczególnie ciekawe: to nie żadne ECM, Blue Note, Impulse! czy inna Columbia. Ale mała, dość niszowa, choć dzisiaj już całkiem w pewnych kręgach znana, francuska wytwórnia Label Bleu założona w 1986r w Amiens.

A więc nie powieje ani skandynawskim chłodem od nadwornego inżyniera dźwięku ECM Jana Erika Konshauga, ani dużymi pieniędzmi i stosowną reklamą jak w wypadku amerykańskich produkcji. Będzie dla odmiany ciepło, gęsto, nawet parno, ekscentrycznie, ale przede wszystkim nowatorsko. Francuzi zawsze muszą po swojemu: i w motoryzacji, w modzie, w kuchni, a jak się okazuje również w muzyce.

Muzycy i artysta fotografik, prywatnie świetni kumple, wybrali się na trzy muzyczne wyprawy do Afryki, każda kolejna po kilkuletniej przerwie. Aldo, Louis i Henri przygrywali, a Guy fotografował. Powstał z tego interesujący tryptyk: „carnet de routes” wydany w 1995, „suite africaine” z 1999 i „AFRICAN FLASHBACK” z 2005.

A muzyka? Oryginalna. Wciągająca. Zaskakująca. Delikatna i agresywna zarazem. Jak afrykańska przyroda. Choć kompozycje z afrykańską muzyką mają wspólnego niewiele, jeżeli cokolwiek. Nie przeszkadza to jednak wcale. Bo muzyka broni się sama.

Komu się ten projekt ma szansę spodobać? Z pewnością komuś nieco znudzonemu znanymi wytwórniami jazzowymi i ich przewidywalnym „house soundem”. Z pewnością też wielbicielom „Afric Pepperbird” Jana Garbarka czy „Conference of Birds” Dave’a Hollanda. To takie pierwsze skojarzenia z brzegu. Oraz tym słuchaczom, którzy mając duszę muzycznego poszukiwacza nie obawiają się wyprawy w nieznane. W tym wypadku do serca Czarnego Lądu.

Na zakończenie nie można pominąć projektu plastycznego trzech wydawnictw. Każda płyta wydana została w kartonowej obwolucie (pierwsza) lub pudełku (dwie kolejne) i każda zawiera wielostronicową poligrafię z całkiem niezłymi, monochromatycznymi zdjęciami Guy Le Querrec’a dokumentującymi te niezwykłe wyprawy.

Płyty poznałem podczas ponurego, przymusowego, pandemicznego „home office”. Próbę czasu wytrzymały rewelacyjnie. Wciąż do niech często wracam. „Efektem ubocznym” jest moja niesłabnąca  po dziś dzień fascynacja klarnetem w jazzie jak i osoba Henri Texiera, basowego samouka, który skradł moje uszy do tego stopnia, iż kupiłem jego dwie pierwsze płyty, które należą do najdroższych w mojej kolekcji.

Dla mnie bomba. Polecam.

Dzięki za świetny opis tych album oraz muzyków, albumy te znam i mam je w swojej bibliotece. Jakieś parę lat temu się nimi bardzo zachwycałem nie zagłębiając się w szczegóły ciesząc się wyłącznie muzyką. Dlatego jeszcze raz dziękuję za ten interesujący opis.

 

Również polecam,

Pozdrowienia...

[Pitt39]

Od wczoraj nie chce mi z głowy wyjść.

[AudioTube]

Dzisiaj, czwartek, niedziela i zapewne do olimpiady😊

Po tej płytce będzie A Beautiful Time. 

Kto się interesował tym Panem to zapewne słyszał.

Jest mi w pewien sposób bliski.

Lubię tego typu realizacje/mastering. Wokal lekko tylko do przodu i choć dominuje, to plany dalsze obecne i dobrze zaznaczone. Wymieniam lampki w dacu. 

Wyraźne różnice. A mówili, że będą.

[maxredaktor]

Czterdzieści lat minęło, jak...

 

[Rafał S]

13 godzin temu, AudioTube napisał:

Kto się interesował tym Panem to zapewne słyszał. Jest mi w pewien sposób bliski.Lubię tego typu realizacje/mastering. Wokal lekko tylko do przodu i choć dominuje, to plany dalsze obecne i dobrze zaznaczone.

Też go lubię, mam kilka płyt z ostatnich 15 lat (większość z tym samym zespołem i producentem) i podzielam Twoje wrażenia, co do muzyki i realizacji.

21 minut temu, maxredaktor napisał:

Czterdzieści lat minęło, jak...

To nic nie znaczy. Płyta jest wciąż o 8 lat młodsza ode mnie. I prawdopodobnie tak już zostanie.

[MMarek]

Przyznaję, że płyta super, a jakość znakomita 👌👌

Nie napisałem, ze chodzi o "The Border"

Edytowano 4 czerwca 2024 przez MMarek

[maxredaktor]

26 minut temu, Rafał S napisał:

To nic nie znaczy. Płyta jest wciąż o 8 lat młodsza ode mnie. I prawdopodobnie tak już zostanie.

No baa, a ode mnie o 11. I im starsza, tym lepsza .