Kraft

Uważasz zatem, że wspomniane firmy, nie chciały robić zbyt dużego wrażenia na słuchaczach i dlatego się samoograniczyły? Może i tak. Jeszcze by publice pospadały papcie i by się zrobiło nieświeżo.

Jeśli przykład z Bowersami nie był odpowiednio przekonujący, to pójdźmy za ciosem i wzmocnijmy przekaz podobnym przypadkiem, tym razem firmy Audiovector. W 2016 roku na odsłuchy do siedziby Duńczyków został zaproszony naczelny miesięcznika Audio-Video. Jednym z prezentowanych modeli była aktywna wersja SR3 Avangarde Arrete (ok. 40 000 zł w wersji pasywnej). I tu jeszcze większa niespodzianka niż z prezentacją Bowersów - źródłem był telefon połączony z kolumnami przez Bluetooth!!! Co na to nasz, znany z lansowania hi-res i słyszący cyfrowe niuanse, redaktor? Cytuję: "To ważna lekcja, w której powinni wziąć udział wszyscy audiofile: format, kompresja są stosunkowo mało ważne, jeśli reszta jest super."

"Szukać lepszego brzmienia" to brzmi dumnie. Przecież dzięki takim poszukiwaniom jesteśmy, jako cywilizacja, tu gdzie jesteśmy. Z drugiej strony, warto szukać z głową. Co nam przyjdzie z szukania gruszek na wierzbie?

Jeszcze jeden przykład rozbieżności między wiedzą audiofilską a inżynierską. W poradniku w miesięczniku Audio-Video dotyczącym wykorzystania komputera jako źródła, jest stanowcze zalecenie zainstalowania alternatywnych wtyczek wyjściowych ASIO lub WASAPI. Ponoć dopiero one chronią dźwięk przed degradacją przez system Windows. Porada dotyczy w szczególności programu Foobar2000. Cóż jednak czytamy na ten temat w zaleceniach twórców programu? Ano to: "Nie używaj alternatywnych trybów wyjściowych, chyba że musisz. Nie ma żadnych korzyści pod względem jakości dźwięku z ich używania, jeśli chodzi o odtwarzanie muzyki". No i komu to wierzyć?. Często mam wrażenie, że audiofile starają się być świętsi od Papierza?

Drogi Audiowitku, rozumiem, że masz inne zdanie, ale proszę nie przekręcaj moich wypowiedzi. Jaka "pewność"? Przecież mój post zaczyna się od słów "To już spekulacja...".

To już spekulacja, ale z opisanego przypadku prezentacji 800 D3, można też wysnuć taki wniosek. W B&W nie tyle uznali, że jakość CD wystarczy do zaprezentowania możliwości ich kolumn, ale wręcz stwierdzili, iż odtwarzanie Hi-res może pogorszyć jakość odsłuchu obciążając sprzęt odtwarzaniem niepotrzebnego zakresu częstotliwości. Podstawy teoretyczne teorii o niższości plików Hi-res względem CD były w tym wątku publikowane. Może ludzie z Bowersa, też je znają?

Podczas dyskusji dotyczącej kwestii, czy słychać różnicę między plikami gorszej i lepszej jakości, np jakość CD kontra Hi-res, pada czasami argument, że być może na budżetowym sprzęcie, to rzeczywiście nie słychać różnic, ale na zestawie wysokiej klasy, to już na pewno tak. Pochodną tego argumentu jest stwierdzenie, że mniej wyrobieni słuchacze mogą nie dostrzec różnic w jakości plików, ale bardziej osłuchani nie mają z tym problemu. Zwolennikom powyższych poglądów proponuję się zmierzyć z taką z życia wziętą historią. Na targach High End 2016 w Monachium, na zamkniętej prezentacji, firma Bowers&Wilkins pokazała swój najnowszy flagowy model z serii 800 D3. Źródłem sygnału podczas odsłuchu był komputer, i tu uwaga, odtwarzający pliki w jakości 16 bit/44,1 kHz !!! Ciekawe, prawda? Skoro doświadczona firma stwierdziła, że do zaprezentowania (nieprzypadkowym) słuchaczom zalet swojego najlepszego modelu (125 000 zł) wystarczy jakość CD, to co mamy powiedzieć my, właściciele sprzętów dziesiątki razy tańszych?

Zwolennikiem SEAS-ów i Scan-Speaków jest też ceniona firma RLS z Warszawy. 19-mm Scan-Speak znalazł się w pierwszych wersjach kolumn Callisto, zaś CA15RLY pan Jerzy Rokoszewski stosuje obecnie w modelu Elara II (3 700 zł).

O brzmieniu kabli się nie wypowiadam. Chciałem Ci tylko zwrócić uwagę na pewien mechanizm psychologiczny (wiem z własnego doświadczenia;). Ja kupiłem takie, które miały najlepsze recenzje (w założonych przeze mnie ramach cenowych). Jeśli recenzje nie kłamią, to mam super kable. Jeśli kłamią i wpływ kabli jest niewielki/pomijalny, to wydałem niepotrzebnie góra 100 zł (w stosunku do najtańszych przyzwoitych kabelków z miedzi beztlenowej). 100 zł w kategoriach audiofilskich to pryszcz. I mam święty spokój;).

Ja bym jednak proponował kupić już na początek trochę droższe (tak 40-60 zł/m) niż najtańsze. Pewnie wkrótce i tak najdzie Cię chęć kupienia droższych i pieniądze wydane na te najtańsze przepadną (fakt, że niewiele, ale jednak). Kupując już na początek kable z nieco wyższej półki zapewnisz sobie święty spokój na dłuższy czas;). PS pisząc to mam na uwadze jedynie aspekt psychologiczny sprawy, a nie faktyczne różnice w brzmieniu kabli z różnych półek cenowych.

Nie, ale to będzie chyba krok w tył w stosunku do Ikonów.

U mnie PM8005 gra z Pylonami Diamond 25. Wybrałem je w bezpośrednim porównaniu z Dali Opticon 6. Biorąc pod uwagę podobieństwo konstrukcyjne twoich Dali Ikon 6 MK2 z Opticon 6, to może, skoro ci się Dali znudziły, Pylony są właściwym kierunkiem. Mi się zestawienie Marantza z Dali bardzo podobało, ale Pylony grały jeszcze ciekawiej, więc padło na nie. Aha. Z Silverami (8) też Marantza odsłuchiwałem i mimo, że było nieźle, to jednak zdecydowanie najsłabiej z całej obszernej stawki.

To może napisz, co Ci się w aktualnym zestawieniu nie podoba? Co byś chciał zmienić?

Nie wiem, czy do dla Ciebie ważne, ale w RN500 nie ma wbudowanego Wi-Fi. Sieć dział tylko przewodowo. Do Wi-Fi trzeba dokupić dongla. Poza tym polecam tę Yamahę (ale z odpowiednimi kolumnami;).

Nie znam TX8150, może faktycznie gra bardziej analitycznie od RN500, ale i tak nie nazwę brzmienia RN500 "pełnym" i "ciepłym". Zdecydowanie polecam do tej Yamahy kolumny grające mocnym, ciepłym dołem.

Myślę, że Linna i Loewe nie można wkładać do tego samego worka. Loewe nie budzi mojego zaufania. Mam wrażenie, że ta firma tylko zajmuje się przepakowywaniem tańszych produktów w bardziej wyszukane opakowania i sprzedawaniem ich za wygórowane ceny. Przynajmniej dziś, bo jeśli dobrze pamiętam, to w latach 80-tych jej produkty zapełniały katalogi niemieckich wysyłkowych domów towarowych, więc wtedy nie była to chyba wysoka półka. I to jest kolejna kwestia. Pozycja firm zmienia się z czasem. To że jakaś firma produkowała kiedyś świetny sprzęt nie znaczy, że tak jest również teraz (i odwrotnie). Np. Sansui miało okres świetności, okres upadku, ale i okres, gdy sprzedanym znaczkiem posługiwały się już firmy trzecie. Kupując używany sprzęt trzeba więc wziąć pod uwagę z jakiego okresu działalności firmy pochodzi. W odróżnieniu od Loewe Linnowi można się uważniej przyjrzeć. To firma, która ma dorobek i innowacyjne produkty. Nie znam dokładnie jej historii, ale to co wiem wygląda dobrze. Myślę, że można Linna stawiać koło Naima (pytanie tylko, czy Naim nie jest trochę przereklamowany;)

Słuchałem PM8005 z Silverami 8 i o ile góra jest rzeczywiście wyraźna, to basu miękkim bym nie nazwał. Metalowe membrany to jednak nie jest droga do otrzymania takiego brzmienia. Co nie znaczy, że bas z Silverów jest zły. Jeśli naprawdę szukasz miękkiego basu, to koniecznie odsłuchaj wspomniany zestaw przed zakupem, bo to może nie być to.

Żeby nie było niedopowiedzeń, to PM8005 użytkuję rok.

Test jest w listopadowym wydaniu Audio-Video. Wzmacniacz był także testowany w Stereoplay numer 10/2017.

A po co ten DAC? Przecież w TV można podłączyć cyfrowo do NA6005. Czy chodzi o sterowanie głośnością w DAC-u? Dziwne rozwiązanie. PS u mnie z potencjometrem w PM8005 nic niepokojącego się nie dzieje, a przebieg ma znacznie większy.

Brawo sockpuppet12! Przeprowadziłeś bardzo pomysłową akcję promocyjną tego boomboxa. Jedyną uwagę mam do wyboru grupy docelowej. Wchodzących na to forum taki sprzęt chyba nie zainteresuje (choć kto wie, jak któregoś audiofila przetrzepie komornik, to może się i skusi). PS koledzy tak nieśmiało doradzali, bo nie określiłeś swoich preferencji brzmieniowych, rodzaju słychanej muzyki i wielkości pomieszczenia. W tej sytuacji trudno coś sensownego doradzić. Wybacz im.

Nie jestem na 100% pewien, ale pylonowego SEAS-a zastosowano chyba także w awangardowych kolumnach Linna z serii Akurate (ewentualnie jest to model zbliżony). Podstawkowy, 4-drożny Akudorik kosztuje 4 900 funtów, większy, aż 5-drożny Akubarik - 9 500 funtów.

Głośnik SEAS-a (lub łudząco podobny - nie znalazłem jego oficjalnego oznaczenia) znajdziemy w monitorach The Fusion kanadyjskiej firmy Vintage Sound Labs. Oferta firmy jest dość nietypowa. Składają się na nią wspomniane monitory (w cenie 2 900 C$) oraz dwa wzory firmowych T-shirtów (29 C$ szt.). Ciekawe, co przynosi firmie większe przychody?

Słuchałem 8005 z dwoma modelami Monitor Audio: BX6 i Silver 8. Z BX6 było zbyt mało basu. Silvery miały basu akurat, do tego szczegółową górę (podobnie jak BX6) i ogólnie brzmiały nieźle. Ich problemem było tylko to, że obok stały kolumny, które brzmiały jeszcze lepiej;). Brzmienie Silverów może się jednak podobać. Jak ktoś lubi efektowne granie z dużą ilością szczegółów, to może być to. Ja ostatecznie wybrałem jednak spokojniejsze, bardziej przestrzenne i klimatyczne brzmienie i Silverów nie kupiłem.

Miałem podobną sytuację do Twojej. By jej zaradzić kupiłem nowy, droższy wzmacniacz. Dźwięk się oczywiście poprawił, ale nadal był daleki od moich oczekiwać. Postanowiłem więc wymienić na droższe także kolumny. I tu ciekawostka, właściwie wszystkie których słuchałem podczas poszukiwań brzmiały w sposób dla mnie satysfakcjonujący. Brzmienie, którego nie zapewniła mi wymiana wzmacniacza, potrafiły zapewnić właściwie wszystkie kolumny z nieco wyższej półki niż te, które posiadałem. Moim problemem z brzmieniem były zatem zbyt tanie kolumny. Myślę, że u Ciebie może być podobnie i zmiana wzmacniacza nie zapewni Ci niestety zadowolenia.