Skocz do zawartości

Rafał S

Uczestnik
 Wyświetl profil  Zobacz jego aktywność

  • Zawartość

    5 011

  • Dołączył

 Typ zawartości 

Wszystko napisane przez Rafał S

  1. Rafał S
    Mam kilkadziesiąt płyt jazzowych z Telarku i niemal wszędzie w książeczkach wymienione są kolumny ATC. W tych starszych głównie 20-tki i 40-tki, potem 50-tki lub jeszcze wyższe modele. (Tylko jedna wkładka podaje PMC. ) Przy czym cały ten sprzęt nie zawsze przekłada się na jakość dźwięku. Weźmy choćby koncertowe reunion klasycznego tria Oscara Petersona (z Herbem Ellisem i Rayem Brownem) wzbogaconego o Bobby Durhama na bębnach. Wyszły w sumie 4 płyty z tymi koncertami z Blue Note z 1990 r. Mam dwie i obydwie brzmią u mnie tak sobie. Fortepian najlepiej, a reszta jakaś mało klarowna (gitara Herba Ellisa tak tłusta, jakby miał struny grubsze od palców). A każdy instrument zbierany innym mikrofonem. Czyżby marny miks? Bo DR przyzwoity, płyta dość cicho nagrana. @DiBatonio Jacek, pewnie też masz te "petersonki" z Blue Note 1990. Jak to wypada u Ciebie?
  2. Rafał S
    Wiem, przecież żartuję.
  3. Rafał S
    Wieszczę, że po tym wpisie w nadprzestrzeni znajdą się też wkrótce słupki sprzedaży Enyo. (Żartuję, ale z zazdrości. Też bym tak chciał.) Zostawisz dwa do dwu systemów, czy też Enyo wyprze ESS?
  4. Rafał S
    Kurczę, ładne są. Jak ja lubię te klasyczne brytyjskie kanty i fornir. Twój syn miał rację, że nie pozwolił Ci ich sprzedać. P.S. Do słuchania takich paczek dobrze jest nałożyć tweedową marynarkę. Podobno wtedy jeszcze lepiej brzmią.
  5. Rafał S
    Stojaków też się pozbywasz? Smutno bez nich będzie. Tak to chociaż przypominają o Twej audiofilskiej przeszłości.
  6. Rafał S
    @fp74 Dzięki, że w innym wątku przypomniałeś mi o Górniak. Odnalazłem na półce jej płyty i teraz przygrywają mi w tle. Stylistycznie: zawieszone gdzieś między szlachetniejszą odmianą smooth jazzu i łagodniejszą stroną fusion. Fusion lite? W każdym razie - solidna gitarzystka. Mówisz, że ona też śpiewa?
  7. Rafał S
    W zasadzie z Twojego wcześniejszego postu wynika, że to salon stracił Heco i zyskał Bowersy.
  8. Rafał S
    Ale wiesz, że możesz na tym tylko stracić? Albo przeczytasz potem ich krytykę przemyconą pośród kurtuazyjnych komplementów, albo... już do Ciebie nie wrócą. Co gorsze? Nie, bo nie są wzrokowcami. Oni tylko słuchają. A przecież po wyłączeniu światła wszystkie kolumny brzmią tak samo.
  9. Rafał S
    Podziel się: co Cię kusi?
  10. Rafał S
    A co z testem scm7 - będzie?
  11. Rafał S
    @MariuszZ Mariusz, a poza tym, nie wymiguj się , tylko napisz wreszcie coś o włąsnych wrażeniach z porównania D/S i R2R (Denafrips) w swoim torze. Pamiętam, że poprzednik Enyo - Ares II - bardzo sugestywnie prezentował scenę. Taki charakterystyczny półokrąg, tzn. wydawała się bardziej oddalona na środku (pomiędzy kolumnami). Dla odmiany Gustard A18 od razu ten środek przybliżył i tym mnie przekonał, bo wtedy wolałem bliższy dźwięk.
  12. Rafał S
    Pod warunkiem dobrej realizacji i reszty toru z akustyką włącznie. A z tym w praktyce może być ciężko. Jak ja bym chciał, żeby Ci wykonawcy byli u mnie tak obecni, jak piszesz! (Może poza niektórymi rockmanami, bo po ich inwazji musiałbym pewnie remontować pokój.) A przetwornik nie zastąpi dobrej akustyki. Każde z nich wnosi poprawę innych aspektów dźwięku. Choć faktycznie niektóre systemy (szczególnie lampowe) w kiepskiej akustyce poradzą sobie lepiej od innych, bo oszołomią eufonią do tego stopnia, że pogłos odbierzemy jako mniej dokuczliwy. Ale w dobrej akustyce te systemy zagrają jeszcze lepiej. Mariusz, to oczywiście prawda, ale z gatunku tych, które da się łatwo odwrócić. A może jaśniej grającymi przetwornikami D/S ratują się słuchacze, którzy przetłumili pomieszczenie.
  13. Rafał S
    Nie wiem jak na tym albumie, ale słuchając go miałem czasem wrażenie, że on gra trochę jak najwyższej klasy ludzki metronom. Nawet na płycie jego projektu / zespołu Protocol (pewnie kojarzysz) wydawało mi się chwilami, że muzyka zyskałaby z gorszym, ale bardziej spontanicznym bębniarzem. Philips to chyba największy perkusista sesyjny swojego pokolenia i Porcaro przed śmiercią wskazał go na swego następcę w Toto, ale w prostej muzyce opartej na bluesie jakoś niezbyt się odnajdował, jakby brakowało mu żywiołowości (np. niektóre numery na coverowym "Through the Looking Glass" Toto). Tak na głos myślę, nie chcę ujmować niczego mistrzowi. Anthony Jackson oczywiście zawsze świetny. A u mnie tymczasem... saksofon. Gato Barbieri - z budżetowej serii Verve "Finest Hour", ale nagrania z lat 70-tych czyli ciekawego okresu. Dużo znanych nazwisk, w tym kilku gigantów. Słucha się.
  14. Rafał S
    Jasne, dzięki.
  15. Rafał S
    To wstawanie to część rytuału. A w przypadku top loadera daje namiastkę gramofonu. No i można słuchać czytając dołączoną do płyty książeczkę. Tak, wiem - masz tę samą treść w plikach. Ale założę się, że nie czytasz tego z plików. Nikt z nich nie czyta. A do wkładek ludzi zaglądają. Widzę to po stanie używanych albumów.
  16. Rafał S
    @fp74 Wybacz, że Cię dalej pociągnę za język, ale zaintrygowałeś mnie. Pamiętam, że jak zaczynałem słuchać jazzu (ojej - 30 lat tak szybko zleciało?) to nie lubiłem saksofonistów tenorowych grających szerokim, chropawym tonem. Typu: Joe Henderson czy Joe Lovano. Tzn. w balladach czy spokojnych jazzowych bluesach owszem, ale w szybszych kawałkach mi ten ton przeszkadzał. Do energicznego jazzu wolałem dźwięk idący węższym, precyzyjnym strumieniem: tak grali np. Wayne Shorter czy Michael Brecker. Potem się to odwróciło, a w tej chwili cenię oba podejścia do tego instrumentu. Jestem ciekaw, czy Ciebie drażni jedno i drugie, czy jednak jesteś bardziej wyrozumiały wobec któregoś z nich. A z innej beczki, przechodząc do konkretnych płyt: na "Kind of Blue" też Ci przeszkadzają saksofony? Dla mnie partie Trane'a i Cannonballa są tam zjawiskowe. Moim zdaniem obaj przyćmiewają samego Milesa. Zresztą, całe pokolenia przeróżnych muzyków (w tym gitarzystów bluesrockowych) czerpały z ich improwizowanej narracji i śpiewnych fraz na tej płycie. Zdziwię się, jeśli powiesz, że to też Cię odrzuca. Odrzuca?
  17. Rafał S
    Muszę tu dodać, że te procenty są inaczej rozlokowane. Wzmacniacz wpływa znacząco praktycznie na wszystko poza char-ką SPL: na barwę dźwięku i mikrodynamikę (choćby za sprawą THD i S/N), na kontrolę, organizację sceny, atak i dynamikę w skali makro. DAC natomiast kształtuje przede wszystkim barwę, na drugim miejscu scenę, a jego wpływ na kontrolę i makrodynamikę jest już znikomy w porównaniu z piecem. Przynajmniej ja to tak odbieram. Myślę, że dlatego osoby, dla których ta kontrola i dynamika są kluczowe uważają przetworniki za mało istotne w porównaniu z czysto analogową częścią toru.
  18. Rafał S
    Powiedziałbym, że różnica między nimi będzie gdzieś na poziomie 20-40 procent przeciętnej różnicy między wzmacniaczami. Ale różnić się między sobą będą również poszczególne daki delta-sigma. Oczywiście pomijam sytuacje, gdy mówimy o pokrewnych modelach tego samego producenta, czy bardzo podobnych konstrukcjach. Różne R2R też zagrają nieco inaczej, nawet modele zbliżone cenowo. Na pewno mówimy o zmianach większych o rzędy wielkości od zmian OS / NOS w ramach jednego przetwornika. Bo wychwycenie tych ostatnich wymaga już skupienia (czy wręcz jest na granicy percepcji), a zmiana daka najczęściej rzuca się w uszy. Dla mnie przejście na R2R nie było łatwe. Przy pierwszych podejściach miałem wrażenie, że na tym tracę, nowy dźwięk wydawał się... uboższy. A potem stwierdziłem, że jednak bliższy prawdy / naturalnego brzmienia instrumentów. Szczególnie w zakresie górnej średnicy i sopranów.
  19. Rafał S
    U mnie wszystko zaczęło się od tandemu Cambridge'a: CXA 81 + CXC v2. CXC to był czysty transport, więc po wymianie wzmacniacza na analogowy musiałem kupić zewnętrzny przetwornik. A jak już go miałem, to przy kolejnych wymianach sprzętowych sięgałem z premedytacją po analogowe piece i transporty CD, żeby nie płacić za zdublowane przetworniki. Do nich potem dokupywałem lepszy przetwornik zewnętrzny, żeby nie zostawał w tyle za resztą toru. I tak już zostało. Gdybym na samym początku postawił na firmę, oferującą dobry pełnoprawny odtwarzacz CD zamiast gołego transportu, pewnie wszystko potoczyłoby się inaczej. Albo i nie.
  20. Rafał S
    Przyznałem Ci rację już w poprzednim poście (pisząc, że lepiej trzymać się natywnej częstotliwości próbkowania, która oczywiście jest różna dla różnych konstrukcji). Ale jeśli chcesz, mogę to zrobić ponownie - pełna zgoda z tym, co napisałeś ostatnio.
  21. Rafał S
    Jasne. Obstawiam, że lepiej trzymać się natywnej częstotliwości przetwornika. A w tej chwili problem OS / NOS w ogóle mnie nie dotyczy, bo moja Aqua ma tylko włącznik i wybór źródła. Brak pilota i jakichkolwiek dodatkowych przycisków.
  22. Rafał S
    Słyszę różnicę na plus, ale naprawdę subtelną. Tak, jak przewidywał @Bartek Chojnacki: pierwsze 4 dyfuzory przyniosły większą poprawę. Ale nie żałuję. I tak te dodatkowe fraktale sprawdziły się tam lepiej od absorberów. Jacek (@DiBatonio) miał rację - metoda małych kroczków. No i ściana cieszy oko.
  23. Rafał S
    Może powinienem był napisać, że nam się bardziej ten dźwięk podobał. Wydawał się ostrzejszy, ale w dobrym znaczeniu tego słowa. Dawał większy kontrast.
  24. Rafał S
    Potwierdzam, że bardzo przyjemne kolumienki. I chyba dość uniwersalne, bo u kolegi słyszałem je grające z lampą (a nawet dwiema) i wręcz oczarowały mnie w tej konfiguracji. Do tego solidne i ładnie wykonane standy VAP-a. Brać. No właśnie. W 12m2 tego dołu może być aż nadto. Dlatego myślę, że Arie bezpieczniejsze przy zakupie w ciemno. I barwę mają chyba ładniejszą od Silverów. Tzn. też jasne, ale bardziej soczyste.
  25. Rafał S
    Zgadzam się. Gustard R26 sygnał z płyt CD konwertował najlepiej w trybie NOS. I nie powiedziałbym, że był to gładszy dźwięk. Raczej bardziej wyrazisty. To samo wrażenie miała moja żona. Bawiliśmy się nawet w ślepe testy i w uszach każdego z nas NOS wygrywał.
×
×
  • Utwórz nowe...