Rafał S

Pewnie nie. Ale na wszelki wypadek: podczas swoich treningów nie zaniedbuj mięśni karku.

Pozytywne jest to, że mimo małej powierzchni, Adam jest w stanie dość mocno odsunąć paczki od ścian. No i - patrząc na parametry podane przez producenta - te nowe Contoury BE jednak nie schodzą na basie aż tak nisko, jak 20 / 20i.

Może z Regą by Cię zachwyciły - kto wie? Ambra jeszcze bardziej nasycona i intensywna niż Corallo. Oczywiście kosztem precyzji, ale zawsze jest coś za coś.

Harbeth jest wyjątkowo soczysty. Żeby uniknąć tego wrażenia spranego materiału trzeba by po nim podpiąć np. Xaviany. Bo nawet Dynaudio czy ProAc mogą nie wystarczyć.

@kaczadupa Adam, wziąłbyś przykład. Jakbyś się, brachu, szarpnął na takie podstawki, to bas z Twoich Dynek też byłby granitowy!

To Focusy, tak? Ale żeś im standy zafundował...

Tylko z paczkami gospodarza, czy zabierasz D2R?

@KrólKiczu Rzeczywiście, jakoś ciągle zapominam, jak się nazywa jego model. OK, dzięki będę pamiętał.

Dawaj tę ofertę. Za tyle to ja je wezmę do drugiego systemu. Gwoli ścisłości: Alan Shaw mówił różne rzeczy na przestrzeni lat. Generalnie jest to facet pełen temperamentu i ze skłonnością do przesady i a paradoksów. Przykład poniżej: "You can drive your Harbeths with any brand, technology, feature set, price, cosmetics and power output that you like and according to your taste and budget. The more you spend, the longer there will be a hifi dealer on your high street. Tube amplifiers as a class provide a very loose coupling to the speakers that they drive, rather like having a manual car stuck in third gear regardless of whether it is being driven in town, down a steep gradient or up a mountain. This is principally because the output transformer between the tubes and the speakers invokes a two-stage power conversion in the amplifier output transformer as it plays music and delivers energy to the speakers: current to magnetism in the primary from the tubes and then magnetism back to current in the secondary which drives the speakers. Solid state amps do not have this two-step conversion and perform power to the speakers at all frequencies like a silky smooth 10-gear automatic gearbox constantly and invisibly adapting to the impedance of the speaker load i.e. the musical gradient. This two-step tube drive matter is not at all ideal and introduces numerous insoluble technical limitations, all of which manifest themselves in an unpredictable "suck it and see" relationship between the music, the amplifier and the speakers which I as the speaker designer cannot be expected to know about or even compensate for. You are on your own, in the audio wilderness. I hope that you have time to play and a suitable budget because tinkering over (tube) amps will get in the way of the music - which may be what motivates you anyway. It seems a pity for the consumer to invest serious money in decent speakers designed patiently and over many long hours for maximum fidelity and then to introduce such massive uncertainty at the point of listening at home about which the manufacturer is powerless to advise. Of course, our transaction with the consumer is ended - he's paid - and how he subsequently choses to use or misuse the product is of no concern to us excepting that we rely on word of mouth for sales, and demonstrating a system which is below, possibly far below the standard that we have built in does us no favours at all. If the music is your thing and the equipment (incl. the speakers) just an inconvenient necessity, then you would do very well to take note of the gear that we associate ourselves with at UK hifi shows to demonstrate our speakers and consider that to be an apolitical, pragmatic, cost-conscious solution - and clone it into your own homes. Actually, we are obliged to 'put on a decent show' to minimise know-it-all visitors who about turn when they see what they consider to be ludicrously offensive sub-fi equipment in a demo room; if we could keep those nuisances away we'd be happy to assemble an entire electronic package for the price of a decent suit and a pair of Barkers shoes just to prove a point. There would be zero pride of ownership, it could go bang! at a moment's notice, but it would make music. Come to think of it: damn them. Let's do just that at the next Bristol show!" Od siebie dodam, że podpinałem do "siódemek" MF M5si i zaraz potem Normę. Z Normą jednak lepiej grały. Czy na tyle lepiej, żeby dopłacić do droższego wzmacniacza? Nie wiem - wybrałem Dynaudio.

Szwajcarskie srebro (podobnie jak ich złoto) wyróżnia się zawartością rtęci. Wiadomo dlaczego. Nie mam pojęcia, czy przekłada się to na dźwięk, natomiast z powodów moralnych, ja bym tego nie kupił.

A swoją drogą - widzę, że lubujesz się w oksymoronach. 😎

Za którymś razem wyszło. Kombinował z czystością miedzi, dodał srebrną żyłę, część drucików sprasował na tasiemki, eksperymentował z różnymi ekranami i ich geometrią. Zauważył pewne przybliżone zależności. Zmieniał proporcje składników, aż w końcu osiągnął coś, co dobrze wypadało w pomiarach i u niego fajnie grało. A potem marketing zrobił resztę. Wkład procentowy jednego i drugiego w finalną sprzedaż każdy już musi ocenić sam. Opisy pochodzą przecież od producenta (nie wiemy, czy jest poważnym audiofilem).

Ale czy bi-amping nie zwiększa ryzyka pętli masy? (Trzeba przecież oddzielnie podać sygnał ze źródła do obu piecyków.)

Zacofańcy od Dynek wciąż nie wpadli na ten patent. Zamiast tego, jak ostatnie ciołki, siedzą do nocy w labie i wymyślają coraz lepsze tweetery.

Pewnie dostałbyś z nich trochę większą precyzję dołu, ale epicki rozmach diabli by wzięli. Jak Spendory, to już największe, jakie się jeszcze nie będą dusić w pokoju.

Wcześniej o tym nie wiedziałem. W ogóle nigdy nie próbowałem bi-wiringu. Nawet wypożyczyłem wtedy dodatkowo drugą parę (Albedo Geo) pod kątem wyciśnięcia lepszej góry z Classic 2/3, ale podpiąłem je normalnie i z kolei środek trochę siadł. No, widać po coś jednak Spendor zamontował te 2 pary terminali. W Dynaudio nie ma takich możliwości... ani dylematów.

Aż się uśmiechnąłem, bo dla mnie z kolei to była jedna z większych nowości i zalet Classic 2/3. Filharmonia w domu. Do tego stopnia polubiłem ten efekt, że potem próbowałem ustawieniem, ustrojami i kablami oddalić trochę dźwięk z CF20 - lekko go "uspendorowić". Co jest w zasadzie bez sensu - nie po to się przecież kupuje luksusowe Dynki, żeby mieć namiastkę Spendora. A jednak robiłem to i... nawet mi się to ostatnio trochę udało. Ale tylko z Tung-Solami w pre Pathosa. Telefunkeny dopalają górny środek i wszystko przybliżają (idealne lampy dla Ciebie!).

Tak, ja też mile wspominam to poczucie wypełnienia dźwiękiem pomieszczenia już przy małej głośności. To jest ogólnie argument za monitorami większymi od scm7, ale fakt, że Spendory ze swoim nieszablonowym podejściem do stereofonii świetnie się czują w epickich ścieżkach dźwiękowych, dużych składach orkiestrowych, big bandach itp. Classic 2/3 potrafiły tak to wszystko porozkładać w przestrzeni, że imponowało skalą, a równocześnie nic się nie zlewało ani nie atakowało. Tutaj jednak Dynaudio potrafi więcej. Oj, zdziwisz się, jak wiele szczegółów potrafi pokazać Esotar 3 - i to tak mimochodem, nie robiąc wokół tego szumu.

Oczywiście. Przepraszam, pisałem w pośpiechu. X14 miał chyba kiedyś Sebastian. Ale skuteczność odczytałem dla dobrego modelu (14-tki mają o 1dB mniej).

Pytanie na jak długo mają być te docelowe paczki. 😁 Bo wenge faktycznie nie do każdego wnętrza. Ale mnie się podoba!

Jak rozmawiałem kiedyś z Pawłem Urbańskim (YB Audio) to powiedział mi, że orzechowy fornir brali niegdyś w ilościach hurtowych, tyle tego schodziło. Blisko połowa zamówionych kolumn była w orzechu, reszta dzieliła się między różne wykończenia. Sam mam paczki w odcieniu "midnight blue", który w zwykłym świetle wygląda prawie jak "piano black". Uniwersalne rozwiązanie, ale gdybym mógł, to wybrałbym jednak drewno, może nawet ten banalny orzech. Dodaje klimatu pomieszczeniu.

Miło, że zgrał się zarówno z Regą, jak i Naimem. Ja bym postawił na D2R ze względu na tę charakterystyczną słodycz, mikrodynamikę, charakter basu i dobry tweeter. Wierzę, że da się na tym zbudować ciekawszy system docelowy, nawet jeśli Spendor wypadł korzystniej z elektroniką zastaną. Ale to już kwestia gustu i podejścia - czy będzie Ci się chciało dalej bawić, czy nie. Co z Contour 20BE - wypożyczysz po zwrocie kaucji za Classic 3/1? Czy też może Spendor siadł Ci tak mocno z Naimem, że zostanie na dobre już teraz? No i scm19 / 20 - rozważasz w ogóle ich testy? Dziwne byłoby skreślić upgrade w ramach ukochanej marki. Temat na dłuższą dyskusję. Wydaje mi się, że masz na myśli tę charakterystyczną neutralność barwową Dynaudio (nie mylić z równowagą tonalną, bo pod tym względem każdy model gra nieco inaczej). Jeśli tak, to się zgodzę, ale z dwoma zastrzeżeniami: 1. Poprawne wykonanie zadania to czasem całkiem sporo. Moim zdaniem wiele monitorów nie potrafi nawet tego. 2. Ta neutralność nie wyklucza kształtowania barwy za pomocą podpiętej elektroniki. Osobna kwestia, to co rozumiemy przez słowo, które pogrubiłem. Pewien znajomy - meloman, audiofil i emerytowany muzyk filharmonii powiedział mi kiedyś, że nie przepada za płytami koncertowymi, bo wprawdzie wywołują one emocje, ale nie potrafią wzbudzić uczuć. Nie do końca się z nim zgadzam, niemniej samo podkreślenie różnicy między tymi dwoma (zacierającej się w języku angielskim) bardzo do mnie trafiło. Rozumiecie o czym mówię, prawda?

Jaskinia lwa to byłaby u Wojtka. Tam się trafiają oceny typu 2/5.

Dynaudio Excite 14 Tomka mają oficjalnie skuteczność 86dB, a do tego nagłaśniają 25m2, więc u Ciebie z D2R powinno być tylko lepiej pod tym względem. A czy się to zgra i wpasuje w Twój gust, to osobna kwestia.

Ja dotychczasową relację odczytuję jako: "do przerwy 0:1 dla Kefa".