Pboczek

Czy DAC -Atoll`a zagra tak samo ze wzmacniaczem innej firmy? Czy na sposób jego grania ma wpływ to że jest spięty z Atoll`em?

Ja klika dni temu dostałem do testów Crystal XLR 0,7 m. Połączyłem nim wzmacniacz z CD i choć kabel nie był grany, dźwięk tak mi się spodobał, że musiałem go kupić. Z ciekawością będę przysłuchiwał się jego wygrzewaniu. Miałem u siebie również Hybrydę, niestety nie mogłem jej wpiąć bo jest bardzo sztywna a miała wtyki ustawione pod piętrowe ustawienie sprzętu. U mnie elementy stoją obok siebie i musiałbym go mocno skręcić, czego nie chciałem. Należy zwrócić uwagę przy zamawianiu Hybrydy jak stoi sprzęt, by konstruktor odpowiednio ustawił wtyki XLR.

Przed kilkoma tygodniami w "Wieczorze płytowym" II PR, zaprezentowano nieznany mi zupełnie zespół CAN i jego płytę: "Tago Mago" (United Artists, 1971). W pierwszym momentach opisu prowadzących pomyślałem, Niemcy? - niewiele znam dobrej niemieckiej muzyki, ale po uruchomieniu gramofonu, od pierwszego numeru, usłyszałem że to się zmienia... Przedstawiono ich jako zespół krautrockowy. Termin taki funkcjonuje by zaakcentować dorobek niebrytyjskich i nie amerykańskich nurtów muzycznych z lat 60, 70 (jak ja to rozumiem). A jest co podkreślać. CAN jest awangardowy, improwizujący, psychodeliczny, transowy, kosmiczny. Słychać tam progresywnego rocka, punk rocka, rocka, jazz, wszystko okraszone efektami analogowymi (loopy z klejonych taśm). Realizacja, miód. Dźwięk, brzmienie, … nagrali się jak nikt. I zostałem fanem. Na początku słuchanie Tago Mago proponuję rozpocząć od trzeciego utworu i dalej w kolejności. A jak już wskoczy ta płyta, można posłuchać „Vitamin C” z albumu „Ege Bamyasi” (United Artists, 1972), i jechać po całości.

Odszedł Allan Holdsworth (1946-2017), brytyjski wirtuoz gitary, muzyk m.in. Soft Machine, supergrupy U.K., Level 42...

Wydaje mi się że żaden z działów: Muzyka, Giełda, Komentarze, nie jest podpięty do: Ostatnio poruszanych tematów, Ostatnich postów i Dzisiejszych postów. Tzn. tylko posty opublikowane w dziale Audio są uwidoczniane w: Ostatnich tematach, Ostatnich postach i Dzisiejszych postach, w innych działach nie.

Słuchajcie a znajdziecie! Wesołych Świąt!!!

Im głębiej w las tym ciemniej..., dobrze. Kto powiedział że ma być łatwo.

Czy powtórne wydania CDJapan są słyszalnie słabszej jakości niż pierwsze? Czy warto dopłacić by kupić wydanie pierwsze nagrane w formacie np. UHQ-CD, zamiast drugiego w SHM-CD?

A więc wzmacniacz z gatunku, kup egz. w dobrym stanie, dbaj o niego i nie martw się że nie dobierzesz później wyschniętych kond. Jak ja lubię ten dźwięk! Przy okazji, zamienione kondy po 40 latach miały ubytki ok. 20% nominalnej pojemności.

Wprowadziłem moda do au 717, poleconego mi przez Kolegę z naszego forum. Zostały wymienione cztery kondensatory w końcówce mocy na większe. Po dwa na stronę. Black Gate F zastąpiły Nippon Chemi-Con, jak na załączonym zdjęciu. Mieszczą się bez problemów, choć należy rozwiercić otwory. Efekt bardzo bardzo, a przy tym tak samo. Mogę polecić nawet dla osób ze słabą pamięcią słuchową (jak ja), bo jest wyraźnie lepiej.

Miles. Czyli że au710 daje radę. Nawet z bardzo wysokimi, transparentnymi komponentami. Fajnie to napisałeś. Artykuł pokazuje że niektóre stare ustrojstwa są wciąż dobre jak świeży chleb. Zrobiłem ostatnio moda au717 - oczywiście nie sam - zgodnie z zaleceniami kolegi z klubu. Zmieniłem cztery kondensatory na zasilaniu. I jest tak samo ale bardziej.

Droga Olu, Numeracja postów w tematach była przydatna, umożliwiała konkretne odwołania. A teraz jej nie ma.

Nie dałoby się tego drukować 3D? Czy tworzywa sztuczne spełniałyby właściwą rolę?

To nic skoro idzie ku dobremu, bo to Muzyka jest najważniejsza. A podtytuły w tematach wątkowych?

Rozumiem RoRo, pozdrawiam.

Dla miłośników gramofonów (także tych którzy go jeszcze nie mają) i muzyki, wystawa: „Szafa grająca! Żydowskie stulecie na szelaku i winylu” czynna do 29 maja w Muzeum Historii Żydów Polski „Polin” w Warszawie. "... Szelakowa płyta miała swoje wady: była ciężka, twarda, mało wydajna. Mimo że kręciła się z szaloną prędkością 78 obrotów na minutę, mieściło się na niej niewiele muzyki. Dlatego utarło się, że piosenka nie może trwać dłużej niż cztery minuty. W 1948 roku w Nowym Jorku firma Columbia Records prezentuje nowy krzyk technologii wymyślony przez żydowskiego imigranta z Węgier, inżyniera Petera Carla Goldmarka. ... " PolinWystawa.pdf

Tak, jest dobra. Pamiętam jej „To Bring You My Love” (dodane) na płycie Portishead „Dummy” (1994, Go!Beat). Po dłuższej przerwie odnalazłem ją w świetnej i świeżej formie w albumie „Let England Shake” (2011, Island – Vagrant). W zeszłym roku wydała coś podobnego.

Zabawne.

Nie widzę u siebie (komputer + Win10) podtytułów w tematach wątkowych. W wątkach podtytuły są, ale dalej już nie.

Może "set current"?

Co do zasilaczy. Wymieniłem w swoim DAC (MF V-90) impulsowy na transformatorowym od Tomanka (ten mniejszy). Wg mnie dźwięk jest teraz lepiej dociążony, ma większe wypełnienie/masę. Nie jest to zmiana skokowa i może nie być słyszalna w niektórych systemach (u siebie w jednym zestawie mógłbym jej nie zauważyć).

Wyszukiwarka wreszcie działa!

Super przygotowane i opisane. Gratulacje!

Do czasu zaprezentowania "All Or Yesterdays" w wątku o płytach 2016, nie słyszałem Parmentera. Zgadzam się że na tej płycie jest jeden b. dużo obiecujący utwór - pierwszy, reszta zupełnie nie chwyta. Nie słyszałem też wcześniej Anglagard. W Ti mają tylko "Buried Alive". Ich gitara z łamańcami rytmicznymi, kojarzy mi się z wczesnymi płytami VoiVod (późniejszych nie znam) np. Dimension Hatröss (1988).

Jeżeli dobrze rozumiem, to piszesz o reżyserii muzycznej. Bo jak taką muzykę/materiał później zagrać na koncercie?