Rafał S

Wyjątkowo muszę się zgodzić z Kraftem. https://www.biline.ca/audio_critic/audio_critic.htm "Born in Budapest, Hungary, he [Peter Aczel] emigrated to the USA in 1939, originally residing in Bronxville and then Mount Vernon, NY. Peter served in the U.S. Army Air Corps in WWII (1945-47) and received his B.A. from Columbia University in 1949. For over 20 years, he was an executive at numerous high profile advertising agencies on New York’s Madison Avenue." Jeden z bardziej oczywistych wniosków z serialu "Playlista", to że fortuny zbija się na tym, że ludzie chcą mieć wszystko za darmo. Jeszcze bardziej banalny jest fakt, że da się dobrze zarobić dzięki temu, że każdy chce kupować tanio. I tutaj pojawia się pewien paradoks - otóż spora część tych, którzy chcą mieć tanio jest jednocześnie gotowa płacić cwaniakom, którzy będą im wmawiać, że tanie jest równie dobre jak drogie (czasem faktycznie tak bywa, co dostarcza tym ostatnim wygodnego argumentu). Peter Aczel (guru Krafta) na pewnym etapie życia, gdy już pogorszył mu się słuch i nie mógł być kompetentnym recenzentem audio, poszedł właśnie tą drogą: żył z opowiadania innym, że kupując artykuły budżetowe dostają tę samą jakość, co ich bardziej majętni (lub rozrzutni) znajomi. Prawda, że miło jest regularnie słyszeć, że nie jest się frajerem? Hej - ta przyjemność jest warta prenumeraty Audio Critic.

Artur, zależy od implementacji. Słyszałem Nuprime'a na AKM i był dość ciemny. Z drugiej strony, Gustardy A18 i A22 na AKM wyraźnie po jasnej stronie. A22 nawet ciut jaśniejszy niż Gustard X26 Pro na Sabre. Więc z jasnością, to różnie, ale żaden ze znanych mi AKM-owców nie był sterylny. Bezpośrednie, nasycone, czasem wręcz zawiesiste, ale w przyjemny sposób. Bardzo fajne do spokojniejszej muzyki, szczególnie akustycznej. Jak robi się gęściej i szybciej, to można pomyśleć o Sabre. Ale - jak napisałem na wstępie - to tylko kość, której cena jest ułamkiem ceny daka. Cała reszta zależy już od projektanta. Posłuchaj.

Witek, a u mnie z zabawek to właśnie cedek jest najbardziej wrażliwy na kable zasilające. Na drugim miejscu dak, na trzecim wzmacniacz. Jak tylko podpinam do cedeka grubszy zasilający (bez różnicy, czy wtyki rodowane czy złote), to dostaję dźwięk sterylnie czysty, ale pudełkowy, ubite soprany, zupełny brak powietrza. To jest tak nienaturalne, że aż uszy bolą, nie daję rady słuchać. Z dakiem jest podobny efekt, ale na mniejszą skalę. Mój cedek wyraźnie woli cieńsze przewody.

@sonique Marcin, to jest bardzo romantyczna wizja, ale chyba niezbyt prawdziwa. To nie była kwestia większej odwagi Milesa, tylko jego pozycji w biznesie i tego na co mógł sobie pozwolić. Poza tym, też konieczności, bo popularność czystego jazzu leciała na łeb. Wreszcie, dobrze jest mieć świadomość, że za każdym wielkim amerykańskim osiągnięciem artystycznym zawsze stoi jakiś bogaty żydowski prawnik. W tym przypadku - Clive Davis - jeden z największych w branży - ówczesny szef Columbii, który skłonił Milesa do grania dla rockowej publiki z takimiż zespołami na wspólnych afiszach. Miles był początkowo niechętny. A jeśli Milesa nie słychać przez dłuższy fragment utworu na BB, to pewnie nie było go akurat w studiu, bo zabawiał się gdzieś na boku. Przecież te dłuższe numery byłe sklejane z wielu kawałków i ścieżek. Niemniej, fajnie, że jeszcze był wtedy w formie jako trębacz, bo już parę lat później zrobiła się równia pochyła. Od strony harmonicznej, chyba jednak szczytowym okresem były płyty Drugiego Wielkiego Kwintetu. Potem postęp odbywał się głównie w sferze aranżacji, palety brzmieniowej i nowych rytmów. Jeśli chodzi o to ostatnie, to można dyskutować do którego punktu był to wciąż postęp (jego podejście do nagrywania w latach 80-tych praktycznie wykluczało interakcję między muzykami w studiu).

Po lekturze (auto)biografii Milesa nie jestem pewien, ile z tego kiełkowało jemu samemu, a ile jego znakomitym współpracownikom.

Ale to tylko cedek, w dodatku używany jako transport, więc wielkiej krzywdy nikomu nie zrobi. Chyba, że @mateolo2 się pomylił i chodziło mu jednak o 740A.

Chciałbym delikatnie zauważyć, że płyty są rodzaju żeńskiego, a Ty ciągle wypominasz im wiek.

Skoro jest zewnętrzny dak MF między odtwarzaczem Azur i wzmacniaczem (zakładam optymistycznie obecność jakiegoś pieca w torze) to dochodzi jeszcze koaksjal. Chyba, że jedziemy z Azura do MF po optyku (trochę żal). W każdym razie, za 200 zł. kable na 3 odcinkach toru to nawet z używanych będą sznurówki. W tym momencie naprawdę zastanawiam się nad sensownością kupowania zewnętrznego daka MF. Postawiłbym raczej na Wolfsony w Azur i dołożył cenę tego MF do lepszego wzmacniacza lub kolumn. Ale, jak kto lubi. @DiBatonio JA-CEK, JA-CEK, JA-CEK!!!

Raz, że świadczy to o stromej krzywej uczenia. Dwa, że najłatwiej doradza się innym.

Nie wiem, jak na żywo, ale na zdjęciu dość mi się podobają Lagune. Klasyczny fornir i odchylone do tyłu ścianki.

Nie widzę związku z tym, co napisałem wcześniej. Odniosłem się do tego, jak to wygląda z perspektywy nabywcy (wiem, bo nim byłem). Nie wiem, jak jest z punktu widzenia manufaktur.

Z trójki, którą pokazałeś, to AP C3 chyba najładniejsze. Nie było Ci żal się z nimi rozstawać?

Tak i nie, bo w praktyce po zakupie okazuje się, że wyszło trochę inaczej niż w wersji demo, co może, ale nie musi się podobać. Poza tym, za forniry spoza podstawowej palety trzeba czasem znacząco dopłacić. Kwestia indywidualnej oceny, czy warto.

Uważasz, że przetwornik w Azur 740c oparty na 2 kościach Wolfsona był za słaby do Silverów i Node 2? Naprawdę zewnętrzy dak MF, aż tyle wniósł? Ciekawe.

Potwierdzam. Rozważałem kiedyś wypożyczenie i ku swemu zaskoczeniu usłyszałem wtedy, że kaucja to tylko 30% ceny kolumn. Brawo za takie podejście! Zniechęciła mnie jednak recenzja Wojtka ( @lpomis ), któremu nie przypadły do gustu. Ciekawe, czy z Regą zagrałyby lepiej. YB też miewają ładniejsze i brzydsze paczki. Wizualnie, M1 Classic to nie był szał. Inne modele YB dużo ciekawsze z wyglądu (kształt i kolory fornirów).

Interesująca obserwacja, biorąc pod uwagę popularność CXA 60/61 i 80/81 oraz CXC. Nigdy nie miałem okazji skonfrontować posiadanego kiedyś CXA 81 z konkurencją w tej samej cenie. Niemniej, jest coś w tym, że ludzie często zostają na dłużej przy Atollach czy Magnatach, a CA idzie po roku pod młotek.

Artur, zgoda o tyle, że w dobrze dobranym torze nie będzie nigdy zupełnego mroku, ani nic nie zakłuje w ucho. Sam mam system bez korektora, niemniej jakaś regulacja sopranów by mi się czasem przydała. Nawet w obrębie mainstreamowego jazzu trafiam na bardzo jasne realizacje z wczesnych lat 90-tych i znacznie ciemniejsze współczesne. Oczywiście można się umówić, że to właśnie tak ma brzmieć - jak kto woli. Poza tym, lubię napowietrzone i żywe soprany na płytach np. folkowych wokalistek i łagodniejsze w gitarowym bluesie. Co do CXA81 - miałem go kiedyś i moim zdaniem to nie jest jeszcze ta liga, żeby mówić o degradacji brzmienia, którą wprowadziłby korektor. Myślę, że można było go zostawić na pokładzie.

Coraz mniej nam zostało gigantów z tamtego pokolenia. Wspaniale, że Billy wciąż jest w odpowiedniej formie fizycznej, żeby grać i ruszać w dalsze trasy. 100 lat Billy!

U mnie z kolei Nereidy II (nie wiem, o której wersji Ty piszesz) ładnie grały właśnie niższym basem, za to miałem niedosyt średniego i wyższego. Ale jak już zeszły naprawdę nisko, to, jak dla mnie, było sejsmicznie. Pan Jerzy nie podaje tego parametru, ale obstawiałbym jakieś 35-38Hz przy spadku o 3dB. Na pewno poniżej 40. Poza tym, nie wiem, czy się zgodzisz, ale one grają wyjątkowo szeroką sceną. Nie miałem nigdy w domu monitorów grających szerzej. Zupełnie nie miałem takiego wrażenia. Może odrobinę brakowało mi "kropki and i" na sopranach, ale to ponoć kwestia konkretnej wersji kolumn. Podobno Nereida II SE ze zmienioną zwrotnicą stawia właśnie ten akcent na górze. Każdy wybiera wersję pod katem swojego systemu.

Taka żona to skarb. A który z rozważanych przez Ciebie monitorów ma aluminiowe woofery?

Jak długo Nereidy musiały grać, żeby zmieniło się ich brzmienie? Miałem je wypożyczone na 2 tyg., z tego pracowały w sumie przez tydzień (w przerwach podłączałem inne kolumny) i z Normą wciąż było dla mnie za sucho i do tego krzykliwie na górnej średnicy. Dużo fajniejszą barwę miały z wypożyczonym Circle Labs A200 (hybryda). One chyba potrzebują ciepłego, nasyconego wzmacniacza, co?

Nowa cena dla forumowiczów: 8700 zł (do drobnej negocjacji).

Tomek napisał, ze miało być uproszczenie systemu. No i jest.

Fajnie, ze Ci podeszły i dzięki, ze napisałeś. Kibicowałem im, choć nie miałem pewności, czy sobie poradzą w Twoim metrażu. A jednak.

Fotka niewyraźna. Główne elementy się zgadzają, więc chyba tak. Ale moja - czarna - wygląda zupełnie inaczej: pasek z diodami stapia się z resztą obudowy.